Klasyfikacja pralek

Obecnie producenci produkują różne modele pralek, które różnią się między sobą konstrukcją, rozmiarem, zestawem funkcji itp. Klasyfikacja pralek zakłada ich grupowanie według jednego lub więcej kryteriów. Separacja będzie wielopoziomowa.

Na przykład wszystkie maszyny są przeznaczone do użytku domowego lub do użytku w przedsiębiorstwach. Jednocześnie to gospodarstwo domowe, że pralki przemysłowe są podzielone według rodzaju instalacji, maksymalnego obciążenia, mocy, funkcjonalności. Spróbujmy zająć się główną klasyfikacją pralek według pierwszego i drugiego kryterium.

Pierwszy poziom klasyfikacji?

Aby jasno zrozumieć, z jakich kryteriów składa się wielopoziomowa grupa podkładek, konieczne jest wyjaśnienie, które cechy klasyfikacji zostaną zastosowane do oddzielenia urządzeń według pierwszego, drugiego itd. Określenie kryteriów wyboru jest bardzo subiektywnym procesem. W prezentowanej klasyfikacji wszystkie automatyczne urządzenia myjące na pierwszym poziomie są podzielone na maszyny domowe i przemysłowe.

Myjki przemysłowe są instalowane w pralniach, w dużych przedsiębiorstwach, w hotelach i placówkach medycznych. Są przeznaczone do codziennego przetwarzania dużych ilości bielizny i nieprzerwanego działania przez kilka godzin. Maszyny z tej grupy wyróżniają się wysoką odpornością na zużycie, dużym dopuszczalnym obciążeniem, specjalnymi programami prania i dłuższą żywotnością (z terminową konserwacją - do 20-30 lat).

Maszyny domowe powinny być instalowane w mieszkaniach dla jednej rodziny. W przeciwieństwie do przemysłowych, takie maszyny mają zwykle bogatszy zestaw programów, różne opcje i dodatki. Jednocześnie „pomocnicy domowi” są mniej odporni na zużycie, a ich średni czas życia wynosi 7–10 lat. Nie są przeznaczone do wielu godzin ciągłej pracy, do jednoczesnego mycia dużej masy rzeczy. Korpus CMA jest częściowo wykonany z tworzywa sztucznego, to samo dotyczy zbiornika. Urządzenia przemysłowe są prawie całkowicie wykonane z metalu.

Kolejnym znakiem podziału przez pierwszy poziom jest rodzaj pralek. Są one podzielone na aktywator i bęben. Również stopień automatyzacji sprzętu może stać się kryterium wyboru, wyróżniają się tutaj:

• podkładki automatyczne. Wyposażony w główny moduł elektroniczny sterujący systemem. Urządzenie nie tylko kontroluje ilość zebranej wody, rozpocznie pranie główne, wyda polecenia płukania, wiruje, spuszcza odpadowy płyn, ale także oceni stopień załadowania bębna, dawkę detergentu, niezależnie obliczy optymalną ilość wody do prania i inne cechy.
• półautomatyczne jednostki. Użytkownik jest znacznie częściej zaangażowany w proces prania: sam musisz wlać wodę do pożądanego poziomu, pod koniec prania uruchomić wirowanie, a następnie spuścić zużytą ciecz i wlać nowe płukanie.

Obecnie automaty prawie zastąpiły półautomat. Półautomaty są teraz częściej spotykane właśnie w produkcji niż w życiu codziennym.

Drugi poziom

Jakie kryteria są odpowiednie do klasyfikacji pralek według drugiego poziomu? Tutaj porozmawiamy o dopuszczalnej objętości ładunku, wymiarach sprzętu, metodach instalacji urządzeń. W zależności od maksymalnej masy bielizny dopuszczonej do jednorazowego prania maszyny do użytku domowego dzielą się na trzy typy:

• przy niewielkim obciążeniu od 2 do 3,5 kg. W większości przypadków takie jednostki są kupowane specjalnie do instalacji na ścianie, pod zlewem lub w specjalnej szafce. „Dzieci” mogą znacznie zaoszczędzić miejsce, ale pranie w nich obszernych ubrań nie zadziała;
• o średniej wadze od 4,5 do 7 kg.Najpopularniejsze i najpopularniejsze modele. Wszyscy globalni producenci, z wyjątkiem marek amerykańskich, koncentrują się na produkcji właśnie takich jednostek. Maszyny są w stanie służyć dużej rodzinie, odpowiednie do prania odzieży wierzchniej, koców, pościeli, miękkich zabawek;
• o maksymalnym obciążeniu ponad 8 kg. Taki sprzęt może pomieścić do 14 kg suchego prania. Automaty wyróżniają się wysokimi kosztami, imponującymi wymiarami i są zwykle kupowane przez rodziny, liczące od 6 osób.

Podobną funkcję klasyfikacji można zastosować do maszyn przemysłowych. W zależności od obciążenia przydzielane są maszyny o dopuszczalnej masie od 6,5 do 11 kilogramów, od 12 do 36 kg i ponad 36 kilogramów. Ponadto na drugim poziomie grupowania można zastosować podział automatów według głębokości kadłuba.

1. Modele superciężkie mają głębokość od 33 do 40 cm.
2. Wąski sprzęt zajmuje od 40 do 45 cm przestrzeni.
3. Standardowe samochody mają głębokość ponad 45 cm.

Według ekspertów, ze względu na ścisłe rozmieszczenie elementów w superciężkich i wąskich maszynach takie modele będą służyć znacznie mniej. Istnieje jednak bardzo niewiele praktycznych powodów, aby potwierdzić takie myśli.

Możesz także rozgrupować urządzenia piorące według innych cech, na przykład metody instalacji (wolnostojące, wbudowane całkowicie lub częściowo), metody ładowania (przód lub pion) itp.

Wydajność pralki

Poza ogólnie przyjętą klasyfikacją można rozważyć bardzo interesującą cechę, która umożliwia grupowanie maszyn według stopnia ich wydajności. Wskaźniki te będą odpowiednie zarówno dla domowych, jak i przemysłowych pralek. Skuteczność mycia urządzeń powinna być bardzo ważna przy wyborze i zakupie sprzętu. Są to trzy główne klasy:

• zużycie energii;
• jakość prania;
• wydajność wirowania.

W zależności od stopnia oszczędzania energii pralki są podzielone na 5 głównych grup. Pierwsze linie zajmują najbardziej dochodowe modele należące do klas „„”A + ”,„A ++ ”, o zużyciu odpowiednio od 0,17 do 0,19 kW / h, mniej niż 0,17 kW / h i poniżej 0,15 kW / h. Klasa „B” obejmuje pralki, które pochłaniają ponad 0,19 jednostek energii, „C” - od 0,23 do 0,27 kilowatów na godzinę. Wyższe zużycie w nowoczesnych automatach praktycznie nie występuje.

Klasa efektywności prania jest przypisywana do maszyny przez producenta po porównaniu z określonym standardem. Jeśli urządzenie zmywa nie gorsze niż standardowe, przypisuje się mu klasę „A”. Następnie są grupy „B”, „C”, „D”, „E”, „F”. Klasa „G” mówi o najniższej jakości oczyszczenia rzeczy.

Zróżnicowanie modeli według stopnia wydajności ekstrakcji opiera się na wilgotności resztkowej rzeczy prasowanych przy maksymalnej prędkości obrotowej bębna. Klasa „A” wskazuje, że bielizna charakteryzuje się wilgotnością mniejszą niż 45%, „B” - od 46 do 54%. Najbardziej nieefektywna klasa jest oznaczona literą „E”, rzeczy w tym przypadku będą dość mokre, ze wskaźnikiem wilgotności do 81%.

Klasy „F” i „G”, napotkane wcześniej, nie są przypisywane do nowoczesnych automatów.

Istnieje wiele znaków klasyfikujących pralki. Zakres takich prac jest ogromny, można znaleźć setki powodów dla wielopoziomowego grupowania maszyn. Podstawowe kryteria, według których łatwo jest sklasyfikować sprzęt, próbowaliśmy sobie wyobrazić. Mamy nadzieję, że opisane przykłady pomogą ci zrozumieć znaczenie klasyfikacji.