Yüksek kaliteli kiremit döşemesi için, fayans yapıştırıcısı (duvar harcı) uygulama yöntemi çok önemlidir. Bildiğiniz gibi, porselen karo en zorlu çalışma koşullarından korkmuyor. Tüm kurallara göre, taban üzerine döşenirse, karonun duvar harcı veya katı bir tabanla yapışmasını kaybedecek şekilde büyük bir darbe kuvveti gerekir.
Bu, yalnızca çentikli mala kullanarak doğru yapıştırıcı uygulama tekniği ile sağlanabilir. Ancak kiremit, sertlik ile birlikte, cam gibi kırılgan olduğundan, kiremitin altındaki duvar harcı ile doldurulmamış yerler potansiyel olarak zayıflar. Bu, porselen fayans kaplamayla meydana gelirse, o zaman çok güçlü olmayan bir darbe, doz yükü ve diğer ölümcül olmayan sebepler kabuğunun soyulmasına veya zarar görmesine neden olabilir.
Ayrıca, fayanslar boşluk bırakmadan döşenmemelidir, ancak bu fayans kaplama oluşturma işlemini kolaylaştırır. Bu durumda, en önemsiz durumlar, örneğin sıcaklıktaki bir artış veya düşüş, fayanslara zarar verebilir. Bu gibi durumlarda, NTCA (Ulusal Çini Müteahhitleri Birliği) tarafından önerilen ANSI (Amerikan Ulusal Standartlar Enstitüsü) standartları da zorunludur.
Çoğu durumda, fayans döşerken, özellikle büyük olanları döşerken, çalışma teknolojisi ihlal edilir ve bu da arızalara ve pahalı onarımlara neden olur. İş hayatındaki acele aynıdır, çünkü aynı zamanda iş performansının kalitesi de zarar görmektedir.
Fayans döşenmesinin ciddi sakıncalarından biri, fayans ve yapıştırıcı arasındaki havanın sıkışmasıdır. Hava ceplerinin oluştuğu yerler zayıflar, çünkü tabana yapışmazlar.
Böyle bir kusur genellikle duvar harcı zikzak, dairesel ve diğer karmaşık hareketlerde çentikli mala ile dağıtıldığında görülür.
Boşlukların üzerindeki fayans zamanla çatlar ve yapışkan bileşim normal çalışma koşullarında da bozulur, bir nokta yükü veya güçlü bir darbe hakkında ne söyleyebiliriz.
Şok yükleri ve noktalama kuvvetleri olmasa bile, duvar harcı dağılımına aykırı olarak döşenen fayanslar, aşağıdaki gibi küçük etkilerden dolayı bile başarısız olabilir: tabanın dengesizliği, büzülme ve sürünme varlığı, ısıtıldığında malzemenin genişlemesi, donma ve çözülme ve t. ö.
Çevre de dahil olmak üzere tüm alanı boyunca yapıldığında bir karonun güvenli bir şekilde yapıştırıldığı kabul edilir. Yarım ya da daha az yapıştırılmış olması durumunda ne kadar kuvvetten bahsedebiliriz? ANSI ve TCNA el kitabına göre, iç mekan karoları, alanlarının en az% 80'ine ve% 95'ine (açık havada veya nemli bir odada) yapıştırılmalıdır. Doğal taş karolar için bu gösterge, nereye monte edildiğinden bağımsız olarak en az% 95 olmalıdır.
Ayrıca, büyük karolar arasında genellikle çıkıntılı bir merkezi ve eğimli kenarları olan örnekler olduğu da göz önüne alınmalıdır. Bu kusurları gizlemek için kullanılan yapıştırıcı miktarını arttırmanız gerekir. Çentikli malanın dairesel hareketleriyle uygulamaya devam ederseniz, çözelti içinde havanın sıkışması olasılığı daha da artar.
Tabanın yatay düzlüğünün ideal olması büyük formatlı karoların yüksek kalitede döşenmesi için çok önemlidir. TCNA ve ANSI'nin tavsiyelerine göre, zeminin düzlük hatası 3,5 mm ile 6,5 mm arasında olmalıdır. Döşemenin en az bir tarafı 38 cm ise, tabanın düzlüğü için koşullar daha da katıdır - 3.2 mm x 254 mm ve hatta 1.6 mm x 610 mm'den fazla değil.
Bu nedenle, tüm faktörler göz önünde bulundurularak, döşemenin başarılı bir şekilde döşenmesi için, duvar harcı çentikli malanın doğrusal hareketleriyle uygulanmalıdır. Sonuç olarak, harç yüzeyinde kiremit döşenirken kolayca ezilen düz sırtlar ve çöküntüler oluşur ve hava neredeyse tamamen onlardan çıkarılır.
Yapışkan bileşimin bu kadar basit bir şekilde dağılması, havanın buradan uzaklaştırılmasına ve karo ve taban ile daha tam temasın ve dolayısıyla döşeme kaplamasının tüm elemanlarının daha güçlü bir şekilde bağlanmasına yardımcı olur.
İlk olarak, duvar harcı, spatülün düz tarafı kullanılarak tabana uygulanır ve yayılır. Daha sonra ilave bir miktar solüsyon uygulanır ve diğer şeylerin yanı sıra yapışkan bileşimin daha iyi dağılmasına katkıda bulunan tek yönlü düz çizgilerle tabanda eşitlenir.
Döşeme dikdörtgen ise, bir spatula ile çizilen çizgiler döşemenin uzun tarafına dik olmalıdır. Bu, döşenirken havanın altından havanın kaçmasını kolaylaştırır.
Havanın havanın çöküntülerinde ve fayansların arasında kalmamasına özen gösterilmelidir. Döşeme büyüdükçe, dişlerin derinliklerinde spatül bulunmalıdır.
Geniş format, cam veya doğal taş dahil herhangi bir karo döşemeden önce, mala ile ters tarafına az miktarda bir harç yerleştirilir ve tüm yüzeye, spatülün düz tarafı ile düzgün bir tabaka ile düzleştirilir.
Şimdi, bu şekilde hazırlanan karoyu döndürmek, tersine çevirmek ve tüm yüzeyini hazırlanan duvar harcı tabakası üzerine koymak ve taban üzerinde yatan yapışkan harç sırtlarına dik 3,2 ila 6,4 mm'lik bir genlikle bir veya diğer yönde birkaç kez hareket ettirmek gerekir. Ayrıca, kategorik olarak ters yönde hareket ettirmek ve döşemeyi bükmek önerilmez.
İlk yapıştırılmış ve daha sonra periyodik olarak, karoyu yırtmak ve çözeltinin dağılımını ters taraftan kontrol etmek gerekir. Solüsyonun cildinizdeki tüylü ten gibi görünmesi normaldir. Fayansların ayrıldığı yerdeki yığma harçta, spatuladan geriye hiçbir sırt bırakılmamalıdır. Bu resim, karonun altında hava olmadığını ve yapıştırıcının tüm yüzeye eşit bir tabaka halinde dağıldığını gösteriyor.
Yukarıda belirtilen tüm NTCA önerilerini doğru ve tam olarak yerine getirirseniz, döşemeniz tabana eşit ve çok sağlam bir şekilde yaslanacaktır. Ayrıca, kullandığınız spatül ne kadar büyükse, döşenirken karonun ileri geri hareketi de o kadar büyük olmalıdır.
