Ama bu sefer kendime dedim ki: “Bu kadarı yeter, size ne kadara mal olursa olsun işi bitirmelisiniz.”
Bu yüzden, kilerdeki bir rafta tozlanan saatleri uzun süre hatırladım ve onlardan kullanacağım bir şey yapmaya karar verdim.
Yüz yıl önce, bir tür "nazik" kişi bize, bu tahmin edilebileceği gibi, talep edilmemiş şeylerin koleksiyonunu doldurdu.
Eski bir bluz dipsiz dolaptan güzel bir malzeme ile çıkarıldı, ancak uzun süre uygun değildi. Bir yapıştırıcı anı ve bir tornavida vardı.
Süreç başladı.
Bir tornavida kullanarak, tüyler ürpertici plastik kılıfı saatten çıkardım, camı çıkardım ve bazı yerlere yapıştırılması gereken kadranı inceledim.
Daha sonra, bluzdan uygun bir kumaş parçası kesip merkezde bir delik açmıştır. Bu arada, büyüklüğü kaçırmamak için, sadece ikinci denemeden mümkün oldu, çünkü ilk önce malzeme janta zorlukla ulaştı. Bu yüzden kendi tecrübelerime göre, daha fazla kesmenin ve daha sonra onu saatin kenarında düzeltmenin daha iyi olduğunu söyleyebilirim.
Sonra zahmetli ve en tatsız an başladı, plastik örtüyü malzemenin üzerine yapıştırmak gerekiyordu.
Yapıştırıcı ve birinin annesi yardımıyla, hala yapmayı başardım. Doğru, maniküre elveda demek ve kumaş yerine sıkışmış parmakları yırtmak için birkaç kez söylemek zorunda kaldım. Ancak deneme yanılma sonucu, malzemeyi yapıştırmak çok kolay olan eski tükenmez kalemi kullanmanın daha kolay olduğunu tahmin etmiştim. İnlemem hakkında, onu yırtmak ve kumaşı şişirmek için tekrar yapmak zorunda kaldığımda söylemeyeceğim bile.
Ve şimdi tutkal kurudu, saati tekrar monte etmek mümkündü. İşin garibi, çok güzel görünüyorlardı, ama bir şeyler eksikti. Sonra arkadaşımın tatsız fotoğrafında “yaşayan” kelebekleri hatırladım ve onu çok havalı hale getirdim.
Çözüldü, yapıyor dekorasyon Kelebekler
Kağıda bir şablon çizdim ve kestim. Sonra, birkaç gün önce ağırlıkla aldığım bir salata kılıfı buldum ve bu plastiğin yüzde yüz yapılacağını anladım. Şablonu plastiğe taşıdım ve iki kelebek kestim.
Plastik bunun için yeterince yumuşak olduğu için kanatların başladığı yerlere eğildi.
Sonra çocukluğumu hatırlamak ve çizmeye başlamak zorunda kaldım. Eski tırnak cilaları kullanışlıydı ve bu da bolca vardı. Ön tarafta kırmızı-turuncu renk tabanını uyguladım.
Yay bronzunun kenarını açtım, soluk pembe ve altın parıltılı boyalar yaptım ve her kelebeğe dört nokta beyazladım.
Sonuç beni memnun etti, kelebekler parıldıyordu, ama ayrıntılı ya da çok renkli değildi, bu da saatin kenarındaki desenli desenli gri-mavi bir kumaşla gereksiz olurdu.Onları saate rasgele yapıştırdım ve sonuçtan keyif almaya başladım.
Sadece iki saatlik bir çalışma, harap bir manikür ve parmakların tutkalından yırtılmış bir cilt. Ancak sonuç tüm beklentilerimi aştı. Kelebekler ile sevimli bir saat şimdi benim çok merkezi yerimde. Ve garip bir şekilde, bir saat sonra artık manikür ve kuru tutkal hakkında düşünmedim, ama onlardan çok hoşlandığım için sık sık saate baktım.
