Pierwszy krok: wycinamy podstawę z kawałków starej tkaniny, filcu lub wełnianej zasłony. Możesz ciąć zgodnie z już istniejącymi starymi wkładkami lub tekturowym szablonem. Użyj mydła, aby narysować kontur.
Po przecięciu podstawy upewnij się, że dobrze pasuje do butów przeznaczonych do izolacji.
Drugi krok: tniemy wstążki o szerokości 1,5 - 2 cm z cienkich wełnianych przedmiotów, które są przestarzałe (również pobijane przez mole - w tym przypadku jest tak samo), wplatamy je w zwykły warkocz. Przymocuj pierwsze trzy wstążki za pomocą nici i igły (wstążki należy również przedłużyć w taki sam sposób, jak kończą się). Jednocześnie lepiej jest wziąć je na taką długość, aby nie kończyły się w tym samym czasie - w przeciwnym razie warkocz będzie kruchy. Aby ułatwić splot, użyj agrafki lub spinacza do bielizny na początku splotu, za pomocą którego przymocujesz początek splotu do dowolnej stałej powierzchni. W tym celu bardzo wygodnie jest użyć oparcia krzesła. Gdy warkocze wydłużają się, po prostu owiń je wokół pleców. Dla wygody dalszego użycia warkocz można zwinąć w kulkę, aby się nie pomylić.
Trzeci krok: zaczynając od zewnętrznej krawędzi, szyjemy warkocz na przygotowanej podstawie, poruszając się w kółko, próbując ułożyć rzędy bliżej siebie.
Upewnij się, że warkocz się nie przewraca. Gdy rzędy zbiegną się w środku, wkładka jest gotowa. Zszyj czubek warkocza tak, jak powinien, chwytając każdą wstążkę, aby się nie wystawała. Jeśli jest niewielka szczelina, uszyj dodatkowy kawałek warkocza, również delikatnie chwytając końce igłą.
Jeśli masz maszynę do szycia, możesz uszyć produkt, aby uzyskać dodatkową wytrzymałość, ale praktyka pokazuje, że nie jest to wymagane, ponieważ nić nie jest strzępiona przez ręczne zszycie miękkiego produktu, wkładka pozostaje nienaruszona podczas użytkowania.
Taka wkładka nie marszczy się, nie ślizga się pod stopą w butach, jest bardzo miękka i obszerna, przybiera kształt wymagany dla stopy. Jeśli utworzysz dwie pary jednocześnie, nigdy nie będziesz chodzić mokrymi stopami.
