Ściany i dach były licowane wielowarstwowo: paroizolacja, izolacja foliowa „Isospan” („Adgilin” itp.) Od 3 do 10 milimetrów; Styropian 100 mm; płyta pilśniowa (malowana olejem lub impregnatem). (zdjęcie 5, ekran powitalny)
Miejsca trudno dostępne i narożne są oceniane matami z wełny szklanej o grubości 50 milimetrów. Wszystkie pęknięcia, połączenia między pianką zostały starannie uszczelnione pianką montażową.
Nawet kiedy się ocieplałem, od razu zauważyłem znaczny wzrost temperatury w „kieszeniach” strychu. Ściany strychu przeszły przez Izospan za pomocą zszywacza budowlanego.
Do ogrzewania domu użyłem gazowego kotła gazowego Signal 10, jest to typ stacjonarny, wystarczająco niezawodny, ponieważ jego konstrukcja nie zawiera elementów elektronicznych. Powierzchnia grzewcza wzrosła o 50% i chociaż ogrzewanie kotła zostało obliczone zgodnie z paszportem do maksymalnie 150 metrów kwadratowych, przy dobrze wdrożonych działaniach mających na celu zachowanie ciepła, możliwe będzie ogrzanie ponad 200 metrów kwadratowych.
W związku z tym konieczne było częściowe ponowne wyposażenie systemu grzewczego, zastępując niektóre elementy. Ponieważ warunki temperaturowe kotła wzrosły, ze względu na wzrost ogrzewanej powierzchni, konieczna była wymiana pionu głównego, który oddaje ciepło. Materiał rury powinien być bardziej niezawodny w wysokiej temperaturze, zamiast polipropylenu przygotowałem półtora metrowy metalowy rurociąg z armaturą do dodatkowych linii.
Gałąź do ogrzewania strychu, podobnie jak pozostałe dwa na parterze, została wyposażona w kurki odcinające, jest to bardzo ważny aspekt, który pozwala regulować przepływ chłodziwa.
Umieścił zbiornik wyrównawczy w najwyższym punkcie kieszeni pod dachem, a także zaizolował go folią Izospan. Wszystkie rury znajdujące się w przestrzeni pod dachem zostały umieszczone w piankowych osłonach.
Wielopoziomowy system grzewczy i prostota konstrukcyjna kotła wymagają pompy o ciśnieniu słupa wody do 6 metrów. Pompa w takim systemie działa prawie stale, przełącza się tylko na inną wydajność. Pompa jest zasilana ze standardowej domowej sieci elektrycznej, a maksymalny pobór mocy wynosi 50 watów. W konsekwencji system grzewczy z pompą obiegową w budynku wielokondygnacyjnym nie jest niezawodny w przypadku awarii zasilania. Specjalistyczny zasilacz rezerwowy jest stosunkowo drogi, dlatego zaoferuję standardowy alternatywny zasilacz awaryjny do urządzeń biurowych jako tanią alternatywę. Instalacja zasilacza UPS w pompie ciepła odbywa się poprzez usunięcie wtyczki na wylocie urządzenia i podłączenie przewodów do gniazdka w pompie. W normalnym czasie, w normalnej sytuacji, pompa działa z sieci centralnej. W praktyce, stosując „nieprzerwany zasilacz” do zasilania pompy o mocy znamionowej 40–50 watów, możliwe jest osiągnięcie działania podczas awaryjnego odłączenia od sieci domowej na 6-8 godzin przy użyciu zasilaczy UPS o mocy tylko 1000–1200 watów. Zwykle to wystarcza, zwłaszcza że zasilanie można włączyć na krótki czas, aby pompa wypompowała wodę z układu. Bardziej złożony montowany kocioł można również podłączyć do źródła zapasowego, jego czas działania po wyłączeniu napięcia sieciowego będzie wystarczający, ponieważ urządzenie kotłowe wykorzystuje podobną pompę, a zużycie energii na moc elektronicznej jednostki sterującej i urządzeń odcinających będzie nieistotne. Najważniejsze jest to, że „nieprzerwany” będzie działał skutecznie, nie pozwalając, aby kocioł znalazł się w trybie awaryjnym po odłączeniu od sieci.
Kompleks tych środków służących do ogrzewania pomieszczeń i optymalnego ogrzewania pozwoli znacznie zaoszczędzić ciepło w domu i obniży koszty zużycia gazu do ogrzewania.
