To urządzenie dydaktyczne jest dość proste zarówno w użyciu, jak i w produkcji. Dzieci bardzo lubią bawić się nim samodzielnie, a dorosłym bardzo wygodnie jest prowadzić z nimi zajęcia edukacyjne.
Jego główną właściwością jest obecność miękkiej powierzchni tkaniny, na którą nakładane są papierowe aplikacje, której odwrotna strona jest również pokryta wełnianą tkaniną lub aksamitnym papierem. Przy okazji należy zaznaczyć, że papier aksamitny jest o wiele lepszy, gdyż mocniej trzyma obraz w pozycji pionowej na flanelografie.
Możesz po prostu powiesić na ścianie polar lub kawałek flaneli, zasłony lub aksamitu. Ale tutaj konieczne jest trzymanie tkaniny za pomocą gwoździ, co może być traumatyczne, ponieważ materiał należy zawiesić na poziomie wzrostu dziecka. Dlatego bardziej praktyczne byłoby wykonanie przenośnego flanelografu.
Istnieją również dwie opcje produkcji tutaj:
1. naciągnięcie tkaniny na ramę;
2. pokrycie lub obicie tkaniną płaszczyzny drewnianej, plastikowej lub kartonowej.
Warto bardziej szczegółowo rozważyć metodę produkcji za pomocą poszycia.
1.Aby to zrobić, będziesz potrzebować miękkiej tkaniny (drapie, flaneli, polaru lub aksamitu), płaszczyzny przeznaczonej na poszycie oraz igły i nici. Tkanina jest większa niż powierzchnia samego samolotu.
2. Samolot przykłada się do tkaniny.
3. Tkanina jest ciasno naciągnięta i owinięta po bokach samolotu. Można nawet spryskać przednią stronę flanelografu fragmentem tkaniny, dzięki czemu po wyschnięciu jej napięcie wzrośnie.
4. Po lewej stronie flanelografu brzegi tkaniny zabezpieczono nitkami, podobnie jak zszywane są paczki na poczcie. Jeżeli krawędzie materiału nie stykają się, dopuszczalne jest dokręcenie ich nitkami.
5. Wytnij detale aplikacji lub całe figury.
6. Przyklej je do aksamitnego papieru tak, aby mięciutka część papieru znalazła się po lewej stronie aplikacji.
7. Wytnij obrazki.
8. Flanelograf montuje się pionowo, ewentualnie z lekkim nachyleniem. Detale aplikacji znajdują się z przodu, a aksamitna strona skierowana jest w stronę miękkiej tkaniny. Części są lekko dociśnięte, przylegają do tkaniny i nie zsuwają się.
Alfabetu można uczyć dzieci w ten sposób: dorosły umieszcza obrazki, a dziecko umieszcza pod nimi litery rozpoczynające słowo oznaczające to, co jest przedstawione. Możesz „dramatyzować” bajki „Rzepa”, „Kolobok” lub „Gęsi - łabędzie”. Liczenia możesz także nauczyć się umieszczając materiały do liczenia: obrazki jabłek lub zwierząt oraz cyfry wskazujące ilość. Ogólnie rzecz biorąc, pole wyobraźni dorosłego jest nieograniczone!
