Narzędzia i materiały:
- lut;
- topnik lub alkoholowy roztwór kalafonii;
- lutownica;
- cienki drut miedziany;
- striptizerka lub nóż montażowy.
Przygotowanie drutu i lutowanie
Końce drutów należy oczyścić z izolacji za pomocą narzędzia do usuwania izolacji lub noża. Wystarczy otworzyć każdy około 1 cm, odsłonięte rdzenie powinny być puszyste i połączone od końca.
Podczas łączenia rozłożą się, więc będą musiały zostać delikatnie ściśnięte palcami.
Druty w miejscu łączenia są owinięte cienkim drutem miedzianym, najlepiej grubszym niż pojedyncze druty w połączonych drutach. Można go uzyskać z kabla PVZ, ShVVP i tym podobnych.
Uzwojenie powinno być wykonywane ze średnią częstotliwością. Jeśli położysz cewkę na cewce, okaże się ona dokładniejsza i bardziej trwała. Podczas nawijania drut należy pociągnąć, na końcu jego końców skręcić lub zwinąć w rdzenie. Powstały bandaż musi zostać ostatecznie zaciśnięty. Aby to zrobić, podłączone przewody są rozciągnięte. Im silniej są wyciągane, tym bardziej żyły są ściskane przez bandaż. W rezultacie połączenie stanie się nie mniej odporne na rozdarcie niż solidny kabel.
Odsłonięte żyły w miejscu łączenia powinny być rozmazane topnikiem lub alkoholowym roztworem kalafonii. Następnie bandaż i rdzenie są podgrzewane lutownicą.
Lut jest nakładany na gorące miejsca. Gdy topi się, grot lutownicy należy przesunąć dalej, aby ogrzać nowe miejsca. Stopiona cyna przenika przez bandaż i puste przestrzenie między przesuniętymi żyłkami z drutu. Lut nie kapie i układa się bardzo gładko.
Proponowana metoda lutowania daje bardzo silne połączenie naprężeń mechanicznych. Zastosowanie bandaża eliminuje nadmierne zużycie cyny, ponieważ nie spływa i nie zwisa w kroplach. Samo miejsce łączenia wygląda schludnie i stwarza minimalny opór. Jeśli zostanie użyta wystarczająco mocna lutownica, każde połączenie można przygotować w ciągu kilku minut.
