Co ugotować
Aby rozpalić ognisko, musisz mieć duży nóż lub ostrze saperki, zapałki lub zapalniczkę. Jeśli musisz przynieść drewno opałowe z dużej odległości, będziesz potrzebować kawałka liny.
Opis procesu
Wyczyść kawałek ziemi o wymiarach około 40 × 70 cm z opadłych liści i darni. Wykop pierwszy otwór komory spalania. Średnica wynosi około 30 cm, jeśli masz nóż spadochroniarza - doskonały, jego długość od czubka do końca stłuczki wynosi dokładnie 30 cm.
Wymiary wykopu są przybliżone, dopuszczalny jest rozrzut kilku centymetrów. Zaznacz okrąg pałeczkami i zacznij kopać. Aby ułatwić pracę, lepiej najpierw przełamać twardy koniec czubkiem noża, a następnie wyjąć go dłonią z otworu.
Jeśli napotkają korzenie drzew, należy je odciąć, obszar dołu powinien być czysty. Głębokość wykopu wynosi około 50 cm, ostateczne parametry zależą od liczby drewna opałowego, ale jak pokazuje praktyka, rzucanie ich za dużo nie jest tego warte od razu - ilość dymu wzrasta.
Zaczynając od głębokości około 10 cm, zwiększ średnicę otworu, dół powinien mieć kształt gruszki: u góry węższy i szerszy u dołu.
35-40 cm z powrotem od gotowego otworu i zacznij kopać drugi.
Będzie służyć jako dmuchawa, bardzo ważny element bezdymnego ogniska. Te prace są nieco bardziej skomplikowane. Faktem jest, że dmuchawa musi być połączona z komorą spalania podziemnym tunelem. Średnica dołu została wydmuchana około 15 cm, początek tunelu na głębokości około 20 cm od ziemi. Wybierz określone wartości w zależności od fizycznych właściwości gleby.
Ciężkie gliniaste gleby doskonale zachowują swój kształt, nie trzeba się bać osuwisk. Na glebach piaszczystych lub piaszczystych tunel może zasnąć; tunel należy bardzo ostrożnie kopać.
Tunel z dmuchawy powinien iść ze spadkiem, wybrać kąt, aby przy wyjściu łączył się z dnem gruszki. Jeśli ta zasada nie zostanie spełniona, ogień nie tylko źle się pali, ale pojawi się znacznie więcej dymu.
Wskazówki dotyczące paliwa
Na ognisko zaleca się wybranie brzozy i olchy. Osika daje dużo iskier, wznoszą się na znaczną wysokość i są doskonale widoczne w ciemności. Drzewa iglaste mają naturalną żywicę, a podczas spalania emituje dużo dymu. Kora brzozy najlepiej nadaje się do zapłonu; przygotuj ją również.
Takie drewno opałowe może nie znajdować się w miejscu rozrodu, wtedy musisz je zebrać, szukając odpowiedniego miejsca na ogień. Im mniej wilgoci mają, tym mniej dymu. Nie zbieraj gałęzi z ziemi, niszcz tylko wiszące.
Rozpal ogień
Zaczynamy od kory. Podpalamy i opuszczamy go do dziury.
Następnie prawie natychmiast kładziemy cienkie suche gałęzie na płonącą korę. No to większe drewno opałowe.
Oczywiście takie ognisko nie nadaje się do ogrzewania, ale można dobrze zagotować wodę lub dobrze na nim gotować (bez przyciągania zbyt dużej uwagi).
Wniosek
Ilość dymu, przy czym wszystkie rzeczy są równe, zmniejsza się z powodu skutecznego nadmuchu powietrza - drewno nie tli się, ale pali. Ponadto ściany studzienek są początkowo zimne i kondensują parę uwalnianą podczas suszenia paliwa.
Ognisko sprawdziło się podczas walk. Aby ukryć miejsce spoczynku, ziemia nie powinna być rozproszona, po wyjściu wyrzucane są wykopane dziury, darni umieszcza się w jej pierwotnym miejscu.
Aby poprawić przyczepność, musisz mieć tunel aerodynamiczny po stronie nawietrznej, nie rób jej zbyt długo. Praca staje się coraz trudniejsza, a przyczepność pogarsza się.
