Stanie się klasycznym saniem według wszystkich kanonów będzie dość trudne i zajmie dużo czasu. A pod względem kosztów może latać całkiem grosza.
Kolejną rzeczą jest niestandardowy produkt, który pod względem niezawodności, możliwości i bezpieczeństwa nie ulegnie fabrycznemu urządzeniu. W końcu, tworząc sanie własnymi rękami, możesz znaleźć oryginalny projekt, być kreatywnym w tworzeniu każdego elementu i operacji, wymyślić kilka opcji. W rezultacie możesz zdobyć prawdziwe arcydzieło, które nie zajmuje tyle czasu, pracy i pieniędzy.
Oczywiście dzieci będą szczególnie zachwycone domowymi produktami. Cóż za radość cała firma rzuca się na sanki ze wzgórza - nieopisane, zapierające dech w piersiach zejście, które na długo pozostanie w Twojej pamięci! Co jest do tego potrzebne?
Niezbędne materiały i narzędzia
Do naszego pomysłu nadają się niedrogie materiały i niezbyt skomplikowane w użyciu narzędzie:
- jedna 200-litrowa plastikowa beczka;
- drewniana belka o przekroju 38 × 89 mm i 30 × 70 mm;
- wkręty lub wkręty do drewna z szerokim kapeluszem;
- syntetyczny sznur lub cienka lina;
- lakier i pędzel;
- materiał antypoślizgowy (na przykład gumowana mata podłogowa);
- wosk parafinowy;
- palnik gazowy;
- metalowy kwadrat;
- wiercić 2 wiertłami o średnicy 7/8 i 1/2 cala;
- piła taśmowa;
- śrubokręt ręczny lub śrubokręt.
Produkcja
Zaczynamy od rozważenia elementów, które determinują projekt, w szczególności wielkości sań górskich.
Główne elementy sań
Powierzchnię ślizgową o szerokości około 560 mm można wyciąć ze standardowej plastikowej beczki, której zewnętrzna średnica wynosi 580 mm. Zwrot takiego koła da długość:
C = πD = 3,14 × 580 = 1820 mm.
Jeśli przedni łuk zajmie około 300 mm, wówczas pozioma część wyniesie około 1520 mm, co wystarczy, aby pomieścić 3-4 dzieci. Wskazane wymiary zostaną określone w miarę postępu pracy na sankach.
Cena nowej 200-litrowej beczki wynosi około 2100 rubli, zużyta pojemność z pewnością można kupić za 500 rubli lub taniej. Jeśli przechowywano w nim coś oleistego, można go łatwo umyć detergentami. Czasami są przechowywane w takich beczkach. Wtedy pojemnik będzie domyślnie czysty.
Jako elementy boczne sań wybieramy 2 suche drewniane półfabrykaty o przekroju 38 × 89 mm i długości około 1530 mm z dębu, brzozy, klonu itp. Przednie poprzeczki mogą być wykonane z 2 półfabrykatów o przekroju 30 × 70 mm i długości 560 mm.
Oznaczenie beczki i narzędzie do tego
Aby wyciąć przesuwną podstawę sań, musisz zaznaczyć boczną powierzchnię plastikowej beczki. Aby to zrobić, potrzebujemy domowego zagęszczacza. Może być wykonany ze sztywnego drewnianego bloku o długości length wysokości pojemnika.
Po zmierzeniu wysokości lufy i wybranej szerokości sań (560 mm) zaznaczamy miejsce na grubościomierzu i wiercimy otwór na marker. Do jego górnego końca bezpiecznie przymocowujemy ogranicznik, który przesunie się wzdłuż pokrywy i dna lufy, a marker narysuje dwa koła. Pozostaje tylko narysować między nimi pionową linię.
Cięcie beczki
Punktami odniesienia do cięcia będą otwory w punktach zbieżności linii znakujących wykonane wiertłem 6 mm. Najwygodniejszą do cięcia beczek jest wyrzynarka, chociaż można również użyć szlifierki.
Aby zachować sztywność lufy, najpierw wytnij ją w kółko, oddzielając obszar pokrywki i dna, a dopiero potem środkową część przedmiotu obrabianego w linii pionowej.
Krawędzie można delikatnie potraktować pilnikiem na drzewie lub ostrym nożem, usuwając szorstkość pozostałą po cięciu.
Prostowanie plastikowego blanku
Obrabiany przedmiot, reprezentujący środkową część beczki, powinien być wyprostowany, a wnętrze powinno być skierowane na zewnątrz, ponieważ jest gładsze w porównaniu z zewnętrzem.
Często na plastikowych beczkach wykonuj usztywnienia z występem na zewnątrz. Gdy wewnętrzna strona pochyla się w kierunku śniegu, te rynny wzdłużne odgrywają tę samą rolę, co na ślizgowych powierzchniach nart lub snowboardów. Zapewnią stabilność jazdy na sankach.
Aby wyprostować przedmiot, kładziemy go na płaskiej powierzchni i dociskamy w kilku miejscach cegłami lub wiadrami z wodą i pozostawiamy na chwilę. Następnie przedmiot można skręcić w przeciwnym kierunku i przytrzymać w tej pozycji przez pewien czas. W wyniku tych manipulacji wystarczająco się wyprostuje. Drobne nieprawidłowości zostaną usunięte w kolejnych operacjach.
Elementy do sań wykonanych z drewna
Jak już ustaliliśmy w kroku nr 1, potrzebujemy dwóch drewnianych klocków o przekroju 38 × 89 mm i długości 1524 mm (ostateczny rozmiar). Zostaną z nich wykonane boczne siły siłowe, których rola w konstrukcji saneczkarstwa jest nie mniej ważna niż powierzchnia ślizgowa.
Będziemy również potrzebować dwóch prętów o przekroju 30 × 70 mm i długości 560 mm. Zainstalujemy jedną z przodu u dołu między ścianami bocznymi, aby wzmocnić całą konstrukcję, a drugą na końcu zagiętej części tworzywa sztucznego. Końce sznurka zostaną przez nie przepuszczone, aby przetransportować sanie. Ponadto węzły na zewnętrznej stronie deski zapewnią stałość zgięcia przedniego końca.
Przetwarzanie elementu bocznego
Aby uzyskać lepszy poślizg na śniegu, te drewniane elementy muszą być zaokrąglone z przodu. Aby to zrobić, możesz wyciąć szablon z grubej tektury, przymocować go do planszy i narysować wokół niego marker.
To samo należy zrobić z tyłu, ale w mniejszych rozmiarach. Umożliwi to przyciągnięcie płótna do prętów, aby nie spowalniało ruchu.
Obcinamy oznaczenia piłą taśmową lub starannie planujemy za pomocą ostrej siekiery stolarskiej, a na koniec wykańczamy pilnik drewnem.
Oznaczanie otworów na długopisy
Liczba uchwytów po każdej stronie może być inna. Ustaliliśmy trzy. Każdy sposób nadaje się do ich znakowania:
za pomocą szablonu - drewniany pręt o gładkich końcach, którego długość jest proporcjonalna do odległości między otworami na uchwyty;
za pomocą metalowej linijki i markera.
Wywierć otwory na uchwyty
Aby to zrobić, potrzebujesz wiertła i dwóch wierteł: jednego o średnicy 22,2 mm, drugiego - 12,7 mm. W takim przypadku wybiera się średnicę syntetycznego sznurka lub cienkiej liny równą 9,5 mm.
Najpierw wiercimy 2 duże otwory na powierzchni przedmiotu obrabianego do głębokości 25,4 mm pionowo jeden pod drugim, pozostawiając zworkę między nimi w przybliżeniu równą średnicy tych otworów. Następnie, od strony górnego końca, wiercimy otwory mniejszym wiertłem, aż duże gniazda zostaną połączone ze sobą.
Wykonujemy dokładnie takie same otwory, wycofując się z przedniej krawędzi desek o 152 mm. Będą musieli ominąć liny, które będą utrzymywać węzły z przodu sań i służyć jako holownik.
Prace wykończeniowe na częściach drewnianych
Aby drewniane części nie zmokły, gdy wejdą w kontakt ze śniegiem, powinny być pokryte ze wszystkich stron kilkoma warstwami lakieru uretanowego za pomocą małego pędzla, zgodnie z instrukcjami na puszce.
Po wyschnięciu kolejnej warstwy lakieru można ją delikatnie potraktować papierem ściernym nr 220 w celu usunięcia szorstkości i zwisu. Rezultatem są bardzo gładkie powierzchnie.
Poprawa wyglądu
Możesz wykonać niebieskie paski wzdłuż elementów bocznych. Aby to zrobić, przykryj całą powierzchnię taśmą klejącą, z wyjątkiem konturu paska. Aby farba nie wyciekła pod taśmą, można ją pokryć bezbarwnym lakierem.
Pozostaje tylko rozpylić niebieską farbę w sprayu na kilka warstw i usunąć folię ochronną. Klarowność konturu paska będzie nienaganna.
Przygotowanie uchwytu i holownika
Wykonujemy półprodukty na długopisy o długości około 610 mm z plecionego syntetycznego sznurka o średnicy 9,5 mm. Aby ułatwić pracę, zaznaczamy punkty cięcia nawijając wąską taśmę i wykonujemy cięcie nożem stolarskim na środku taśmy.
Do liny holowniczej używamy dwóch linek o długości około 1520 mm. Na wszystkich polach z jednej strony wiążemy węzeł za pomocą szczypiec. Aby zapewnić niezawodność, elementy można smarować super klejem przed montażem w gnieździe, ale nie jest to konieczne.
Umieść uchwyty i liny holownicze na miejscu
W kroku 8 przygotowaliśmy już system otworów na uchwyty i linę holowniczą. Przeciągnij wolny koniec sznurka przez duży otwór do małego i pociągnij mocno do góry, aby węzeł był dodatkowo napięty i znalazł się na swoim miejscu. Następnie wepchnij ten sam koniec z góry do małej dziury, aż pojawi się w dużej. Wyciągamy go i zawiązujemy supeł. Teraz wystarczy pociągnąć uchwyt do góry, aby oba węzły zostały wzmocnione i zajęły ich miejsce.
Robimy to samo z dwiema linami, które utrzymują przód sań i holowania.
Mocowanie na przedniej krawędzi
Ta poprzeczna belka nadaje sztywność sanek, pomaga zachować wygięcie przedniej części pojazdu, podpiera liny holownicze, a nawet służy do kontrolowania sanek.
Nakłada się go na plastik z zewnątrz, wstępnie wywierca w nim kilka otworów z góry i mocuje za pomocą śrub o długości 15 mm. Po bokach tej belki są już 2 otwory o średnicy 12,7 mm do przeskakiwania liny holowniczej.
Mocowanie prętów bocznych do powierzchni ślizgowej
Aby zapewnić solidne połączenie głównych części sań, szyny boczne są układane na kozach stolarskich, umieszczana jest na nich cienka antypoślizgowa tkanina i wszystko pokryte jest przesuwanym plastikiem.
Następnie należy zaznaczyć miejsca śrub dokręcających o długości 40-50 mm szeroką główką. Krok instalacji - 115-120 mm, zapobiegając dostawaniu się śrub do otworów na uchwyty i linę holowniczą.
Przekręcamy śruby od środka do krawędzi. Wygładzi to ostatnie małe nierówności poprzeczne na bazie tworzywa sztucznego. Wkręcając następną śrubę, zamknij wszystkie części za pomocą zacisku.
Montaż przedniej belki
Jest przymocowany pod kątem, ponieważ plastikowa powierzchnia zaczyna się wyginać w tym miejscu. Ta listwa jest mocowana z końców za pomocą trzech mocnych śrub po obu stronach o długości 75–80 mm. Z przodu jest chwytany w 9-10 miejscach za pomocą śrub o długości 40-50 mm przez kolano z tworzywa sztucznego.
Wiązka ta zapewnia stabilność boczną sań, zapobiegając przemieszczaniu się elementów bocznych na zewnątrz lub do wewnątrz. Wzmacnia również zakrzywioną część wstęgi z tworzywa sztucznego, która podlega dużym obciążeniom.
Montaż liny holowniczej
Połówki krawędzi holowniczych przechodzą przez boczne otwory w górnym drążku. W zależności od tego, gdzie zawiążemy węzły, przód górskich sań zostanie podniesiony i zakrzywiony. Końce lin są połączone i uzyskuje się linę holowniczą.
Kolejna opcja instalacji maty antypoślizgowej
Pierwsza i bardziej udana wersja jej mocowania jest opisana w kroku 14. Jeśli zapomniałeś ją założyć, wówczas powłokę antypoślizgową można wyciąć na miejscu i przykleić od wewnątrz do plastiku za pomocą kleju odpowiedniego dla tych materiałów. W przeciwnym razie na czystym plastiku, po tym, jak spadnie na niego śnieg, będzie sporo.
Woskowanie
Wosk poprawia poślizg plastiku na śniegu. Kawałkiem tego materiału dokładnie przetrzyj całą powierzchnię ślizgową, zwłaszcza łeb śruby. Następnie podgrzej plastik potraktowany woskiem za pomocą palnika gazowego, aby wosk był bardziej równomiernie rozłożony na powierzchni i we wgłębieniach śrub. Wskazane jest wykonanie tej operacji przed każdym dniem jazdy na nartach. Wynik jest oszałamiający!
Ulepszenia i wskazówki (zamiast wniosków)
Po przeanalizowaniu wykonanych prac okazało się, że projekt można sfinalizować i ulepszyć. Podajmy je w kolejności:
- Możesz zrobić półkolisty trzon;
- zamiast 28 dużych nieprzelotowych otworów po bokach elementów bocznych można wykonać 14 połączonych - szerokich od dołu o 1/3 wysokości belki i wąskich od góry;
- śruby z metali żelaznych najlepiej zastępować stalą ocynkowaną lub nierdzewną;
- pewna falistość powierzchni ślizgowej nie jest straszna, ponieważ gdy kilka osób siedzi na saniach, wygładza je ich ciężar;
- możesz umieścić więcej poprzeczek dla zwiększenia wytrzymałości, a nawet siedzenia dla wygody, ale spowoduje to, że produkt będzie cięższy.Pozwól wszystkim wybrać to, co lubi.
