Tworzenie pętli na linie jest bardzo proste. Aby to zrobić, istnieje duża liczba węzłów, które tworzą ten element. Jednak same węzły czasami zakłócają pracę, a niektóre z nich nie spełniają parametrów bezpieczeństwa. Dlatego lepiej jest połączyć linę w pętlę. Jest to znacznie większe, ale bezpieczniejsze, bardziej niezawodne i wygodniejsze podczas pracy.
Proces łączenia
Najpierw musisz przyciąć krawędź liny, aby była równa.
Następnie składamy linę, tworząc zagięcie z jednym końcem o długości 30-40 cm. To będzie nasza pętla.
Oznaczamy na linie przypuszczalny początek jej powstawania na obu końcach. To będzie miejsce łączenia.
Konieczne jest zmierzenie około 2,5 metra od początku liny, aw tym miejscu zawiązać węzeł, który można łatwo rozplątać. Będzie to rodzaj zabezpieczenia przed silnym przesunięciem plecionki wzdłuż rdzenia naszej liny.
Dla wygody wyjaśnienia przypisujemy litery „A” i „B” do zaznaczonych punktów na linie. W takim przypadku „A” znajduje się bliżej końca.
W punkcie „B” wykonujemy małe przebicie w oplocie, starając się nie uszkodzić włókien. Aby to zrobić, są one po prostu lekko przesunięte względem siebie. Przez powstały otwór wyciągamy wewnętrzną część liny, zaznaczając ją w miejscu nakłucia.
W rzeczywistości mierzymy taką samą odległość, jak od końca do punktu „B”. Dla siebie oznaczamy ten znak jako „B1”.
Następnie wyciągamy około 10 cm rdzenia liny z jej drugiego końca. Aby to zrobić, wystarczy przesunąć warkocz.
Końce rdzenia i warkocze liny są związane taśmą klejącą, aby zapobiec ich otwarciu.
Następnym krokiem jest zaznaczenie rdzenia w celu utworzenia pętli. W tym celu mierzymy od punktu „B1” wzdłuż długiego końca rdzenia (w kierunku wykonanego otworu) odległość równą segmentowi od początku plecionki do punktu „A”. Tworzymy więc punkt „C1”.
Następnie od punktu „C1” w kierunku wykonanego otworu zmierz odległość równą odcinkowi „AB”. Tam tworzymy punkt „D1”.
Następnie potrzebujemy specjalnego narzędzia w postaci małego segmentu pustej rurki o średnicy nieco większej niż grubość liny. Będzie odgrywać rolę przeciągnięcia, co oznacza, że można go zastąpić innymi wygodnymi urządzeniami.
Musimy wprowadzić przeciągnięcie do rdzenia liny przez punkty, penetrując tylko odcinek „C1D1”. Za jego pomocą przedłużamy koniec pustego warkocza, który jest umieszczony na środku rdzenia.
Od końca oplotu wycinamy element ustalający z taśmy samoprzylepnej, a sam koniec jest delikatnie nawinięty na rdzeń pod punktem „D1”. W takim przypadku przesuwamy warkocz i rdzeń tak, że punkty „A” i „C1” są połączone, tworząc wejście warkocza do wewnątrz.
To miejsce należy przymocować taśmą klejącą, aby zapobiec przesunięciu.
Teraz, za pomocą przeciągacza, mijamy rdzeń liny przez jej warkocz, wchodząc do punktu „A” i wychodząc przez punkt „B”. Jednocześnie prostujemy linę we wszystkich jej sekcjach.
Usuwamy wszystkie bezpieczniki z taśmy klejącej i przeciągamy rdzeń przez punkt „B”, stopniowo wyrównując linę. Aby to zrobić, możesz mocno zacisnąć pętlę. W rezultacie cały rdzeń zniknie w punkcie „A”, ciągnąc za sobą mały warkocz.
Im silniej naciągamy bezpośrednio na samą pętlę, tym lepiej się przeciąga.
Czubek rdzenia, który wystaje z punktu „B”. Najpierw zaznaczamy go pod samą liną.Następnie wyciągamy go trochę i kroimy zgodnie z planem.
Kiedy znów zaczniemy ciągnąć linę za pętlę, końce całkowicie znikną pod warkoczem.
Mamy linę całkowicie związaną w pętlę i bez węzłów.
