Aby zapewnić komfortowe życie w mieszkaniu zimą, właściciele wyścielają pokoje powłokami termoizolacyjnymi, wśród których powszechnie stosuje się płyty styropianowe.
Wewnętrzna struktura ich materiału nie może zostać zniszczona przez drobnoustroje, grzyby, chemikalia, promienie ultrafioletowe i inne czynniki środowiskowe. Jednak po pokryciu ścian tymi produktami zmiana temperatury w ogrzewanej przestrzeni przyspiesza, wilgoć skrapla się i powierzchnia pomieszczenia maleje.
Technologia ocieplania ścian styropianem
Jeśli właściciel mieszkania decyduje się na termoizolację ścian pomieszczenia danym materiałem, musi dokładnie przygotować powierzchnię. Podczas wykonywania tej czynności duże nierówności wypełnia się pianką poliuretanową, a pęknięcia poddawane są bardziej złożonej obróbce. Pęcznieją i tracą resztki zanieczyszczeń, zwilża się je spryskując wodą i wypełnia klejem do płytek wymieszanym z tynkiem w proporcji 1:1. Po wypełnieniu pęknięć ściany na koniec pokrywa się masą wyrównującą.
Rzędy płyt styropianowych montuje się technologią klejenia na idealnie przygotowanym podłożu, a prace przebiegają od poziomu podłogi aż do wysokości sufitu. Aby poprawić niezawodność ich mocowania, do prac wewnętrznych zaleca się stosowanie roztworu kleju poliuretanowego. Pierwszy rząd wyrobów izolacyjnych mocuje się w niewielkiej odległości od podłogi, a wymiary arkuszy dopasowuje się do charakterystyki podłoża poprzez docięcie materiału.
Obwód produktu traktuje się klejem, który następnie nakłada się na powierzchnię 200 mm od sąsiedniej płyty i po dociśnięciu przesuwa się, aż pojawi się szczelina 50 mm. Samodzielnemu ruchowi płyt, który następuje przed stwardnieniem kleju pod wpływem siły ciężkości, zapobiegają plastikowe kołki z szeroką łbem. Przed montażem takich wyrobów na przecięciu szczelin pomiędzy sąsiednimi elementami okładziny termoizolacyjnej wyposaża się w otwór, którego szerokość jest późniejsza niż wkręcony w niego kołek.
Długość elementu mocującego musi odpowiadać grubości blachy, a szwy pomiędzy przytwierdzoną pianką styropianową należy uszczelnić pianką poliuretanową. Nadmiar stwardniałego uszczelniacza odcina się nożem malarskim i rozpoczyna się montaż warstwy paroizolacyjnej z folii polietylenowej pokrytej folią, co zapobiega kondensacji wilgoci, namnażaniu się mikroorganizmów chorobotwórczych i rozprzestrzenianiu się szkodliwych grzybów.
Płótna z tego materiału o grubości co najmniej 0,2 mm mocuje się stroną do końca stroną folii do styropianu na całej powierzchni izolowanego podłoża, a pozostałe szczeliny uszczelnia się taśmą klejącą wyposażoną w warstwę folii. Aby poprawić estetykę nieruchomości, powierzchnię wyposażoną w folię paroizolacyjną pokrywa się zaprawą tynkarską.Przed pracą układana jest siatka z włókna szklanego z komórkami 5 mm, co zwiększa siłę przyczepności roztworu do podłoża.
Arkusze tego materiału mocuje się z zakładką 100 mm i mocuje do izolowanych ścian za pomocą plastikowych kołków. Siatkę traktuje się klejem, którego grubość warstwy musi wynosić 2 mm, a narożniki są wyposażone w metalowe profile. Aby nabrać estetyki, ściany izolowane w rozważanej technologii poddawane są wykończeniu i montażu powłok dekoracyjnych, zgodnych ze stylem urządzania wnętrz.
