Wypalanie drewna to jeden z najprostszych sposobów dekoracji i ochrony powierzchni przed szeregiem szkodliwych wpływów. Jak prawidłowo wykonać taką operację w domu, opisano krok po kroku w artykule.
Kto wynalazł palenie drewnem?
Według jednej wersji powszechnie przyjmuje się, że Japończycy jako pierwsi palili drewnem. Jednocześnie, co dziwne, zastosowali tę technologię nie w swoich produktach. Początkowo w ten sposób ratowali lasy przed pożarami w sezonie pożarowym. Spalona dolna część lufy stała się trudna do zapalenia i w związku z tym była mniej podatna na ogień.
Druga popularna legenda również pochodzi z Japonii. Jeśli wierzyć tej wersji, to Japończycy zauważyli kiedyś, że po pożarze lasu zwęglone pnie przetrwały dłużej niż te, które uciekły przed ogniem. W szczególności sami zauważyli, że spalone drewno nie gnije tak szybko, a owady w ogóle go nie ostrzą.
Później technologię tę, podsuwaną ludziom przez samą naturę, zaczęto stosować w budownictwie. Zatem przed montażem wypalono deskę dachową, belki ścienne i pale drewniane. Dzięki temu budynek był trwalszy, chroniony przed owadami i częściowo przed ogniem.
Jeszcze później zaczęto stosować wypalanie, w szczególności do ozdabiania produktów drewnianych mebleużywany na zewnątrz. Celem w tym przypadku była nie tylko ochrona materiału przed szkodliwymi wpływami, ale także nadanie powierzchni atrakcyjnego wyglądu.
Istnieje również wersja, w której Wikingowie zaczęli palić drewnem na długo przed Japończykami. Wykorzystali tę technologię do przetwarzania swoich statków.
Zalety opalanego drewna
Zalety drewna impregnowanego otwartym ogniem są następujące:
- reprezentacyjny wygląd;
- nieatrakcyjny dla owadów;
- zwiększona odporność ogniowa;
- zagęszczona powierzchnia;
- zwiększona siła;
- poprawiona odporność na wilgoć;
- odporność na zużycie;
- ochrona przed promieniowaniem ultrafioletowym.
Ponadto w procesie wypalania tarcicy niskiej jakości eliminowane są prawie wszystkie wady - ciemnienie, niebieszczenie, lekka zgnilizna. Obrobiony produkt nie wymaga również strugania i szlifowania wykańczającego.
Zastosowanie technologii w domu
W życiu codziennym wypalanie drewna jest wszędzie stosowane. Technologia umożliwia przekształcenie sosny w rzadkie drewno bez użycia bejc, tonerów i olejów. W szczególności przy głębokim wypalaniu, co opisano w tym artykule, najbardziej wadliwa sosna łatwo zamienia się w wenge (rośnie głównie w Afryce).
Szczególnie przydatne jest stosowanie wypalania w produkcji wyrobów i konstrukcji, które będą używane na zewnątrz. Mogą to być meble ogrodowe, płot, altana. Ogniowi często poddawane są również drewniane elementy mieszkań - poszycia, deski frontowe, tarasy, tralki schodów i tak dalej.
Spalone drewniane pudełka, pudełka na prezenty, ramki do zdjęć, rowki i fotografie, różne stojaki i lampy będą wyglądać pięknie.
Jakim drewnem można opalać?
Nie każde drewno da się w ten sposób zabezpieczyć i ozdobić. Przede wszystkim dotyczy to drzew owocowych, dębu, jesionu i olchy. Jednak najbardziej popularną tarcicę – sosnę i świerk – można doskonale wypalić. Fornir i sklejkę wielowarstwową można również poddać obróbce ogniowej.
Do wypalania najlepiej wybrać materiał, na którym widoczna jest ozdobna struktura. Podczas obróbki miękkie drewno wyblaknie i zostanie usunięte, a twarde włókna zostaną podkreślone ciemniejszym kolorem. Jednocześnie sęki, sinizny, grzyby i inne wady nie stanowią problemu dla ognia.
Przy wypalaniu drewna iglastego lepiej jest używać suszonego materiału. Spala się znacznie szybciej, zawiera mniej żywicy, co później będzie powodować pewne problemy. Całkiem możliwe jest również spalanie surowego drewna. Należy jednak mieć na uwadze, że taki zabieg spowoduje częściowe zatkanie porów materiału, a wilgoć pozostająca w środku będzie wychodziła na zewnątrz znacznie dłużej, co nie jest dobre.
Narzędzia i materiały do wypalania
Głównym narzędziem w tej kwestii jest palnik gazowy. Sam otwarty ogień (kuchenka gazowa, ogień itp.) nie jest odpowiedni i nie będzie możliwe równomierne spalenie dużej powierzchni. Niepożądane jest także używanie palnika gazowego zasilanego benzyną. Spala się oczywiście znakomicie, jednak z jego dyszy mogą wylecieć krople niespalonego paliwa, pozostawiając na drewnie błyszczące plamy. Alternatywnie możesz spróbować użyć suszarki do włosów. Ale zajmuje to dużo czasu i nie można osiągnąć głębokiego wypalania.
Do tego zadania najlepiej nadaje się palnik gazowy. Kosztuje grosze, jest bezpieczny w użyciu, łatwy w sterowaniu i konfiguracji. Da się przeżyć nawet najtańsza opcja chińskiej produkcji, która wraz z kanistrem benzyny będzie kosztować około 5 dolarów.
Do prac na dużą skalę lepiej jest kupić duży palnik gazowy, który jest przeznaczony do układania pokryć bitumicznych.
Oprócz źródła ukierunkowanego ognia będziesz także potrzebował filcu. W ostateczności możesz zabrać z kuchni gąbkę do mycia naczyń i użyć do tego szorstkiej strony.
W zasadzie to wszystko.
Wypalanie drewna etap po etapie. Niuanse technologii.
Głębokie wypalanie należy rozpocząć od powierzchownego przejścia palnika przez materiał. Na tym etapie należy równomiernie podgrzać drewno, wypalić wystające kłaczki, a także odsłonić miejsca, w których gromadzi się duża ilość żywicy. Obszary te będą później wymagały szczególnej uwagi.
Zdjęcie wyraźnie pokazuje takie miejsca. Z reguły pojawiają się na sękach, a po pierwszym przejściu nie ciemnieją, ale pokrywają się wrzącą żywicą. Jest wysoce łatwopalny i może zrujnować cały efekt, dlatego należy ostrożnie rozgrzewać węzły. Podgrzewamy, czekamy aż się zagotuje i znowu. Powtarzaj, aż wrzenie ustanie.
Podczas gdy żywica się gotuje, a drewno w tych miejscach stygnie, równolegle prowadzony jest drugi etap - głębokie wypalanie. Celem jest doprowadzenie powierzchni do zwęglenia i lekkiego pęknięcia. Zdjęcie poniżej wyraźnie pokazuje jak to wygląda.
Kolejnym etapem jest oczyszczenie powierzchni z sadzy. Można to zrobić na kilka sposobów: za pomocą filcu, miękkiej szczotki lub specjalnej nasadki do szlifierki kątowej (szczotki szczotkowej).Jedynym warunkiem we wszystkich przypadkach jest to, że sadzę należy usuwać wyłącznie w kierunku włókien drewna.
Papier ścierny nie nadaje się do tych celów. Zaleca się stosować go wyłącznie do powierzchniowego wypalania drewna. W takim przypadku konieczne jest usunięcie wszystkich spalonych miękkich włókien, a papier ścierny bez zarysowań nie poradzi sobie z tym zadaniem.
Swoją drogą, jeśli chcesz, aby efekt był jaśniejszy niż na pokazanych zdjęciach, musisz szczotkować powierzchnię dłużej. Ale jaśniejsze odcienie można uzyskać tylko za pomocą pędzla. Filcem nie „dosięgniesz” jasnego drewna.
Niektórzy rzemieślnicy zmywają sadzę wodą, co w zasadzie daje dobry wynik. Należy jednak pamiętać, że suche drewno w bezpośrednim kontakcie z wodą przyjmie pewną ilość wilgoci, co z kolei może prowadzić do deformacji i innych problemów w przyszłości. Bardziej przewidywalny wynik uzyskuje się tylko na sucho.
Po wypaleniu pozostaje jedynie pokryć drewno środkiem ochronnym. Aby uzyskać jedwabistą, matową powierzchnię przypominającą w dotyku czyste drewno, użyj specjalnych olejków. Błyszczącą powierzchnię, która mieni się pod promieniami słońca i pod różnymi kątami widzenia od czerni do światła, uzyskujemy po nałożeniu kilku warstw zwykłego lakieru do drewna.
Wyniki
Ogólnie rzecz biorąc, dekorowanie najprostszej sosny za pomocą wypalania nie jest skomplikowaną procedurą wymagającą doświadczenia, drogich narzędzi i środków. Najważniejsze jest, aby zapobiec długotrwałemu spalaniu drewna, całkowicie odparować żywicę, spowodować pękanie i usunąć sadzę tylko w kierunku włókien.
