Znalazłem starą teczkę na pchlim targu i postanowiłem z niej zrobić nóż. Nie miałem ochoty go podgrzewać ani polerować ostrza przez wiele godzin. Dlatego przy minimalnym przetwarzaniu stale utrzymywałem temperaturę ostrza w niskiej temperaturze. Prace trwały około 2 dni (w tym czas schnięcia kleju).
Konstrukcja noża
Ręcznie naszkicowałem projekt przyszłego noża (biorąc pod uwagę szerokość i grubość pliku). Ale nie położyłem jej końca, a ja byłem gotowy na poprawienie formularza.
Przetwarzanie plików
Najpierw obrobiłem trzon, a potem podszedłem do końcówki. Wszystko to zostało zrobione na szlifierce. Potem zacząłem szlifować zejście w oku, które wyszło dobrze - nie idealnie, ale mi się podobało. Podczas przetwarzania nie pozwalałem, aby plik się nagrzał, od czasu do czasu zanurzając go w szklance wody, aby stal nie stała się miękka. Łatwo było to przyznać, ponieważ im cieńszy stał się plik, tym szybciej się nagrzewał. Coś przyciągnęło motyla i cały czas pozostawało na moim ramieniu.
Obróbka ostrza noża
Następnie, używając papieru ściernego P60, wygładziłem powierzchnię. Nacięcia pozostały, ponieważ ich szlifowanie zajęłoby dużo czasu. Ostrze okazało się wklęsłymi zjazdami, ponieważ ostrzenie przeprowadzono na okręgu młynka. Nie spodziewałem się, że powierzchnia będzie bardziej równa.
Uchwyt
Rękojeść wykonana jest z mosiężnej płyty o grubości 6 mm i paska fioletowego amarantu. Wybrałem je, ponieważ mosiądz i magenta dobrze się komponują. W mosiądzu wywierciłem dwa 5 mm otwory i połączyłem je wiertłem i piłą do metalu. Zwykle w takich przypadkach ludzie używają różnych plików, ale ich nie mam i nie dążyłem do perfekcji. Trzon przechodzący przez wałek został włożony do 5 mm otworu w drzewie, wstępnie wypełnionego żywicą epoksydową.
Kształtowanie
Pozostawiłem klej do wyschnięcia na noc, po czym zacząłem przetwarzać uchwyt. Najpierw przeciąłem pręt na pół, doprowadzając jego długość prawie do pożądanej. Następnie zacisnąłem nóż za pomocą zacisku i rozpocząłem obróbkę za pomocą tarczy szlifierki z ziarnem P120. Podczas pracy ze wzmocnieniem należy zachować ostrożność, ponieważ drzewo w porównaniu z mosiądzem szlifuje znacznie szybciej. Po tym, jak profil przybrał pożądany kształt, przystąpiłem do szlifowania boków, nadając im zaokrąglony wygląd. Cały proces trwał około godziny.
Polerowanie
Po obróbce rączki papierem ściernym z ziarnem P240, za pomocą tarczy polerskiej, wygładziłem jej powierzchnię. Wciąż były na nim rysy, ale podobały mi się. Następnie drzewo impregnowano duńskim olejem (4 warstwy z łatwym szlifowaniem między nimi). Następnie zaostrzyłem koniec rączki osłem.
Drzewo amarantowe, utleniające się z czasem, staje się bardziej fioletowe, a na zdjęciu wydaje się jeszcze bardziej czerwone.
Dziękuję za uwagę!
