Jeśli jest to łatwe i proste, dlaczego nie spróbować. Poza tym robię na drutach i zostaje mi mnóstwo nitek, które nie mają gdzie wykorzystać. Aby opanować tę technikę, oprócz nici o różnej fakturze, potrzebujesz także rozpuszczalnej fizeliny. Niestety, nie miałem tego. Po przeszukaniu całego Internetu dowiedziałem się, że ten materiał nie jest tani i nie mamy go w mieście. Można go kupić w sklepie internetowym, ale czy warto wydawać pieniądze, a jeśli nie wyjdzie….
Mądrzy doradcy napisali, że tę samą włókninę można zastąpić zwykłymi gazetami. Próbuj, próbuj, ale przy minimalnych kosztach. Ponadto bezpłatne gazety reklamowe często pakowane są w pudełka.
Jako że mamy wyjątkowo piękną jesień, postanowiłam stworzyć szalik w jesiennych barwach. Aby spełnić moje marzenie przygotowałem co następuje:
- kilka gazet;
- pozostałości nici różnych typów, grubości, faktur;
- kawałki pomarszczonej zielono-pomarańczowej tkaniny (właśnie zdecydowałam się dodać do szalika jesienne liście);
- nożyczki zwykłe i zygzakowate;
- igły do rozcinania;
- Politura do włosów;
- beżowe nici do szycia;
- maszyna do szycia
Ponieważ nie mam długiego stołu, po prostu rozłożyłem gazety na podłodze, lekko nachodząc na siebie. Otrzymałem prostokąt o wymiarach 40 na 200 cm.
Na tym podłożu zacząłem losowo układać nitki, odwijając je z kulki. Dla każdej nowej warstwy wziąłem kulkę różnych nitek. Po czterech warstwach nici postanowiłam naszkicować liście.
Po prostu wycinam je nożyczkami zygzakowatymi w formie owali. Można też użyć zwykłych nożyczek, różnica będzie zupełnie niewidoczna.
Po wycięciu i narzuceniu listków jedwabiu na ułożone nitki przykryłam je kolejnymi czterema warstwami nici. To już się wydarzyło.
Aby to zabezpieczyć spryskałem całą konstrukcję lakierem i przykryłem warstwą gazety. Całość połączyłam za pomocą igieł krawieckich. Ostrożnie zwiń powstałą „kanapkę” w bułkę. Zabrała go do maszyny do szycia, aby go przeszyć.
Postanowiłem zacząć szyć ściegami krzyżykowymi, ale okazało się to niewygodne: gazety były podarte, igły wypadły. Ale „...jeśli zdecyduję się coś zrobić, na pewno to wypiję…”
Przystosowałam się do szycia po obwodzie po spirali, tak aby odstęp między liniami wynosił ok. 1 cm, było to o wiele wygodniejsze. W miarę zbliżania się do środka robótki szycie stało się łatwiejsze. Kiedy cała konstrukcja została przepikowana wzdłuż, zacząłem tworzyć linie w poprzek. Szycie było znacznie łatwiejsze, ponieważ przedmiot obrabiany nabrał konturów i wzmocnił się.Zaczęłam robić ściegi poprzeczne rzadziej, co 2 cm.
Szycie szalika zajęło mi prawie trzy godziny. Ręce ledwo zmyły farbę drukarską. Cieszyłem się już, że najgorsze mam już za sobą, ale tak nie było. Gazety były ciasno zszyte i wcale nie chciały pozostać w tyle. Perspektywa wybierania gazet wcale mnie nie ekscytowała.
Następnie po prostu włożyłem nieszczęsny szalik do miski i napełniłem go ciepłą wodą.
Pół godziny później postanowiłam sprawdzić, jak radzi sobie moja kreacja. Gazety zamoczyły się, ale nie pozostały w tyle. Zacząłem pocierać szalik, jakbym się mył. Sytuacja się poprawiła, gazety zaczęły trochę pozostawać w tyle. Potem zarzuciłam tą chustę nad wannę, zaśmiecając wszystko dookoła skrawkami gazet. Potem usiadła nieruchomo, wygrzebując rękami mokre resztki gazet. Po ponownym wypłukaniu szalika powiesiłam go do wyschnięcia.
Wynik nadal mnie zadowalał. Jeśli weźmiemy pod uwagę koszty minimalne, możemy powiedzieć, że wynik nie jest zły. Dostępny szalik. Metodę „szalonego vula” przetestowano przy minimalnym nakładzie środków (szkoda, że przy maksymalnym nakładzie pracy, ale co zrobić...).
Po moim „teście pióra” chcę podzielić się następującymi informacjami:
- nie wierz nikomu, kto twierdzi, że gazety są łatwe i proste;
- nie używaj jasnych nici, brudzą się czarną farbą i są trudne do mycia;
- nie myśl, że jest to szybki sposób na tworzenie rzeczy przy użyciu tej techniki (choć oczywiście jest znacznie szybszy niż dziewiarstwo);
- gotowe przedmioty stają się nieco mniejsze;
- tak trzymaj, odniesiesz sukces!
Po pierwszym (może nie do końca udanym) doświadczeniu chcę teraz jeszcze bardziej opanować tę technikę, już tylko na włókninie. Biegnę kupić.
I życzę wszystkim powodzenia w twórczości.
