Weryfikacja podstawy.
Nawet jeśli wiadomo na pewno, że powierzchnia jest bliska ideału, dodatkowe sprawdzenie nadal nie zaszkodzi. Sprawdź podstawę płytki za pomocą tynku i poziomu budynku. Jeśli jesteś bardzo wybredny i potrzebujesz, aby Twoja praca była zgodna z GOST i SNiP, to odchylenie od poziomu 1 mm na 1 m jest całkiem akceptowalne. Luz jest również szacowany w ten sam sposób podczas sprawdzania samolotu z regułą.
Oczywiście wymagania mogą być jeszcze wyższe. Należy jednak rozumieć, że dążenie glazurnika do najwyższej jakości będzie prawdopodobnie ograniczone przez jakość płytki. I z reguły nie zawsze odpowiada tym samym GOST. Na przykład drogie importowane płytki są często krzywe, jak śmigło. A próby odłożenia tych próbek na bok nie zawsze pomogą przetrwać nawet najprostsze tolerancje.
Wskazówka:
Podstawa musi być nie tylko gładka, ale także mocna, wolna od kurzu i odtłuszczona. Jeśli istnieją wątpliwości co do wytrzymałości powierzchni, należy ją starannie zagruntować głęboko penetrującym podkładem.
Po upewnieniu się, że podstawa do układania płytek jest bliska ideału, możesz przejść bezpośrednio do samego układania.
Obraz pierwszego rzędu.
Układanie płytek zwykle rozpoczyna się od rysowania rzędów. Możesz narysować nie tylko linię pierwszego rzędu, ale także prostopadle do niej. A rysowanie zbyt wielu linii nie ma sensu, ponieważ prawie niemożliwe jest przewidzenie przebiegu szwów - ze względu na niedokładne wymiary samej płytki.
Przed rysowaniem linii musisz pamiętać o kilku zasadach:
1. Rozpocznij układanie z najbardziej widocznym i korytarzem - głównie od wejścia do pokoju;
2. Odstęp między płytką a ścianą nie powinien przekraczać 15 mm, w przeciwnym razie nie będzie przykryty listwą przypodłogową;
3. Ściany są niezwykle rzadko idealnie równoległe i prostopadłe;
4. Cięcie i wklejanie wąskich kawałków, zwłaszcza w postaci „marchewki”, jest wysoce niepożądane;
5. Jeśli proponowanym rysunkiem jest panel, należy go umieścić w najbardziej widocznym miejscu - na środku pokoju i na tej podstawie narysować linie.
Zazwyczaj glazurnik stara się nie ciąć płytek pierwszego rzędu, co z reguły zależy od krzywizny ściany początkowej. Po zdefiniowaniu takiej ściany dla siebie należy znaleźć wybrzuszone miejsca w jej dolnej części - zera. Odbywa się to za pomocą reguły.
To z tych zer należy odłożyć rozmiar płytki, zaczynając rysować. Zwykle dodaje się dodatkowe 5 mm, aby płytki dokładnie pasowały. W ten sposób uzyskuje się kilka znaków na podłodze. Oczywiste jest, że nie wszystkie są na tej samej linii. Możesz jednak bez problemu wybrać coś przeciętnego i jak najbliżej prostopadłej ściany poprzecznej. Pozostaje przekonać się, że szczelina ścienna zostanie wszędzie pokryta listwą przypodłogową. A teraz - pierwszy rząd jest rysowany.
Wskazówka:
Podczas rozprowadzania kleju do płytek musisz zrozumieć, że będzie kilka partii i wszystkie powinny mieć tę samą konsystencję. Jeśli powierzchnia jest naprawdę wysokiej jakości, mieszankę można uczynić cieńszą - jak jogurt. Ważnym punktem jest brak zanieczyszczeń.
Układanie pierwszego rzędu.
Zaczynając od wejścia, nie kładź pierwszego kafelka, aby nie przeszkadzał w chodzeniu. Po prostu zaznacz ołówkiem. A pod pozostałymi płytkami w rzędzie można zastosować klej.
Wskazówka:
Najwygodniej jest nakładać klej delikatnie pod określoną liczbę płytek. Im więcej, tym lepiej.Najważniejsze, że do każdego z nich można dotrzeć.
Po wyrzuceniu kilku „płaskich ciast” na podłogę są one wyrównane zwykłą szpachelką, a nadmiar usuwa się za pomocą „grzebienia”, czyli pacy zębatej. Nawiasem mówiąc, rozmiar tych goździków zależy od jakości podstawy i wielkości płytki. Najpopularniejszy „przegrzebek” ma zęby o wymiarach 8–10 mm. Podczas nakładania kleju należy starać się nie połyskiwać linii przynajmniej częściowo.
Wskazówka:
Rozmiar użytych krzyżyków zależy od jakości płytki. W przypadku płytek podłogowych średniej jakości zwykle stosuje się krzyże 3 mm.
Teraz możesz układać płytki. Należy to zrobić bez nacisku, natychmiast pozostawiając luki pod krzyżem. Po ułożeniu płytek na podłodze za pomocą kleju należy wstawić krzyże do płytek. Następnie pobierana jest reguła plastra i nakładana na płaszczyznę twarzy, która ma zostać sprawdzona. W razie potrzeby niektóre płytki można lekko docisnąć lub podnieść. Ale dołączenie znacznej ilości kleju jest niepożądane, ponieważ z pewnością wpłynie to na przyszłość. Lepiej przesunąć kilka płytek w obszarze problemowym.
Wskazówka:
Aby nieznacznie podnieść jeden róg płytki, należy lekko nacisnąć drugi - przeciwnie po przekątnej.
Po sprawdzeniu przedniej płaszczyzny ułożonej płytki, musisz upewnić się, że wszystkie płytki znajdują się na linii. Aby to zrobić, wystarczy przymocować regułę tynku na końcu ułożonego rzędu płytek. Ponadto nie jest nie na miejscu, aby zobaczyć zgodność samolotu z poziomem. I nie jest przerażające, jeśli powierzchnia podstawy jest trochę pozioma. Gdyby tylko kafelek był ściśle do niego równoległy.
Wskazówka:
Aby sprawdzić równoległość płytki i podstawy, możesz użyć lampy ostrzegawczej. W tym celu odpowiedni jest kawałek GVL, GKL lub coś innego o grubości 9-10 mm. Ta latarnia morska po prostu leży na powierzchni podstawy, a następnie w ręce bierze się tynk.
Układanie środkowej części.
Po ułożeniu pierwszego rzędu płytek zaczynają instalować najbardziej obszerną i widoczną część powierzchni. Faktem jest, że każda płytka ceramiczna nie jest idealna pod względem wymiarów. Nawet w jednym opakowaniu próbki mogą różnić się rozmiarem. Oczywiście przy pomocy krzyżyków wada ta jest nieco wyrównana. Jednak z reguły najczystszą i najpiękniejszą stronę uzyskuje się dokładnie na stronie uruchamiania. Ta strona powinna być umieszczona w widocznym miejscu. A wszystkie zmiany lepiej kierować w stronę subtelnych krawędzi.
Wskazówka:
Krzyże do płytek są z reguły cieńsze od końca niż od przodu. Z tego powodu każdy krzyż ma dwa rozmiary robocze, co bardzo pomaga w dopasowaniu połączeń.
Płytki podłogowe są często dość duże. Dlatego jeśli nałożysz klej pod dużą liczbę płytek, trudno będzie do nich dotrzeć. Można jednak opanować sześć kawałków. A płytki przyklejone jednym zamachem są bardzo wygodne do poprawiania i przesuwania w razie potrzeby. Ponadto, po ułożeniu tak przyzwoitej części podłogi, możesz natychmiast położyć się obok niej. Pierwszy z nich jednocześnie nie ma czasu na złapanie, co oznacza, że w razie potrzeby można poprawić każdy kafelek.
Wskazówka:
Sprawdź, czy płaszczyzna każdej płytki nie jest tego warta, jej nieregularności będą kolidować z obiektywną oceną. Możesz umieścić linijkę gipsową na przedniej powierzchni, gdy płytki są w prostokącie. Gdyby tylko nie mieli czasu na złapanie. Wtedy będzie można wyeliminować niedociągnięcia.
Cięcie i układanie elementów.
Wielu kaflarzy pozostawia przycinanie następnego dnia, aby płytki dobrze wyschły. Jednak podczas pracy z wysokiej jakości przygotowaną powierzchnią układanie głównej objętości zajmie bardzo mało czasu. Na przykład, średniej wielkości kuchnię można rozłożyć w zaledwie kilka godzin. Pytanie brzmi: dlaczego nie zrobić od razu przycinania?
Aby nie deptać po świeżych płytkach, przycinanie odbywa się po drodze wraz z układaniem głównej objętości. Oczywiście w niektórych miejscach musisz opuścić ścieżki, które również są przypadkowe i zostaną ułożone płytkami.
Wskazówka:
Często wzór szkliwa nie pozwala na cięcie i obracanie elementów w losowej kolejności. Jednak, aby uniknąć nadmiernego wydatkowania płytek, możesz znaleźć całkowicie niewidoczne miejsca, na przykład pod kuchnią.
Cięcie płytek ceramicznych lub porcelanowych odbywa się za pomocą różnych narzędzi i technologii:
• Szlifierka kątowa (szlifierka);
• Elektryczna maszyna do cięcia płytek;
• Ręczna maszyna do cięcia płytek;
• Metody egzotyczne (nóż do szkła, sznurek wolframowy, układanka z pilnikiem wolframowym).
Być może niedoświadczony glazurnik najwygodniej będzie pracować z elektrycznym obcinakiem do płytek. To prawda, że nie zawsze jest dostępny, ale gwarantowany jest pozytywny wynik jego zastosowania. Ponadto wszystkie przycięte krawędzie z reguły chowają się pod listwą przypodłogową.
Ale zwykły mały młynek jest najłatwiejszy do zdobycia. Koła do cięcia płytek porcelanowych nie stanowią problemu. To prawda, że korzystanie z tego narzędzia wymaga pewnych umiejętności, ale możesz po prostu ćwiczyć.
Wskazówka:
Mogą pojawić się problemy z wycinaniem otworów, powiedzmy, pod rurami grzewczymi. Ale w rzeczywistości trudność tę rozwiązują zwykłe szczypce lub mały klucz gazowy. Muszą tylko trochę odgryźć płytkę. Najważniejsze, aby nie próbować gryźć za dużo, aby nie złamać go źle.
Kawałki są z reguły klejone bez problemów. Nawiasem mówiąc, często łatwiej jest nałożyć klej na kawałek, niż na powierzchnię podstawową. Najważniejsze jest zwilżenie go wodą.
Po pozostawieniu całej płytki do wyschnięcia, spoinować szwy między płytkami.
