Een integraal onderdeel van elke lange reis is een vreugdevuur. Toeristen gebruiken vaak droge brandstof voor snelle ontsteking. Als een toeristische chemicus echter een wandeling maakt, dan is er in zijn arsenaal voor ontsteking iets interessants - vaste alcohol. Het ziet er zo uit:
Dit wordt in dit artikel besproken. Ik merk op dat alleen de naam deze stof combineert met alcohol - we zullen dit later verifiëren. Laten we het nu koken!
Zal nodig hebben
Als chemische reagentia zullen we gebruiken wat gemakkelijk in de schappen te vinden is.
Dus voor de bereiding van vaste alcohol hebben we nodig:
- Azijnzuur 70%, verkocht in supermarkten;
- Natuurlijk krijt - in winkels voor een zomerresidentie;
- Medische alcohol 95% of isopropylalcohol - respectievelijk in een apotheek of in een autowinkel.
We hebben ook wat water en wegwerp (of chemische) schalen nodig voor het experiment zelf, en rubberen handschoenen. In geen geval, na het voltooien van de experimenten Gebruik geen van bovenstaande voor voedsel!
Als maatbeker kunt u een plastic beker van 200 ml gebruiken.
Laten we beginnen met het maken van droge alcohol
Voeg eerst 60 ml azijnzuur en 125 ml water toe aan de kolf.
Nu voegen we krijt in kleine porties toe aan de resulterende oplossing. Gasbellen beginnen op te vallen, terwijl het belangrijk is om de oplossing constant te roeren zodat ze tijd hebben om te barsten.
Het totale krijtverbruik is 42 gram, maar het moet worden toegevoegd totdat het ophoudt op te lossen.
Overweeg de chemische reactie van het proces:
Dit is een neutralisatiereactie.
De eerste stof is azijnzuur. De tweede is calciumcarbonaat, dat wordt gevonden in krijt. Het resultaat van deze reactie is kooldioxide, water en calciumacetaat. Deze stof is slecht oplosbaar in water, dus tijdens het experiment kan de oplossing voor de ogen uitharden:
In dit geval moet u een beetje water toevoegen en doorgaan met het experiment.
Wanneer het zuur niet in de oplossing blijft, stopt de reactie. Laat hem stilstaan.
Na enige tijd zal overtollig krijt op de bodem bezinken, omdat het op zichzelf onoplosbaar is in water. Filter nu de oplossing:
Ik gebruikte een papieren filter, je kunt ook een wattenschijfje gebruiken.
De gefilterde oplossing heeft een gelige tint; het is een min of meer zuivere oplossing van calciumacetaat. Giet een kleine hoeveelheid in een andere container en giet een beetje alcohol. Een gelei-achtige massa begint zich te vormen:
Of een lichtere tint:
Gefeliciteerd, we hebben de sterke alcohol! In feite begon calciumacetaat, door de aanwezigheid van alcohol, die we toevoegden, neer te slaan in de vorm van monohydraat; want alcohol neigt ertoe de zouten van tweewaardige metalen uit de oplossing te verdringen, die we waarnemen.
Nu met onze handen (altijd met handschoenen aan!) Geven we onze gelei de vorm van een kubus of een bal.
Bij een temperatuur van 160 graden Celsius ontleedt calciumacetaat in het bijzonder tot gemakkelijk brandbare stoffen, die bijdragen aan verdere ontleding en de vlam ondersteunen.
Een stuk van deze grootte kan tot zes minuten branden, wat een redelijk goed resultaat is. En twee stukken zijn genoeg om thee te zetten voor één persoon. Als resultaat van het experiment werd een voldoende hoeveelheid calciumacetaat verkregen, wat betekent dat het lang meegaat.
conclusie
Na de productie plaatsen we de vaste alcohol van de vereiste vorm in een hermetisch afgesloten verpakking en nemen deze moedig mee op een kampeertocht. En hierover kwam een einde aan dit artikel. Prettige reis!
PostscriptumOok kunnen kleurloze naaldvormige kristallen worden gekweekt uit calciumacetaat, maar dit is een heel ander verhaal ...
