Voorwoord: “In het begin was er een glas. Wegwerpbaar."
Mijn eerste experimenten werden uitgevoerd in plastic bekers vanwege hun gemakkelijke beschikbaarheid en lage kosten. Maar na verloop van tijd werden de experimenten ingewikkelder en werd het noodzakelijk om de oplossingen te verwarmen. Ook werden de kopjes, net als elk keukengerei, vies, was het lastig om ze te wassen en was het niet rationeel om steeds nieuwe te gebruiken. In de eerste plaats moet de natuur vanuit het oogpunt van milieuvervuiling worden beschermd. Wat kunnen we zeggen over hun instabiliteit (“Hoeveel oplossingen kwamen er op tafel vanwege het plastic...”).
Glazen potten voor komkommers en mayonaise van verschillende groottes hebben plastic schalen vervangen. Maar nogmaals: verwarming is voor hen een riskante onderneming. Dit kookgerei verdraagt geen plotselinge temperatuurschommelingen.
Het stadium van chemische activiteit waarin ik me bevond, vereiste frequente verdamping van oplossingen, en schade aan het vat zou zeer ongewenst zijn. Een kennismaking met glasmaken was onvermijdelijk. Het bleek dat dun glas heel goed bestand is tegen temperatuurveranderingen. Toen ging het licht aan, het licht ging aan. Tot 90% van de energie die een gloeilamp verbruikt, wordt omgezet in warmte.Dit betekent dat de glazen bol van de gloeilamp in de eerste seconden na het inschakelen een scherpe temperatuurverandering ervaart en niet barst! Ik besefte dat dit is wat ik nodig heb.
Natuurlijk zijn er naast kolven ook reageerbuizen nodig - voor het uitvoeren van experimenten die niet zo serieus zijn. De oplossingen moeten worden gemengd met een glazen staaf en op een speciaal rek worden verwarmd.
Dit alles zal in dit artikel worden besproken.
Zal nodig hebben
We hebben dus nodig:
- M3-bout;
- 20 M3-moeren;
- M8 haarspeld;
- 8 M8-moeren;
- Koelerrooster onder een computervoeding;
- Sanitairhoek met een diameter van 50mm;
- Kunststof koffer voor cassette.
En natuurlijk lampen:
- 40 Watt (toekomstig volume - ongeveer 75 ml);
- 150 Watt (ongeveer 150 ml);
- 500 Watt (500 ml).
Kolven
Laten we, voordat we glas breken, standaards bouwen voor toekomstige kolven. Eerst voor de grote.
Verwijder hiervoor het elastiek uit de hoek en zaag het deel af waarin het lag. Indien nodig egaliseren we het snijgebied.
Aan de andere kant heb ik ook een stukje afgezaagd, handig is om er een flesje van 150 ml op te zetten.
Een afgezaagde ring passen:
Het past een beetje losjes - geweldig.
Nu hebben we vier stukken van 13 cm lang van de stijl afgesneden. Hiervoor is een ijzerzaag of decoupeerzaag met een geschikt zaagblad geschikt. Buig hem op een afstand van 2 cm van de rand 90 graden.
Ik heb de moeren stevig aan de uiteinden vastgelijmd, voor meer betrouwbaarheid.
Met behulp van een hete schroevendraaier maken we vier onderling tegenover elkaar liggende gaten in de ring. We steken de noppen erdoorheen en zetten ze elk vast met twee moeren.
Laten we het proberen:
Alles past. Als één been het oppervlak niet raakt, moet je de twee nabijgelegen benen lichtjes buigen.
Voor de middelste kolf van de M3-haarspeld buigen we het volgende ontwerp:
De afmetingen ervan worden weergegeven in de volgende figuren
Naar analogie maken we, indien nodig, een standpunt in voor de kleinste fles.
Ook kunnen alle onderstellen worden verzwaard met loden gewichten.
Laten we nu verder gaan met de kolven zelf. Er zijn twee manieren om een lamp kapot te maken, afhankelijk van onze behoeften: met een glassnijder, en zonder.
1 manier
We trekken een lijn langs de basis met een glassnijder en drukken matig op het glas.
Nu moeten we een transformator vinden die een klein stukje nichroomdraad kan opwarmen. De draad zelf heb ik met moeren tussen twee bouten vastgezet.
Je moet ook wat ijs klaarmaken.
Schakel de stroom in en plaats de lamp met de bedoelde lijn gedurende 20 seconden op de draad
Direct daarna koelt u het verwarmingsgedeelte af met ijs. Er zou zich een scheur moeten vormen. Deze procedure voeren wij voor de gehele lijn uit. Vervolgens kan de basis samen met de gloeidraad met een eenvoudige beweging van de lamp worden gescheiden. Voor alle lampen doen wij dezelfde bewerkingen.
De kolven zijn klaar.
Ik raad aan om met kleine gloeilampen te beginnen, deze zijn minder waardevol. De eerste snede zal niet zo soepel zijn als we zouden willen, maar elke volgende snede zal steeds aangenamer worden door de kwaliteit ervan. De praktijk staat hier centraal. En je kunt altijd proberen de randen van de kolven te schuren, maar daar gaat dit artikel niet over.
Gooi het stopcontact niet weg met de binnenkant van een 500 Watt lamp! Het zal later van pas komen.
2 wegen
Verwijder met een tang en een hamer het middelste contact van de lamp, samen met de zwarte keramische isolatie. Door het resulterende gat slaat u voorzichtig de binnenkant van de lamp eruit door erop te tikken met een rechte schroevendraaier. We gieten de fragmenten op een servet en gooien ze weg. Dan moet je de overblijfselen van de basis en de lijm verwijderen die hem op zijn plaats hield, en de fles is klaar.
Dienovereenkomstig zal de integriteit van de glazen buis met contacten niet worden gehandhaafd.Er bestaat ook een risico dat u per ongeluk de fles met dezelfde contacten doorboort. Wees uiterst voorzichtig, draag handschoenen!
Roerstokje
Nadat we een grote fles hadden gemaakt, hielden we een basis over met een glazen staafje.
Het is lang genoeg en bevalt ons prima. Door met een tang op de randen van de basis (op de kruising van de lijm) te drukken, kunnen we het glazen deel gemakkelijk scheiden van de lijm en de basis zelf.
We bijten de antennes af, buigen de contacten, het glas langs de randen van de verbinding zal een beetje barsten, maar dit is niet kritisch. Het is beter om de wat dikke glasrand (aan de onderkantzijde) te laten staan, want een poging om deze af te breken liep op een ramp uit: ook het binnenglas barstte. De operatie was pas de tweede keer succesvol:
Antenneresiduen kunnen reageren met geconcentreerd zwavelzuur. Zo kom je er helemaal vanaf.
Test buizen
In sommige apotheken zijn glazen reageerbuisjes te vinden. Nadat je door de stad hebt rondgelopen, zal een plek ze zeker verkopen. Ik heb deze gevonden:
Laten we voor het gebruiksgemak een standpunt voor hen innemen. Op een van de onderdelen van de cassettebehuizing trekken we een lijn:
We gaan er doorheen met een briefpapiermes.
En we verdelen het onderdeel in twee delen. We hebben dus een rechthoek gevormd waarop we de hals van de reageerbuis zes keer op korte afstand van elkaar omlijnen.
Nu moet je spleten maken langs de omlijnde cirkels. We doen dit met hetzelfde mes en verwarmen het constant op het fornuis. Je moet voorzichtig werken, zodat het plastic niet barst.
Van het tweede deel van de koffer hebben we de cassettehouders afgesneden.
Dit zal de basis van de standaard zijn.
We hebben twee delen van 10 cm van de M3-stijl afgezaagd en overeenkomstige gaten gemaakt langs de randen van beide plastic onderdelen. We monteren de structuur samen (we bevestigen de onderdelen met moeren, zowel aan de boven- als aan de onderkant van elk).
Bij verhitting wordt het plastic zachter, laten we deze eigenschap gebruiken en met hun hulp inkepingen maken voor de reageerbuisjes in de basis. De standaard is klaar.
De zuiger van een spuit van twintig cc was ideaal als dop. Ze kunnen de reageerbuis hermetisch afsluiten.
Overigens kunnen de reageerbuisjes indien nodig in een wasknijper worden geklemd (bijvoorbeeld bij verhitting).
Verwarmingsstandaard
Om oplossingen te verdampen, heb je een speciale standaard nodig om ze te verwarmen. We maken het van het koelerrooster, M8-bouten en moeren. Dus hebben we vier stukken van 15 cm lang afgezaagd.
We breiden de bevestigingsgaten van het rooster uit en zetten de noppen met behulp van moeren op hun plaats vast. Klaar.
Alle keukengerei gemonteerd:
Conclusie
In dit artikel hebben we chemisch basisglaswerk gemaakt voor het uitvoeren van een breed scala aan experimenten. Eén van de kolven heeft met succes de ‘sterktetest’ in het artikel over de productie van zoutzuur doorstaan. Wat betreft het verwarmen van kolven onder open vuur, raad ik aan om zelf te experimenteren en de beste optie voor jezelf te vinden (deel je ervaringen in de reacties).
Als u een bijzonder actieve oplossing verwarmt en u zich zorgen maakt over de integriteit van de fles, kunt u deze met zand verwarmen.
PS: Ik weet van het bestaan van chemische winkels en Chinese kits. Maar wat hier belangrijk is, is de originaliteit van het idee, en niet elke stad heeft gespecialiseerde winkels.
Er werd niet veel tijd besteed aan het maken van de gerechten, maar er was zoveel plezier in het gebruik van de kolven... Dit zijn de gerechten van echte kwaadaardige genieën of nobele scheikundigen.
Fijne experimenten allemaal!
