Deze masterclass zal zich richten op een sneeuwschep. In de noordelijke regio's is er het grootste deel van het jaar veel vraag naar dit artikel. Daarom "leeft" een sneeuwschop in de regel niet lang. In de winkel gekochte plastic schoppen breken bijzonder snel - geen enkel plastic, zelfs het meest vorstbestendige, zal lang meegaan tegen de strenge kou (hoewel het voor inwoners van meer zuidelijke regio's waarschijnlijk behoorlijk goed zal zijn). Aluminium schoppen zijn goed voor iedereen, ze zijn licht en barsten niet, maar slijten snel en buigen.Schoppen van gegalvaniseerd staal zijn duurzamer, maar je kunt niet lang met zo'n schop werken - je handen vallen er na een half uur of maximaal een uur werk af! De beste optie bij bijzonder lage temperaturen is hout! Een schep van multiplex is lichtgewicht, bestand tegen vorst en het repareren of monteren van een nieuwe schep bij slijtage of breuk duurt niet lang. De oudere generatie herinnert zich waarschijnlijk nog hoe dergelijke schoppen, van verschillende afmetingen, vroeger op scholen en in arbeidslessen werden gemaakt. Dus ik dacht: het nieuwe is het vergeten oude! Bovendien heeft iedereen het materiaal voor zo’n schep.
Zal nodig hebben
- Plaat van drielaags multiplex.
- Plaat, 25-40 mm dik.
- Verzinkt plaatstaal, 1 mm dik.
- Schop handvat.
- Houtschroeven (zwart, 15 mm).
- Een bout met een brede kop om de handgreep aan multiplex te bevestigen.
- Handgreep voor handgreep (boven).
- Aluminiumdraad, 4 mm dik.
Gereedschap voor werk:
- Metaalzaag.
- Bijl (of vliegtuig).
- Kruiskopschroevendraaier.
- Mes.
- Marker of eenvoudig potlood.
- Boor en boor van 4 mm.
- Emery of slijpmachine voor het snijden van gegalvaniseerd staal.
- Hamer.
- Een klein aambeeld (of iets dergelijks).
Een sneeuwschep maken
Eerst moet je uitzoeken hoe groot de schop zal zijn. Dit is een belangrijk punt. Vooral voor degene die deze schop zal hanteren. Zodat je rug niet moe wordt, maar tegelijkertijd de schep niet te klein is. Om te voorkomen dat de schep snel kapot gaat, mag je hem niet te breed maken; tijdens de dooi kan de sneeuw zwaar zijn. 40-45 centimeter breed is precies goed. Welnu, iedereen zou de hoogte van de schop voor zichzelf moeten berekenen, afhankelijk van hun lengte. Naar mijn mening is de meest optimale lengte van het handvat van een dergelijk gereedschap wanneer het handvat van de pommel de kin van de arbeider bereikt.Als je het korter maakt, wordt je rug snel moe; als het langer is, worden je armen en schouders moe. We hebben dus een stuk multiplex uitgesneden van 40 centimeter breed en 45 centimeter lang.
Dit wordt de basis van de schop en voor verder werk zullen we dezelfde breedte (40 cm) aanhouden. Vervolgens zaagden we dezelfde 40 cm af van het vooraf voorbereide bord.
We moeten de onderkant van de plank waaraan het triplex wordt bevestigd iets rond maken, zodat de schop niet helemaal vlak is. Om dit te doen, bepalen we het midden van het bordsegment.
Wij kiezen welke kant we ronden. Bij voorkeur eentje zonder knopen. Nu meten we anderhalve centimeter vanaf beide uiteinden van het segment, vanaf de kant die is gekozen voor afronding. We trekken lijnen met een markering vanuit het midden naar de eindmarkeringen en snijden langs deze lijnen de lange hoeken af.
Ik ben gewend om met een bijl te werken, voor mij is het sneller en handiger, maar als iemand niet weet hoe hij een bijl moet gebruiken, dan kun je een vliegtuig nemen. Dus dit is wat we hebben:
Later zullen we het multiplex op de afgeronde rand van het bord schroeven, en aan de tegenoverliggende rand, in het midden, zullen we met een mes een kleine snijgroef voor het handvat maken.
Laten we dit stuk voorlopig terzijde leggen en werken aan het versterken en beschermen van het triplex. Sommige vakmensen maken de beschermrand van een schop van tin, maar ik ben geen voorstander van een dergelijke bescherming; tin is erg zacht, het buigt en slijt heel snel, vooral als je constant sneeuw van een betegeld oppervlak of gestort beton schraapt. Daarom maak ik de beschermrand van de schep altijd van verzinkt plaatstaal, minimaal 1 mm dik. Dit is het meest nauwgezette deel van het werk. Van een gegalvaniseerde plaat moet je een strook van 5 cm breed en 40 cm lang snijden, je kunt deze ook knippen met een metalen schaar, maar dit is een nog moeizamer proces, dus ik raad je aan een slijpmachine te gebruiken.Vervolgens moet je de strip precies in het midden, over de hele lengte, buigen. Om dit te doen, maakt u een markering met een stift en buigt u het metaal erlangs.
Eerst buigen we het een beetje met een tang, en dan, terwijl we met een hamer over de hele lengte tikken, buigen we het in de gewenste staat. Soortgelijk:
Nu plaatsen we deze beschermstrip op de voorkant van de multiplexplaat.
Wij boren gaten voor klinknagels, 4 mm. Vijf gaten over de gehele lengte, gelijkmatig verdeeld, zijn voldoende. We snijden vijf stukken aluminiumdraad, dit worden klinknagels.
De lengte van de klinknagels wordt bepaald op basis van de dikte van de beschermstrip met multiplex erin. Vergeet niet nog anderhalve mm toe te voegen. aan elke kant om af te vlakken. Beginnend bij een van de randen, klinken we alle gaten één voor één vast.
Nu kunt u het vel op het voorbereide bord bevestigen, waarbij de hoeken worden afgesneden. We leggen het bord met de ronde kant naar boven, brengen een stuk multiplex zo gelijkmatig mogelijk aan en bevestigen het met schroeven. Zeven stuks zijn voldoende.
Nu snijden we de bovenkant van de snede af in een hoek van ongeveer 35-45 graden.
Plaats het in het midden van het triplex en markeer het met een potlood. We boren gaten in het handvat en multiplex.
We bevestigen het allemaal samen met een bout.
Als er geen bout met een platte en brede kop is, knip dan een ring uit gegalvaniseerd staal.
Dit is zodat het triplex niet onder de schroefkop breekt door het gewicht van de sneeuw. Nu is er nog een bevestiging, een handvat aan het eindbord. Hier is het voldoende om de spijker eenvoudigweg krachtiger in te slaan. Ik heb de leisteen genomen.
Welnu, aan het einde heb ik een handvat aan het handvat bevestigd, dat ik samen met het handvat van mijn werk heb meegenomen, nadat ik het uit een kapotte plastic schop had gehaald.
Zo'n goede schep kostte ons de prijs van een zak schroeven. Nou ja, en ook voor de prijs van de bovenkant van het handvat, als je die koopt.Dezelfde vorige houten sneeuwschep heeft mij vier winters goed gediend, rekening houdend met kleine reparaties in de herfst, vóór het begin van het sneeuwseizoen.
