Een radiobug is een eenvoudige radiozender met een microfoon die de kleinste geluiden om je heen opneemt en via een radiogolf uitzendt. Als u een dergelijk apparaat op een geschikte plaats achterlaat, kunt u dus luisteren naar alles wat er omheen wordt gedaan. Je kunt veel toepassingen van de radiobug vinden - gebruik hem bijvoorbeeld als babyfoon, draadloze hoofdtelefoon of gewoon om de gesprekken van iemand anders af te luisteren (een dergelijke toepassing is niet helemaal legaal). Als u twee radiozenders samenstelt, kunt u bijvoorbeeld een draadloze verbinding tussen naburige huizen organiseren. Op internet wordt een groot aantal bug-schema's gepresenteerd, van de eenvoudigste tot de duurste en meest complexe, gebouwd op microschakelingen. Het onderstaande schema is naar mijn mening het meest optimaal: voor zijn constructie zijn zeldzame of dure onderdelen niet vereist, maar het biedt een goed signaaloverdrachtbereik (tot 500 m) en een hoge stabiliteit.
schema
Het circuit bevat drie cascades. Een microfoonaudiosignaalversterker is gebouwd op transistor VT1, een dragersignaalgenerator is gemaakt op transistor VT2 en transistor VT3 is een hoogfrequente versterker, hij is verantwoordelijk voor een goed zendbereik. De volgende transistors worden gebruikt: VT1 - KT3130B, VT2 - KT368A, VT3 - KT3126B. Een electret-microfoon wordt gebruikt om van geluid een elektrisch signaal te maken. Je kunt er een vinden in elke radio-onderdelenwinkel, of laten vallen uit een onnodige telefoonheadset, omdat daar de juiste microfoons worden gebruikt. Spoel L1 is gewikkeld met een koperdraad op een doorn met een diameter van 3 mm, 6 windingen, de draad kan worden genomen met een dwarsdoorsnede van 0,3-0,4 mm. Als een doorn kunt u een conventionele boor gebruiken. L2 is een choke met een inductantie van 100 μH; deze kan het best kant-en-klaar worden gebruikt. Als antenne kunt u een gewoon stuk draad gebruiken, maar als u de maximale transmissieafstand wilt bereiken, moet u een draad gebruiken met een lengte van een kwart van de golflengte waarop de zender werkt.
[31.53 Kb] (downloads: 696)
Bouw een radiobug
Het circuit wordt geassembleerd op een printplaat van 70 x 30 mm; de LUT-methode wordt gebruikt voor de vervaardiging ervan. Het is niet nodig om het bord te spiegelen voordat u gaat afdrukken. Hieronder staan enkele foto's van het proces.
Nadat het koper is geëtst, de gaten zijn geboord, de paden zijn vertind, kunt u de onderdelen solderen. Bijzondere aandacht moet worden besteed aan de microfoon, of liever, de polariteit ervan. Een van zijn contacten is kortgesloten met zijn behuizing - dit contact is het negatieve, het is gesoldeerd aan het negatieve van het circuit. De microfoon moet snel worden gesoldeerd, anders bestaat het risico dat deze oververhit raakt. Voor het gemak kunnen de stroomdraden rechtstreeks op de connector van de kroonbatterij worden gesoldeerd. Een bug bouwen is niet moeilijk, als je alles geleidelijk doet en niet haast, controleer dan de juiste afdichting van elk onderdeel.
Setup en proefrun
Voor de eerste start hebt u een milliameter nodig, om het stroomverbruik te regelen, deze is opgenomen in de opening van een van de voedingsdraden. We verbinden de kroon en kijken naar de meetwaarden van het apparaat - de stroom moet binnen 10-30 mA liggen. Als het normaal is, kunt u de radio inschakelen en proberen het signaal van de zender te testen. Meestal ligt het signaal al binnen 80-110 MHz. Als hij buiten dit bereik "kruipt" en de ontvanger hem niet kan vangen, moet u de spoel L1 afstellen en de windingen samendrukken en afrollen. De zendfrequentie is afhankelijk van de inductie van deze spoel. Wanneer een signaal wordt gevonden, kan de spoel worden gevuld met diëlektrische vernis of epoxyhars zodat de instelling niet verdwaalt.Het is heel belangrijk om ervoor te zorgen dat de uitzendfrequentie van de geassembleerde zender niet overlapt met de frequentie van een radiostation. Als ze elkaar kruisen, moet je de frequentie wijzigen door de spoel L1 af te stemmen. Er is geen afstemming meer nodig voor de bug, pas gewoon de uitzendfrequentie aan. Nu kunt u het testen voor het signaaloverdrachtsbereik, verder en verder weg van de zender met de pocket-ontvanger. Een correct samengestelde en afgestemde zender kan een zendbereik tot 500 m in een open ruimte bieden. Houd er rekening mee dat het ontvangstbereik ook afhankelijk is van de gevoeligheid van de ontvanger. Succesvolle montage.
