Nadat ze klaar waren met het installeren van het volgende lokale netwerk, vormde zich, zoals altijd in dergelijke gevallen, een stapel stukjes plastic dozen (Fig. 1).
Rijst. 1
Je kunt ze natuurlijk verzamelen en de volgende keer op een of andere manier gebruiken. Maar... Allereerst: wanneer zal dit de volgende keer zijn? Ten tweede zijn er misschien dozen van totaal verschillende afmetingen nodig. En ten slotte, ten derde, waar moeten we deze restjes opslaan, waarvan het aantal voortdurend toeneemt?... Het antwoord op deze vragen suggereerde zichzelf: het is noodzakelijk om er iets nuttigs van te 'creëren'...
In dit opzicht werd mijn aandacht - ik weet niet waarom - in de eerste plaats getrokken door de doos die wordt weergegeven in figuur 2. Hetzij met zijn vierkante profiel, hetzij met een vrij hoge stijfheid (andere hadden een zeer dunne, soort "vloeibare" muren), of om een andere reden - dat. Ik opende de doos (Fig. 3), mat de bodem en het deksel.
Rijst. 2 Afb. 3
De oplossing kwam toen ik, in gedachten, een laserschijfdoos die bij de hand was, in de bodem van de doos "plakte". Het paste vrij strak, alsof het precies op maat was gemaakt, en bleef samen met de onderkant van de doos op de tafel staan (fig. 4).Wat als je twee dunne dozen probeert? Het resultaat (Fig. 5) is hetzelfde! Met schijven in papieren enveloppen is alles veel eenvoudiger. 7-8 stukjes passen stevig in de basis (zonder het risico de envelop te beschadigen!) (Fig. 6).
Rijst. 4 Afb. 5 Afb. 6
Zoals ze in zulke gevallen zeggen: “Eureka!”
Wat als je een plank of rek voor schijven maakt? Nu zal het eindelijk mogelijk zijn om schijven die in stapels zijn opgeslagen te sorteren (Fig. 7) en gemakkelijk te krijgen wat je op dat moment nodig hebt, zonder het risico dat de stapel wordt "overweldigd" wanneer je de onderste doos of envelop verwijdert.
Rijst. 7
Natuurlijk kan worden tegengeworpen dat de winkels voor dit doel een vrij breed assortiment met een grote verscheidenheid aan ontwerpen aanbieden. Maar ten eerste kunnen ze niet overal worden gekocht, ten tweede zijn de prijzen van deze producten (naar mijn mening) te hoog, en ten slotte, ten derde - en dit is het allerbelangrijkste - is het veel prettiger om iets te gebruiken dat met de hand!
Laten we beginnen!
Voor werk hebben we nodig (Fig. 8):
- superlijm “502 CYANOACRYLAATLIJM” of vergelijkbaar (1);
- alcohol (2);
- ijzerzaag (3);
- zijsnijders (4);
- briefpapiermes (5);
- verstekbak (bij voorkeur!) (Fig. 9).
Rijst. 8 Afb. 9
Eerst snijden we met behulp van zijsnijders (of beter nog, een verstekbak) de basis in reepjes van elk 12 cm lang. De breedte van een standaard doos voor schijven is 14 cm, de bodems zijn korter gesneden dan de dozen zodat de dozen op de plank iets uitsteken en eruit kunnen worden gehaald door de gewenste doos van onderaf los te wrikken. Maar dit is een kwestie van smaak. De strips kunnen ook op de lengte van de doos worden afgesneden.Nadat we het vereiste aantal stroken hebben gesneden, verwerken we de snijgebieden met een briefpapiermes en zijsnijders om bramen en scherpe randen en hoeken te verwijderen. Door de stroken bij elkaar op te tellen, bepalen we de breedte van de toekomstige plank.
Nu snijden we met behulp van een verstekbak (of een tekendriehoek) van de behuizingsdeksels de delen van de basis van de plank zo (Fig. 10, item 1) zodat de sneden een hoek van 45 graden maken (item 2 ). We reinigen en ontvetten de lijmgebieden met een wattenstaafje gedrenkt in alcohol en lijmen de onderkant van de plank van de deksels van de doos. Om de verbindingen nauwkeuriger te bevestigen, kunnen voorgesneden stukken van de bodem van de doos van 2-3 cm lang in de verbindingen van de onderdelen worden gestoken. Nadat de basis van de plank klaar is, is het noodzakelijk om deze en de gesneden strips schoon te maken en te ontvetten, en de strips dicht bij elkaar op de basis te lijmen (Fig. 11). Om de resulterende plank aan de muur te bevestigen, maakt u op twee plaatsen gaten aan de basis (ongeveer 1/4 van de lengte vanaf beide randen).
Rijst. 10
Rijst. elf
Omdat de resulterende vrijdragende structuur mogelijk niet bestand is tegen het gewicht van de schijven of tijdens gebruik kan breken, is het noodzakelijk om stops te maken op de behuizingsdeksels (Fig. 12).
Rijst. 12
De uiteinden van de aanslagen worden in een hoek van 45 graden afgesneden en het "bloemblad" met een montagegat (het kan heel gemakkelijk met elk scherp gereedschap worden gemaakt) wordt gebogen door het langs de vouwlijn te verwarmen met een soldeerbout of over een haardvuur. Om de aanslagen aan de plank te bevestigen, is het noodzakelijk om twee stroken van de bodem van de doos vanaf de zijkant van de bodem te lijmen (afb. 10, item 3). De aanslagen worden eenvoudig en zonder extra bevestiging in deze basis vastgedrukt en met schroeven aan de muur bevestigd.
Het resultaat is een vrij mooie plank (Fig.13) voor het opslaan van laserschijven, waarvan de productie iets meer dan een uur duurde.
Rijst. 13
Ik merk op dat bij de vervaardiging voornamelijk de basis van de doos wordt gebruikt (in Fig. 2 - 6 zijn ze blauw). Wat te doen met de “buiten gebruik gestelde” doosdeksels? Je kunt ze gebruiken om een rek voor schijven te maken. Niet alle schijven passen immers op één plank! Door de breedte van het deksel van de doos (Fig. 3) kunt u er dezelfde dozen en enveloppen met laserkaarten in plaatsen, maar dit kan tegelijkertijd volledig vrij en zonder moeite worden gedaan.
Om een boekenkast te maken, moet je stroken van de deksels van dozen snijden tot dezelfde lengte - 12 cm. Houd er echter rekening mee dat je in dit geval voor elke doos (of een paar dunne dozen) twee stroken nodig hebt. Nadat u de helft van de gesneden stroken hebt samengevouwen en de randen hebt uitgelijnd, lijmt u ze met hun zijvlakken aan elkaar. Twee wanden van de plank zijn klaar. Het enige dat overblijft is om bijvoorbeeld een stuk plexiglas of ander geschikt materiaal te gebruiken om een achterwand te maken, er twee zijwanden aan te lijmen, ze evenwijdig te houden en op een afstand gelijk aan iets groter dan de hoogte van de doos ( 13cm). Lijm in het voorste gedeelte (boven en onder) twee plastic strips (zie Fig. 14-16), die zorgen voor evenwijdigheid van de wanden en stijfheid aan de constructie geven. Ik heb de zij- en achterwanden bovendien vastgezet door plastic hoeken te lijmen die overbleven van eerdere ambachten. Je kunt ook een rechthoek van plexiglas aan de onderkant van de plank lijmen, waaraan op zijn beurt de poten worden gelijmd. De poten kunnen doppen zijn van plastic flessen, tubes tandpasta of crèmes, enz. Ik heb mij beperkt tot het lijmen van twee stroken aan de onderkant, gesneden uit de deksels van de dozen (ze zijn zichtbaar in Fig. 15). Ze dienen als de benen van wat dan ook.
Wat ik kreeg, wordt weergegeven in figuren 14-16.
Rijst. 14 Afb. 15 Afb. 16
P.S. Plastic dozen zijn zo'n technologisch en nuttig materiaal voor handwerk dat je, als je je hersenen gebruikt, een grote verscheidenheid aan nuttige zelfgemaakte producten kunt maken. Toen het bijvoorbeeld nodig was om een HUB in een kleine, geheel lege kast te plaatsen (laat hem niet op de grond liggen!), werd er heel snel een plank gemaakt van restjes dozen (Fig. 17), waarop deze HUB rust nu al 5 jaar vredig...
Rijst. 17
