Nu kun je op internet een groot aantal circuits van verschillende versterkers op microschakelingen vinden, voornamelijk de TDA-serie. Ze hebben redelijk goede eigenschappen, goede efficiëntie en zijn niet zo duur, daarom zijn ze zo populair. Tegen hun achtergrond blijven transistorversterkers, die, hoewel moeilijk in te stellen, niet minder interessant zijn, onterecht vergeten.
Versterkercircuit
In dit artikel zullen we kijken naar het assemblageproces van een zeer ongebruikelijke versterker, die werkt in klasse "A" en slechts 4 transistors bevat. Dit schema werd in 1969 ontwikkeld door de Engelse ingenieur John Linsley Hood en blijft ondanks zijn hoge leeftijd tot op de dag van vandaag relevant.
In tegenstelling tot versterkers op microschakelingen vereisen transistorversterkers een zorgvuldige afstemming en selectie van transistors. Dit schema is geen uitzondering, hoewel het er uiterst eenvoudig uitziet. Transistor VT1 – ingang, PNP-structuur. Je kunt experimenteren met verschillende PNP-transistoren met laag vermogen, waaronder germanium-transistoren, bijvoorbeeld MP42.Transistors zoals 2N3906, BC212, BC546, KT361 hebben zich in deze schakeling goed bewezen als VT1. Transistor VT2 - NPN-structuren, gemiddeld of laag vermogen, KT801, KT630, KT602, 2N697, BD139, 2SC5707, 2SD2165 zijn hier geschikt. Er moet bijzondere aandacht worden besteed aan de uitgangstransistoren VT3 en VT4, of beter gezegd, aan hun versterking. KT805, 2SC5200, 2N3055, 2SC5198 zijn hier zeer geschikt. Je moet twee identieke transistors selecteren met een versterking die zo dicht mogelijk bij elkaar ligt, en deze moet meer dan 120 zijn. Als de versterking van de uitgangstransistoren minder dan 120 is, dan moet je een transistor met een hoge versterking (300 of meer) plaatsen. ) in de bestuurdersfase (VT2).
Selectie van versterkerclassificaties
Sommige waarden in het diagram zijn geselecteerd op basis van de voedingsspanning van het circuit en de belastingsweerstand; enkele mogelijke opties worden weergegeven in de tabel:
Het wordt niet aanbevolen om de voedingsspanning boven de 40 volt te verhogen; de uitgangstransistoren kunnen defect raken. Een kenmerk van klasse A-versterkers is een grote ruststroom en bijgevolg een sterke verwarming van de transistors. Bij een voedingsspanning van bijvoorbeeld 20 volt en een ruststroom van 1,5 ampère verbruikt de versterker 30 watt, ongeacht of er een signaal aan de ingang wordt geleverd of niet. Tegelijkertijd wordt op elk van de uitgangstransistoren 15 watt warmte afgevoerd, en dit is de kracht van een kleine soldeerbout! Daarom moeten de transistoren VT3 en VT4 met behulp van koelpasta op een grote radiator worden geïnstalleerd.
Deze versterker is gevoelig voor zelfexcitatie, daarom is aan de uitgang een Zobel-circuit geïnstalleerd: een weerstand van 10 Ohm en een condensator van 100 nF in serie geschakeld tussen aarde en het gemeenschappelijke punt van de uitgangstransistoren (dit circuit wordt weergegeven als een stippellijn in het schema).
Wanneer u de versterker voor het eerst inschakelt, moet u een ampèremeter inschakelen om de ruststroom te controleren. Totdat de uitgangstransistors opwarmen tot de bedrijfstemperatuur, kan deze een beetje gaan zweven, dit is volkomen normaal. Wanneer u hem voor de eerste keer inschakelt, moet u ook de spanning meten tussen het gemeenschappelijke punt van de uitgangstransistoren (collector VT4 en emitter VT3) en aarde, daar zou de helft van de voedingsspanning moeten zijn. Als de spanning naar boven of naar beneden verschilt, moet u de trimweerstand R2 verdraaien.
Versterkerbord:
Het bord is gemaakt volgens de LUT-methode.
Versterker die ik heb gebouwd
Een paar woorden over condensatoren, input en output. De capaciteit van de ingangscondensator in het diagram wordt aangegeven als 0,1 µF, maar een dergelijke capaciteit is niet voldoende. Als ingang moet een filmcondensator met een capaciteit van 0,68 - 1 μF worden gebruikt, anders is een ongewenste afsnijding van lage frequenties mogelijk. De uitgangscondensator C5 moet worden ingesteld op een spanning die niet lager is dan de voedingsspanning; u moet ook niet hebberig zijn met de capaciteit.
Het voordeel van de schakeling van deze versterker is dat deze geen gevaar oplevert voor de luidsprekers van het akoestische systeem, omdat de luidspreker is aangesloten via een koppelcondensator (C5), dit betekent dat als er aan de uitgang een constante spanning verschijnt, bijv. Als de versterker bijvoorbeeld uitvalt, blijft de luidspreker intact. De condensator laat immers geen gelijkspanning door.
