Hier is de samengestelde structuur:
Vrij compact.
Belangrijkste kenmerken:
- Uitgangsspanning - 12 volt;
- Vermogen - 5 Watt;
- Breed scala aan voedingsspanningen;
- Betrouwbaarheid.
schema
Laten we beginnen met het apparaatdiagram. Ze staat nu voor je.
Het hoogspanningsgedeelte is een generator met één cyclus gebouwd op basis van een enkele transistor.
Onderdelenlijst:
- VT1 - mje13001 (of meer krachtig mje13003);
- VD1 - 1N4007;
- VD2 - FR107;
- LED - LED van elke kleur (ik nam geel);
- R1 - 15 kOhm, 0,5-1 Watt (om het vermogen van het circuit te vergroten, nam ik 10 kOhm);
- R2 - 300 kOhm;
- R3 - 2,2 kOhm;
- R4 - 1,5 kOhm;
- C1 - 33 nF, 400 Volt;
- C2 - 10 nF, 1 kV (ik vond geen condensator per kilovolt, dus ik bracht het naar 2 kV);
- C3 - 100 uF.
Weerstand R1 begrenst de uitgangsstroom, R2 ontlaadt de condensator na het ontkoppelen van het circuit van het netwerk, dezelfde rol voor R3. Op de onderdelen VD1 C1, VD2 C3 geassembleerde halfgolfgelijkrichters.
Een geschikte transformator is te vinden in oude laders. Demonteer voorzichtig de kern, spoel de oude wikkelingen terug en ga verder met het opwinden van nieuwe. De primaire wikkeling (het is ook collector) bestaat uit 200 draadwindingen met een diameter van 0,08 - 0,1 mm. Je kunt zowel handmatig als met een wikkelmechanisme haspelen. Dit laatste is handig omdat je kunt zien hoeveel beurten er al zijn.
(Op de foto toont de teller een onjuiste waarde)
We wonden de opgerolde spoel voor pauzes.
We plaatsen isolatie, één laag is voldoende, en in dezelfde richting winden we 10 draaddraden van dezelfde diameter, isoleren het.
Nu nemen we een dikkere draad (0,5 mm) en wikkelen daarmee de laagspanningswikkeling. Eén draai is ongeveer gelijk aan één Volt. Ik wond 14 beurten zodat er een spanningsmarge was.
We brengen ook een laag elektrisch tape aan op de secundaire wikkeling.
Omdat de generator een cyclus is, moet een stuk kantoorpapier tussen de delen van de kern worden geplaatst. We assembleren de transformator, fixeren de kern met tape. Klaar!
Printplaat
Download bord:
[19.16 Kb] (downloads: 329)
Dus, met het circuit en de rol van de componenten ervan, laten we nu overgaan tot de productie van een printplaat. Om dit te doen, hebben we een 2x4 cm textoliet en de printplaat zelf nodig.
We schuren het koperen deel met fijnkorrelig schuurpapier en ontvetten het vervolgens met alcohol. Breng vervolgens de tekening over naar het bord met de LUT-methode.
Als iets niet heeft overleefd, eindigen we met vernis.
We vergiftigen in een oplossing van waterstofperoxide. Ik raad deze specifieke etsmethode aan, omdat deze de veiligste, snelste en meest toegankelijke is.
Aan het einde van het etsproces nemen we ons bord eruit, spoelen het met water, wassen de toner en vernis met aceton.
We solderen tracks
Als eerste de VD2-diode op zijn plaats soldeert, vergeet dan niet de polariteit. De grijze strook van de diode "kijkt omhoog".
We solderen de weerstand R2 aan de poten van de condensator C2.
De resterende componenten worden op het bord geplaatst in overeenstemming met de volgende foto's:
Opname in het netwerk
Wanneer u voor het eerst een van de voedingsdraden inschakelt, is het noodzakelijk om een conventionele gloeilamp van 40-60 Watt aan te sluiten. Dit beschermt uw netwerk tegen de effecten van een mogelijke kortsluiting in het circuit. Als de lamp niet brandt tijdens het gebruik, is alles normaal en kunt u het uitsluiten. Anders moet de fout worden gevonden en verholpen. Vaak is dit een teveel aan soldeer op de achterkant van het bord, wat de tracks kan verkorten.
conclusie
De betrouwbaarheid van het circuit ligt in het feit dat bij een kortsluiting aan de uitgang van het circuit alle energie wordt gedissipeerd in de vorm van warmte op de weerstand R1.
Het uitgangsvermogen is afhankelijk van de waarde van de weerstand R1, de afmetingen van de transformator en de diameter van de secundaire wikkeling, de spanning op het aantal windingen.
De instelling hoeft niet te worden aangepast.
En hierover kwam mijn artikel tot een einde. Veel geluk voor iedereen in de herhaling!
