Maar het uiterlijk van de doos begon me te storen, ik besloot hem te veredelen met behulp van buizen. Bovendien was het lastig om nagellakken te krijgen, omdat de hoogte van de zijkanten van de doos veel groter is. Dus bedacht ik een plankje uit een lege melkzak.
Lijst met benodigde materialen:
1. Kartonnen doos.
2. Een melkzak (of een andere kleinere kartonnen doos).
3.Tubules (geverfd).
4. schaar.
5. Awl.
6. Doek of zelfklevende film voor decoratie.
Wanneer u papieren buizen gebruikt, is het ook handig om PVA-lijm bij de hand te hebben. Soms is het nodig om de randen te lijmen of de buizen aan elkaar te lijmen.
Eerst sneed ik de bovenkant van de doos, ik heb het niet nodig om te sluiten.
Aan de onderkant, ik gemarkeerd met een pen, zullen er rekken zijn.
De gaten zijn gemaakt met behulp van een kleine priem, gekocht bij een handwerkwinkel.
Om de rekken niet te plakken, nam ze lange buizen en bracht ze van binnen naar buiten, elk uiteinde ging in de gaten ernaast.
Het weven begint vanuit een hoek die door een buis in tweeën is gevouwen en waar nodig andere aan toevoegen.
Het werk ging snel, de doos is klein. In het bovenste gedeelte probeerde ik een ander type weven en keerde toen terug naar de standaard.
De bases van de staanders zijn van binnenuit zichtbaar, maar dit maakt niet uit, ik bedek ze later.
Om geen extra tijd te besteden aan buigen (veel kanalen gaan naar mooie opties), snijd ik gewoon de rekken. Zorg ervoor dat je eroverheen gaat met lijm of vernis.
In de laatste fase gebruiken velen verfrommeld behang, stof. De decoratie is aan de onderkant gelijmd (met voldoende materiaal en aan de zijkanten), de mand ziet er compleet uit. Ik had een kleine filmrol.
De figuur elimineert de noodzaak voor nauwkeurige berekeningen om stukken op elkaar te passen. De melkzak was ook geplakt. Aan de onderkant bevindt zich een nagellakverwijderaar, een stempelkussen, enz.
Nu is het duidelijk waar de vernis of remedie is. Het werd handig om de nodige dingen te krijgen, de doos ziet er veel mooier uit.
