Veel mensen weten niet waar ze patronen kunnen krijgen; ze zijn gemakkelijk zelf te maken. Kies gewoon een geschikte afbeelding, plaats een blanco vel papier op de monitor en vertaal.
Ook het overbrengen van het patroon op het materiaal is eenvoudig. Ik knip elk stuk uit, breng het aan op vilt, teken het over en knip het uit.
Om te beginnen heb ik alle onderdelen verzameld om naar het toekomstige speelgoed te kijken.
Ik besloot het te laten afdrukken, dus knipte ik de meeste delen in tweeën uit.
Er was op dat moment geen vulling; in plaats daarvan gebruikte ik viltresten; ze blijven achter bij elk werk, of het nu een broche, een haarspeld of een applique is.
Het bleek niet erg volumineus, maar het kind vond het leuk. Ik begon vanaf de voeten te naaien. Ik combineerde het, deed er een beetje vulmiddel in en naaide het vast.
Om verder te gaan met het lichaam, moet je eerst het gezicht van het speelgoed ontwerpen.Ik besloot een glimlach te borduren en omlijnde deze met een verdwijnende stift. Borduren op vilt is best handig, al is een goed oog wel vereist.
Ik heb de overige stukken zo gerangschikt dat je het grote geheel kunt zien en heb ze vervolgens verwijderd.
Ik borduurde een glimlach en naaide de neus vast met rood draad.
Ik controleerde mezelf voortdurend en paste de resterende delen toe.
Ik heb de ogen genaaid, ze verkopen kant-en-klare ogen op ambachtelijke afdelingen, ze zijn goedkoop en het speelgoed ziet er anders uit.
Ik heb het met hete lijm vastgemaakt, maar veel mensen naaien er gewoon kralen of knopen op.
Nadat je de snuit hebt versierd, kun je aan het lichaam werken en het meer vullen dan de poten en oren.
Ik heb de onderdelen van het vilten speelgoed ook in elkaar gezet met een lijmpistool.
Het was niet zo eenvoudig om alle naden hetzelfde te maken, maar ik denk dat het een kwestie van oefenen is. Andere "Smeshariki" van vilt worden op een vergelijkbare manier genaaid. Mijn zoon vond het speelgoed erg leuk en neemt het konijn mee naar bed.
