Om mijn zoon te vermaken (nou ja, en zelf geen saaie tijd te hebben), heb ik afgelopen weekend, na een tijdje mijn hersens te hebben gekweld, een mini-dart gemaakt, die waarschijnlijk bijna iedereen in zijn kindertijd heeft gemaakt, net als ik. Nou ja, degenen die in hun kindertijd niet zo'n eenvoudig speelgoed hebben gemaakt. Ze zullen het kunnen redden (zonder de achterdochtige blikken van anderen, met gedachten over de verstandelijke beperking van de persoon die het gemaakt heeft). Alleen als hun nakomelingen een acceptabele leeftijd bereiken. Om niet per ongeluk iets te beschadigen aan hemzelf en de mensen om hem heen (vreedzaam in de buurt lopen en zich niet bewust van de dreiging die boven hem opdoemt). Veiligheid staat immers voorop.
Om een minidart te maken had ik het volgende nodig:
- Draadsnijders.
- Schaar.
- Een balpen (om te markeren) omdat er geen vierkant notitieboekje bestond.
- Liniaal (om dezelfde reden).
- Naaigaren (gewoon).
- Matches (min of meer gelijkmatige exemplaren), bij voorkeur met kleine koppen en zonder gebreken (anders hebben ze een slechte invloed op de vliegeigenschappen en het traject van onze toekomstige miniraket).
- Een naald, geen grote (een grote, je hoeft hem alleen maar verder te slijpen of zwaarder te maken).
- Papier (in mijn geval een stukje behang vanwege het ontbreken van een notitieboekje op dit moment).
- Koperdraad, niet erg dik, anders zullen er problemen zijn met het opwinden, en de kans is groot dat lucifers breken, niet erg dun (je zult het opwinden beu worden). Ik heb 0,4 millimeter (het lijkt precies goed te zijn).
Je kunt het zonder doen. Maar aangezien het gewicht van het eindproduct niet groot is, laat het vliegbereik veel te wensen over; over het algemeen is het niet zo ver als we zouden willen, het blijft praktisch helemaal niet in het doel steken en de vliegroute is bijna onvoorspelbaar. Om te beginnen maakte ik het lichaam van de raket, nam vier lucifers in de ene hand, met de andere hand duwde ik de naald in het midden met het scherpe uiteinde naar buiten, met de derde hand begon ik het touw op te winden, het is maar een grapje Natuurlijk heb ik het met beide handen gedaan. Nadat ik het lichtjes had opgewonden, maakte ik het touw vast, stak het tussen de lucifers, legde het lichaam opzij en ging verder naar de volgende fase.
Deze fase bestaat eigenlijk uit het maken van de vleugels van een werpwapen (hoe grappig het ook klinkt, het is waar). Een pijl is een wapen (werpen), het is een speer, zij het iets lichter en kleiner in vergelijking met speren voor man-tegen-man- of ruitergevechten (meestal met een totale lengte van maximaal anderhalve meter). Voor het gemak van het gooien is het (op de juiste manier) in balans. Als wapen (jacht) en gevecht werden ze al sinds de oudheid gebruikt door troepen van vele landen en volkeren. In de twintigste eeuw werd constant gebruik (als wapen) geregistreerd. In het oude Rusland werden ze sulitsa genoemd. Darten worden ook wel werppijlen (kort) genoemd voor het spel dat darten heet.
Dus eerst heb ik het papier gemarkeerd en in een vierkant gesneden.
Vervolgens veranderde ik het met enkele eenvoudige manipulaties in een gelijkbenige driehoek, en kijk dan opnieuw, opnieuw en opnieuw, in het algemeen naar de foto.
Nadat de vleugels klaar waren, plaatste ik het lichaam van de toekomstige pijl op de vleugels.
Nadat hij de draad had afgemaakt en gefixeerd (zoals hierboven beschreven), brandend van verlangen om hem snel te testen, gooide hij hem op de muur van het huis bedekt met vezelplaat. De verwachtingen werden niet waargemaakt, het was nog steeds vochtig (het gewicht was niet genoeg om de windkracht te overwinnen, dacht ik). Ik heb besloten de situatie hoe dan ook te corrigeren. Uit de talrijke technische gedachten die ontstonden terwijl het op de grond viel, werd de meest geschikte voor een bepaald type vliegtuig gekozen.
1) Verminder de windkracht door delen van de vleugels af te snijden (het leek mij meteen verdacht en niet mooi).
2) Verhoog het gewicht van de boog, waardoor de aerodynamische luchtweerstand aanzienlijk toeneemt. Dit werd bereikt door koperdraad met een naald op lucifers te wikkelen, zonder een vloeiende overgang te vergeten. Nadat ik genoeg had gespeeld en veel onvergetelijke geluksmomenten had ontvangen van een leuke tijd die ik met het kind doorbracht, werd er een poging gedaan om het plezier te verlengen door middel van modernisering om de afnemende aandacht van het kind te trekken. Hij realiseerde het idee door een pijl op magische wijze in een raket te veranderen door de staart van de pijl gedeeltelijk te amputeren.
Het resultaat van de chirurgische ingreep was dat er nog eens een half uur winst werd geboekt. En de raket landde veilig (zij het met zijn neus) op het oppervlak van de muur, waar hij tot op de dag van vandaag nog steeds staat. Ik wens iedereen die kinderen heeft dezelfde fijne en unieke momenten in het leven. Ik raad je aan om de tijd te gebruiken waarin ze nog klein zijn, omdat ze zullen opgroeien en klein, primitief speelgoed niet langer dezelfde emoties bij hen zal kunnen oproepen die bijna een staat van euforie zijn.
