En nu een beetje geschiedenis, en alles in orde:
Het bouwen van een windturbine is al lang mijn droom, maar er waren veel obstakels. Hij woonde in een stadsappartement, maar er was geen datsja. Dan verhuizen van de ene stad naar de andere, en dan naar een derde. Ik woon al 18 jaar in Svetlovodsk. Hier zijn alle voorwaarden aanwezig: een privéhuisje voor twee gezinnen, 5 hectare moestuin en evenveel tuin. In het oosten en zuiden ligt open terrein, in het noorden en westen is het terrein hoger dan het mijne. De wind is niet vriendelijk, d.w.z. niet erg sterk. Nou, ik denk dat ik hier een windmolen ga bouwen voor de ziel.
Maar toen ik serieus werd, bleek het niet zo eenvoudig. Ik heb geen geschikte literatuur gevonden. Lange tijd kon ik niet beslissen over een generator; ik wist niet hoe ik de messen op de juiste manier moest maken, welke versnellingsbak ik moest gebruiken, hoe ik hem tegen een orkaan moest beschermen, enz.Zoals ze zeggen, werd het in zijn eigen sap gestoofd. Maar ik wist dat als ik het echt wilde, alles goed zou komen. Langzaam maakte ik de mast. Met behulp van ferrometaal heb ik geschikte stukken pijp geselecteerd, beginnend met een diameter van 325 mm en 1,5 m lang (voor in de kofferbak van mijn auto). In ruil daarvoor verkocht hij schroot. Het resultaat was een mast van 12 meter lang. Voor de fundering heb ik een defect funderingsblok meegenomen van een hoogspanningssteun. Ik begroef hem 2 meter in de grond en bleef 1 meter boven de grond. Vervolgens heb ik het met twee riemen uit de hoek gebroeid en er beugels aan gelast. Aan de uiteinden van de beugels heb ik aan de ankerbouten “platen” van 16 mm ijzer van 50 x 50 cm gelast, met elkaar verbonden door krachtige scharnieren. Ik heb zachte 10 mm kabels en spanschroeven op de markt gekocht, alles is geanodiseerd en roest niet. Ik heb een anker gelast en begraven onder de verwijderbare lier. Ook de lier moest zelf gemaakt worden, met behulp van een kant-en-klaar wormwiel. Daarnaast heb ik een U-vormige steun van ongeveer 2 m hoog geïnstalleerd, waarop de mast moet rusten. Omdat je nergens heen kon haasten, werd de mast zonder haast gemaakt en daarom was hij naar mijn mening mooi en betrouwbaar.
Ik besloot een werkend, kleiner model te bouwen dat tot 1 ampère per batterij van 12 volt zou leveren.
Om een rotor te maken heb ik 24 stuks gekocht. schijf neodymiummagneet 20x5 mm. Ik vond een naaf van een achterlopend tractorwiel, de draaier draaide volgens mijn tekeningen twee stalen schijven met een diameter van 105 mm en een dikte van 5 mm, een afstandsbus met een dikte van 15 mm en een as . Ik heb magneten gelijmd, elk 12 stuks, en ze voor de helft gevuld met epoxy, afwisselend van polariteit.
Om de stator te maken, heb ik 12 spoelen geëmailleerde draad gewikkeld met een diameter van 0,5 mm, 60 windingen per spoel (de draad heb ik uit de demagnetisatielus van een oude, onbruikbare kleurenbeeldbuis gehaald, er is genoeg van). Ik heb de spoelen in serie gesoldeerd, van begin tot eind, van begin tot begin, enz.Het bleek één fase te zijn (ik was bang dat er niet genoeg spanning zou zijn). Ik heb een vorm uit 4 mm multiplex gesneden en ingewreven met was.
Jammer dat het volledige formulier niet bewaard is gebleven. Ik heb vetvrij papier op de onderste bodem gelegd (ik heb het van mijn vrouw in de keuken gestolen, zij bakt erop) en heb er een mal met een rond stuk in het midden op geplaatst. Daarna knipte ik twee cirkels uit glasvezel. Eén werd op vetvrij papier op de onderste basis van de mal gelegd. Ik legde de aan elkaar gesoldeerde spoelen erop neer. De draden van de gestrande geïsoleerde draad werden in ondiepe groeven gelegd die met een ijzerzaag waren uitgesneden. Ik heb alles opgevuld met epoxy. Ik wachtte ongeveer een uur totdat alle luchtbellen eruit waren en de epoxy zich gelijkmatig door de hele mal had verspreid en de spoelen had verzadigd, waar nodig bijgevuld en bedekt met een tweede cirkel glasvezel. Leg er een tweede vel vetvrij papier op en druk het aan met de bovenste basis (een stuk spaanplaat). Het belangrijkste is dat beide bases strikt vlak zijn. In de ochtend heb ik de mal losgemaakt en een mooie transparante stator van 4 mm dik verwijderd.
Jammer dat epoxy niet geschikt is voor een krachtigere windmolen, want... bang voor hoge temperaturen.
Ik heb 2 lagers in de naaf gestoken, een as met een spie erin, de eerste rotorschijf met magneten gelijmd en half gevuld met epoxy, daarna een afstandshuls van 15 mm dik. De dikte van de stator met gevulde spoelen is 4 mm, de dikte van de magneten is 5 mm, totaal 5+4+5=14 mm. Op de rotorschijven zijn randen van 0,5 mm aan de randen gelaten, zodat de magneten rusten tegen de middelpuntvliedende kracht (voor het geval dat). Daarom trekken we 1 mm af. 13 mm links. Er blijft 1 mm over voor de gaten. Daarom is het afstandsstuk 15 mm. Dan de stator (een transparante schijf met spoelen), die met drie koperen bouten van 5 mm aan de naaf is bevestigd, deze zijn te zien op de foto. Vervolgens wordt een tweede rotorschijf gemonteerd, die op de afstandsbus rust. Je moet oppassen dat je vinger niet bekneld raakt onder de magneten; ze raken erg pijnlijk bekneld.(Tegenovergestelde magneten op de schijven moeten verschillende polariteiten hebben, d.w.z. aantrekken.)
De openingen tussen de magneten en de stator worden afgesteld door koperen moeren die op koperen bouten aan beide zijden van de naaf zijn geplaatst.
Op het resterende uitstekende deel van de as wordt met een sleutel een propeller geplaatst, die met een moer door een ring (en eventueel een bus) en een bus tegen de rotor wordt gedrukt. Het is raadzaam om de moer af te dekken met een kuip (ik heb er nog nooit één gemaakt).
Maar ik heb een overkapping over de rotor en de stator gemaakt door een aluminium pan te zagen, zodat een deel van de bodem en een deel van de zijwand bedekt werd.
De propeller is gemaakt van een meter lang stuk duraluminium irrigatiebuis met een diameter van 220 mm en een wanddikte van 2,5 mm.
Ik tekende er eenvoudigweg een tweebladige propeller op en zaagde hem uit met een decoupeerzaag. (Uit hetzelfde stuk heb ik ook drie wieken van 1 m lang uitgesneden voor een windmolen op een zelfgenerator, en zoals je kunt zien, zijn er nog een paar over). Ik heb de voorrand van de bladen “met het oog” afgerond met een straal gelijk aan de helft van de dikte van het duraluminium, en de achterrand geslepen met een afschuining van ongeveer 1 cm aan de uiteinden en tot 3 cm naar het midden toe.
In het midden van de propeller heb ik eerst met een boor van 1 mm een gat geboord voor het balanceren. Je kunt hem direct op de boormachine balanceren, de boormachine op tafel plaatsen of aan een draad aan het plafond hangen. Je moet heel zorgvuldig balanceren. Ik heb de rotorschijven en de propeller afzonderlijk gebalanceerd. Het toerental bereikt immers 1500 tpm.
Omdat er geen sprake is van magnetische hechting, draait de propeller vrolijk rond bij het minste briesje, dat je op de grond niet eens voelt. Tijdens werkende wind ontwikkelt hij hoge snelheden, ik heb een ampèremeter van 2A met directe aansluiting, dus hij gaat vaak buiten de schaal met een oude auto-accu van 12 volt. Toegegeven, tegelijkertijd begint de staart te vouwen en naar boven te stijgen, d.w.z.automatische bescherming tegen harde wind en te hoge snelheid wordt geactiveerd.
De bescherming wordt gemaakt op basis van de schuine rotatie-as van de staart.
De asafwijking bedraagt 18-20 graden ten opzichte van de verticaal.
Deze windmolen heeft 3 maanden voor mij gewerkt. Ik heb hem eraf gehaald en gedemonteerd - de lagers zijn in orde, de stator is ook intact. De magneten zijn een beetje roestig op plekken waar de verf niet is aangebracht. De kabel gaat direct zonder stroomafnemer. Ik heb het gemaakt, maar ik ben van gedachten veranderd over het installeren ervan. Toen ik de kleine windmolen demonteerde, was deze niet verdraaid. Dus ik was ervan overtuigd dat het niet nodig was, alleen maar onnodige problemen. Het produceerde maximaal 30 watt aan vermogen. Het geluid van de propeller is onhoorbaar als de ramen gesloten zijn. En als hij open is, is hij niet erg hoorbaar; als je goed slaapt, word je er niet wakker van, vooral niet tegen de achtergrond van het geluid van de wind zelf.
