Maar deze keer zei ik tegen mezelf: "Dat is genoeg, je moet het werk afmaken, wat het je ook kost."
Dus herinnerde ik me de uren die lang op een plank in de voorraadkast lagen en besloot er iets van te maken dat ik zal gebruiken.
Honderd jaar geleden gaf een soort van "vriendelijke" persoon ons deze ellende, die, zoals je misschien al geraden had, de verzameling niet-geclaimde dingen aanvulde.
Een oude blouse werd uit de bodemloze kast verwijderd, met prachtig materiaal, maar lang niet geschikt. Er was een lijmmoment en een schroevendraaier.
Het proces is begonnen.
Met een schroevendraaier verwijderde ik de enge plastic behuizing van het horloge, haalde het glas eruit en onderzocht de wijzerplaat, die op sommige plaatsen moest worden gelijmd.
Vervolgens sneed ze een stuk stof dat geschikt was in maat uit de blouse en sneed er een gat in het midden. Trouwens, om de grootte niet te missen, was het alleen mogelijk vanaf de tweede poging, omdat het materiaal in de eerste nauwelijks de rand bereikte. Dus uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het beter is om meer te knippen en het dan al op de rand van het horloge te knippen.
Toen het moeizame en meest onaangename moment begon, was het noodzakelijk om de plastic afdekking over het materiaal te lijmen.
Met behulp van lijm en iemands moeder is het me nog steeds gelukt. Toegegeven, ik moest afscheid nemen van manicure en een paar keer de vingers afscheuren die vastzaten in plaats van stof. Maar met vallen en opstaan, vermoedde ik dat het gemakkelijker is om de oude balpen te gebruiken, waarvan de achterkant heel gemakkelijk is om het materiaal te lijmen. Over mijn gekreun, toen ik het moest afscheuren en opnieuw moest doen omdat de stof pufte, zal ik het niet eens vertellen.
En nu de lijm is opgedroogd, was het mogelijk om de klok opnieuw in elkaar te zetten. Vreemd genoeg zagen ze er heel mooi uit, maar er ontbrak iets. En toen herinnerde ik me de vlinders die 'leven' in de smakeloze foto van mijn vriend, wat haar erg cool maakte.
Opgelost, doen decoratie van vlinders.
Ik heb een sjabloon op papier getekend en uitgesneden. Toen vond ik een saladehoes, die ik een paar dagen geleden op gewicht had gekocht, en besefte dat dit plastic honderd procent zou doen. Ik verplaatste de sjabloon naar plastic en knipte twee vlinders uit.
Ze boog zich naar de plaatsen waar de vleugels begonnen, omdat het plastic daarvoor zacht genoeg was.
Nadat ik mijn jeugd moest herinneren en moest beginnen met tekenen. Oude nagellakken kwamen goed van pas, wat in overvloed bleek te zijn. Aan de voorkant heb ik de kleurbasis aangebracht, rood-oranje.
Ik maakte de rand van de boog brons, schilderde flitsen van lichtroze en goud en plaatste vier stippen in wit op elke vlinder.
Het resultaat beviel me, de vlinders glommen, maar waren niet uitgebreid of te kleurrijk, wat overbodig zou zijn met een grijsblauwe stof met een paisley-patroon op de rand van het horloge.Ik plakte ze in willekeurige volgorde op de klok en begon van het resultaat te genieten.
Slechts twee uur werk, een kapotte manicure en een huid gescheurd door lijm op de vingers. Maar het resultaat overtrof al mijn verwachtingen. Een prachtig horloge met vlinders hangt nu op mijn zeer centrale plek. En vreemd genoeg dacht ik na een uur niet meer aan manicure en gedroogde lijm, maar keek ik vaak op de klok, omdat ik ze echt leuk vind.
