Om het te maken had ik de volgende materialen nodig:
satijnen linten van verschillende grootte;
hoepel;
scharen;
stof (ik heb tule gebruikt, maar heb er in het proces spijt van gehad);
scharen;
naald met een breed oog.
De eerste stap is om de stof over de hoepel te trekken. Het is belangrijk om de spanningsrand te vinden waarop de stof niet zal doorzakken, maar het kan ook een beetje duwen om niet te scheuren. Voor het meest succesvolle resultaat kunt u het beste de contouren van een toekomstig borduurfragment schetsen. Ik besloot om vanuit de mand te beginnen.
De beste optie voor het tekenen van een tekening is een viltstift die met water wordt afgewassen. Blauw borduur verticale lijnen.
Nu, door de methode om afwisselend linten te weven (weefmanden), introduceren we een lint met een andere kleur.
Ik heb de randen van de mand verwerkt met een stengelnaad, deze is heel duidelijk zichtbaar op de foto, dus ik zal het niet in detail beschrijven.
Naar het borduurwerk van knoppen gaan. Om dit te doen, tonen we op de juiste plaats een breed lint.
We trekken ons een beetje terug en gaan de stof in, het linkersegment zal een bloemblad zijn.
Voer de draad vervolgens iets lager uit en verberg deze hoger. Nadat we deze procedure van twee kanten hebben gedaan, krijgen we hier zo'n nette knop van de toekomstige tulp.
Ik besloot om mijn tulpen in verschillende kleuren te maken. Ik heb een van de paarse tulpen meer in bloei gezet. Om dit te doen, tonen we na het borduren van de hoofdknop opnieuw de tape aan de onderkant, meten we de benodigde afstand voor het bloemblad en brengen we de tape naar beneden, met een naald van bovenaf doorboord.
De laatste fase van borduren is het modelleren van de afbeelding. Waar u wilt, moet u dezelfde steken maken als de laatste tulpenbloemblaadjes, alleen met een groen lint.
Uiteindelijk kreeg ik zo'n heldere mand met lentebloemen. Ik twijfel er niet eens aan dat ze me op koude winteravonden zal opvrolijken en me warmte zal geven.
