De vanger bestaat uit een rand en een net. Elke ronde basis is geschikt voor een velg: gemaakt van draad, hoepel. Een natuurlijkere basis van flexibele takken. Wilg, wilg, scheuten van wilde druiven of hop zijn geschikt. Het is beter om takken in het vroege voorjaar of in de herfst te knippen. Droge zijn niet goed - ze hebben flexibiliteit verloren. Doorweekte takken moeten voor het werk in heet water worden geweekt.
Takken zijn beter om 3-4 stukken te weven. ongeveer dezelfde dikte.
Bevestig de bundel met een stuk papier en begin te buigen, terwijl u de takken draait.
De uiteinden van het uiteinde moeten worden gedraaid met het begin van de balk om een ring te maken. Bevestig alle uitstekende uiteinden met een papieren pleister en snijd dikke uiteinden met een mock-mes. Hoewel de basis flexibel is, kan deze enigszins worden gerimpeld, waardoor de vorm zo dicht mogelijk bij de juiste cirkel komt. Leg het vervolgens zwaar en laat 2-3 dagen drogen. De gedroogde basis is taai.
Je kunt een netwerk direct weven op basis van (wat ook mogelijk is om te schilderen of vernis). Je kunt de basis ook omwikkelen met een koord of draad.
De wikkeling is strak. Tegelijkertijd moet u niet haasten om de hele papieren patch in één keer af te snijden - afzonderlijke takken kunnen erg bros zijn. Kies de dikte van de draad evenredig met de grootte van de toekomstige vanger.
De resulterende rand is klaar om er een gaas op te leggen. Rol de orde van een meter (voor een vanger met een diameter van 8-10 cm) van de draad af en bevestig het ene uiteinde ervan aan de rand en rijg het andere uiteinde in de naald. De draad mag niet te dun zijn - zo'n netwerk zal er niet goed uitzien, vooral op een grote vanger. De dikte ervan moet tweemaal door de kralen gaan die voor de decoratie zijn gekozen.
Rijg de eerste en tweede kralen op de draad.
Loop dan om de rand.
Nadat u deze hebt voltooid, steekt u de draad in de kraal twee en draait u de draad vast. Vervolgens kun je drie, vier, enzovoort op de kraal botsen, waarbij elk van de lussen met een gelijke stap langs de rand wordt bevestigd.
De draad moet strak worden gehouden, zodat de lussen niet openen.
Wanneer de cirkel is voltooid, is de volgende lus met een kraal al bevestigd tussen de eerste en tweede lussen.
Dus in een spiraal gaan de lussen na elkaar. Vanwege het feit dat de lussen niet zijn vastgesteld, kunt u ze enigszins verschuiven, waardoor het resulterende netwerk wordt uitgelijnd.
De grootte ervan wordt uiteindelijk alleen beperkt door de diameter van de vanger en de grootte van de kralen (die in een kleinere cirkel kleiner kunnen zijn). Volg ook de spanning van de draad - hoe vrijer het is, hoe lager de dichtheid van de gaasvanger die we uiteindelijk krijgen. De vanger eindigt met een binnencirkel met een gat waarin u de punt van de pink kunt steken.
De laatste fase van het werk met de vanger is de productie van lussen voor ophangen en decoreren. De vanger is traditioneel versierd met veren (uilen, haviken, fazant), kralen.
Rijg eerst de kralen op de draden en bevestig vervolgens de draden op de vanger.
Binnen de kralen kunt u de stammen van veren verbergen (ze met lijm bevestigen of ze met een draad binden).
