Ik heb ooit een deur gemaakt met een glow-in-the-dark-patroon voor de opening tussen de gang en de woonkamer. In eerste instantie was alles in orde, maar de deur vertoonde verschillende gebreken.
Ten eerste, nadat het hout was opgedroogd, kromde het lichtjes (ik dacht dat de gelijmde houten sandwich dit zou voorkomen, maar helaas... ik had het mis...)
Bovendien had het slechts één laag organisch glas. Het probleem is dat als het glas vuil wordt, het vuil ook gaat gloeien. Dit geldt ook voor vingerafdrukken. Het toeval wil dat zowel de gasten als mijn familie het glas proberen aan te raken...
Uiteindelijk, geconfronteerd met deze problemen, besloot ik een nieuwe deur te maken.
Deze keer besloot ik goedkope planken te gebruiken om de deur recht en stabiel te houden. Daarnaast heb ik vier lagen glas gebruikt: twee buitenlagen van 3 mm dik van gepolijst glas en twee binnenlagen van 3 mm dik van plexiglas, waarop het ontwerp is gegraveerd. Ik moest plexiglas gebruiken omdat dit het licht beter geleidt dan gewoon glas.
Dit zijn vier glasplaten (het was niet eenvoudig om ze thuis te krijgen, maar dat is een ander verhaal). Ze zijn trouwens groen omdat ze bedekt zijn met beschermend plastic.
Dit is het eerste stuk goedkoop hout dat in de gewenste vorm is gesneden. Eigenlijk niets interessants - je blijft zagen en zagen... Bovendien moest ik een freesmachine gebruiken om 2 mm uit alle planken te zagen: ik kocht planken met een dikte van 22 mm, en de dikte van de deur was 40 mm. Een hoop gedoe. Bovendien was het nodig om groeven voor het glas te snijden. Helaas heb ik dit proces niet gefilmd, maar aan de andere kant zit er niets interessants in.
Alle planken zijn al in de gewenste vorm gesneden. Bovendien zijn er in het midden groeven in de twee planken gesneden. Zoals je kunt zien, gebruikt de middelste laag goedkope planken grotere chips. Ik zal hier later meer in detail over praten...
Dit is de onderkant van de deur. Omdat de deur vrij zwaar is, was ik bang dat gewone houtschroeven het niet zouden houden, dus heb ik kleine gleuven tussen twee lagen houten planken gemaakt en er drie M5-moeren en afstandshouders in gelijmd (RVS A4 - voor de zekerheid). Hieronder ziet u een foto van de sleuven voor twee 6 mm moeren en twee draadstangen. Ze dienen als ondersteuning voor het glas. Het glas wordt door de onderkant van de deur gevoerd (van bovenaf zou het gemakkelijker zijn, maar dit is niet mogelijk vanwege de hoge structurele sterkte van het frame). Onder het glas bevindt zich een plank en twee draadstangen. Er zit ook een stuk hout tussen om de structuur te versterken en het gewicht te verdelen.
Close-up van de scharniermoeren en afstandhouders. Het scharnier zelf en de schroeven zijn al vastgeschroefd om ervoor te zorgen dat de moeren op de juiste plaats blijven zitten.
Alles wordt aan elkaar gelijmd en gevuld met vulmiddel.
Close-up van de glasgroeven. Ik moest plamuur gebruiken om het oppervlak waterpas te maken, omdat de planken in het midden minder dicht zijn. Ik heb de rand ook zorgvuldig gevijld met behulp van een bovenfrees.Ik hoopte dat er genoeg verf zou zijn om alle onvolkomenheden op te vullen en het hout glad te maken... helaas, zo werkte het niet. Ook hier moesten we plamuur gebruiken (nogmaals, geen foto's...).
LED's! Om precies te zijn: 120 stuks, 60 blauw en 60 wit. Ze zullen het glas verlichten.
Houders voor LED's, gemaakt uit stroken plexiglas van 3 mm dik van 1 x 62 cm, voor elk heb ik een gat gezaagd LED en voor elke weerstand (één weerstand voor drie LED). Bovendien moest ik een groef voor het snoer maken. Het bevindt zich boven en onder het glas, onder het gewicht van één vel plexiglas.
Gloeit!
Een close-up van strips met LED's ziet eruit als een artistieke foto. Wit lijkt blauwachtig - vergeten de witbalans op de camera aan te passen...
Dit is de eerste glaslaag met een ontwerp erop gegraveerd (deze wordt blauw).
... En de tweede laag (deze zal wit zijn).
Beide lagen zijn met elkaar verbonden. De gravure bevindt zich op beide vellen aan verschillende zijden. Idealiter zou het geweldig zijn om het ontwerp op beide vellen aan dezelfde kant te graveren, maar in dit geval zou de afbeelding er geweldig uitzien in de juiste hoek, maar zou deze verdubbelen wanneer deze vanuit een hoek wordt bekeken (de ontwerpen zouden 3 mm van elkaar verwijderd zijn) .
Daarom bevinden de zijden waarop het ontwerp is gesneden zich tegenover elkaar. Het probleem is dat de tekening aan de ene kant wat duidelijker lijkt dan aan de andere kant. Toegegeven, uiteindelijk bleek alles niet zo eng te zijn als ik had verwacht.
Dit is een zeer slechte foto van de eerste poging LED's. Alle vier glasplaten worden op elkaar geplaatst. De zwarte rand die op de foto zichtbaar is, is elektrische tape die als pakking/afdichting dient.
Trouwens, deze hele structuur ligt op een andere deur - niet op degene die ik vervang.
Hier zie je hoe het licht over het glas wordt verdeeld. Het buitenste glas laat helemaal geen licht door, maar plexiglas laat twee verschillende kleuren door. Het licht verstrooit veel minder dan ik had verwacht. In feite is de blauwe kleur veel “puurder”, alleen kon mijn camera de puur blauwe gloed van de LED’s niet vastleggen.
Dit is een kant-en-klare “sandwich”. De witte folie zorgt ervoor dat het glas goed hecht aan het houten frame van de deur.
Helaas heb ik het glas niet volledig kunnen reinigen. Als je er vanuit een hoek naar kijkt, zit er zichtbaar vuil op. Maar gelukkig is dit niet fataal.
Het bleek dat de "sandwich" zelfs te compact bleek te zijn - ik moest hard op het glas drukken om het in het frame te persen (en zoveel vet toevoegen dat elke nachtclub jaloers zou zijn). Uiteindelijk is het mij gelukt om het glas in het frame te duwen, maar de tijd zal leren of ik het eruit kan trekken. Ik hoop dat ik hem er uiteindelijk nooit meer uit hoef te halen.
Close-up van de tekening.
Houd er rekening mee dat de blauwe en witte kleuren elkaar enigszins overlappen. Op de foto ziet het blauw er erg vlekkerig uit, maar in werkelijkheid ziet het er veel beter uit. Dit gebeurde omdat wit hier aan de “goede” kant wordt weergegeven, en blauw aan de “verkeerde kant”.
