Αρκετά βασανισμένος με τους τοίχους και την οροφή, τελικά προχωρήσαμε στο τελικό στάδιο των εργασιών επισκευής: τοποθέτηση του δαπέδου. Ωστόσο, για πρώτη φορά, θα πρέπει να καθορίσουμε τι είδους επίστρωση θα θέσουμε; Μετά από περιπλάνηση σε διάφορους δικτυακούς πόρους και επισκέψεις σε διάφορα καταστήματα κατασκευών, ανακαλύψαμε ότι οι πιο κοινές επιλογές δαπέδων είναι:
- λινέλαιο ·
- ελασματοποιημένο ·
- παρκέ?
- χαλί ·
- κεραμικά πλακίδια.
Πήραμε αμέσως το χαλί. Μια κουζίνα, εξ ορισμού, δεν είναι ο χώρος για τέτοια δάπεδα. Παρκέ φαινόταν πάρα πολύ ακριβό. Επιπλέον, κατά τη γνώμη μας, όπως ένα πιο προσιτό πολυστρωματικό υλικό, δεν έχει υψηλό βαθμό αντοχής στην υγρασία, το οποίο είναι σημαντικό για μια κουζίνα. Έμεινε να κάνει μια επιλογή μεταξύ του λινελαίου και των κεραμικών πλακιδίων. Αυτό δεν ήταν μεγάλη υπόθεση. Είχαμε εμπειρία χρησιμοποιώντας αυτά τα είδη δαπέδων, έτσι τα κεραμικά πλακίδια δεν μας αποπλανήσουν. Χωρίς την εγκατάσταση ενός συστήματος θέρμανσης, το κεραμικό πάτωμα είναι αρκετά κρύο. Επιπλέον, σχεδόν κάθε τυχαία πτώση πράγμα σε ένα τέτοιο δάπεδο θρυμματίζεται. Με γνώμονα αυτές τις συνθήκες, αποφασίσαμε τελικά και αμετάκλητα να λάβουμε λινέλαιο. Ωστόσο, το ερώτημα αμέσως προέκυψε, πώς να επιλέξετε αυτό που μας ταιριάζει από τις πολλές ποικιλίες αυτού του δαπέδου; Αναζητώντας με προκαταλήψεις συμβούλους πωλήσεων, διαπιστώσαμε ότι για τη σωστή επιλογή του λινέλαιο, θα πρέπει να δώσετε προσοχή στα χαρακτηριστικά του, όπως:
- κατηγορία εφαρμογής,
- πεδίο εφαρμογής.
Ο πρώτος δείκτης σάς επιτρέπει να κρίνετε την αντίσταση φθοράς του δαπέδου. Αυτό υποδεικνύεται από τους αριθμούς 21, 22, 23, 31, 32, 33, 34, 41, 42, 43. Επιπλέον, όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός, τόσο ισχυρότερο είναι το λινέλαιο.
Ο δεύτερος δείκτης καθορίζει τον τύπο του λινελαίου, ανάλογα με το πού θα λειτουργήσει. Από αυτή την άποψη, υπάρχουν οικιακά, ημι-εμπορικά (γραφείο) και εμπορικό λινέλαιο. Κατά κανόνα, το οικιακό λινέλαιο αντιστοιχεί στην 21η, 22η και 23η τάξη εφαρμογής. Ημι-εμπορικά - 31-34. Εμπορική - 41-43.
Στην περίπτωσή μας, ο καθοριστικός παράγοντας ήταν ότι το λινέλαιο σχεδιάστηκε ως δάπεδο κουζίνας, οπότε αποφασίσαμε να αγοράσουμε οικιακό λινέλαιο από 23 μαθήματα εφαρμογών. Μια κουζίνα είναι ένα τέτοιο δωμάτιο που αντιμετωπίζει το μέγιστο φορτίο, οπότε η αγορά ενός δαπέδου μιας χαμηλότερης κατηγορίας εφαρμογής θα ήταν ανέφικτη.
Εκτός από αυτούς τους δείκτες, επέστησε επίσης την προσοχή στη δομή του λινέλαιο. Αποδείχθηκε ότι, κατόπιν αιτήματος του αγοραστή, μπορεί να τους προσφερθεί λινέλαιο σε βάση αφρού (που χαρακτηρίζεται από αυξημένη αντοχή στην υγρασία), σε βάση υφάσματος (διατηρεί τη θερμότητα καλά) ή αβάσιμων (ελάχιστα ανθεκτικών, αλλά πρακτικά δεν υπάρχουν ενδείξεις φθοράς). Επιλέξαμε το λινέλαιο με βάση από ύφασμα.
Όταν το ζήτημα της απόκτησης λύθηκε, άρχισε το κρίσιμο στάδιο των εργασιών επισκευής μας - στην πραγματικότητα, η διαδικασία τοποθέτησης του ίδιου του δαπέδου. Με οικογενειακές συμβουλές, αποφασίσαμε να μην καταφύγουμε στη βοήθεια τρίτων, αλλά να αντιμετωπίζουμε μόνοι μας, με τα χέρια μας.
Πριν από το λινοτάπημα, αφήνουμε να ξαπλώνει σε θερμοκρασία δωματίου για δύο ημέρες. Παράλληλα προετοιμάσαμε το πάτωμα στην κουζίνα. Έχουμε συγκεκριμένα.Ήμασταν τυχεροί, έχοντας ελέγξει την επιφάνεια του δαπέδου με ένα επίπεδο κτιρίου, διαπιστώσαμε ότι δεν θα ήταν απαραίτητο να το επίπεδο με μια τσιμεντοκονίαμα, αλλά κάποιες τραχύτητες θα έπρεπε να είναι στόκος. Το πλάτος του λινέλαιο συνέπεσε σχεδόν με το πλάτος του δωματίου, οπότε χρειαζόμασταν μόνο να κόψουμε την περίσσεια λίγο, ωστόσο, με την προϋπόθεση ότι υπήρχε κενό 5-10 χιλιοστών ανάμεσα στα τοιχώματα και το λινέλαιο (αυτό είναι απαραίτητο για να αποφευχθεί η παραμόρφωση). Για να παραδεχτούμε, εδώ κάναμε ένα λάθος: δεν είχαμε οργανώσει έναν «κοπτικό κύκλο» στην κουζίνα, αλλά στην αίθουσα, όπου ήταν πιο ευρύχωρο. Το παλιό λινέλαιο χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο. Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να γίνει. Η ρύθμιση του δαπέδου θα πρέπει να πραγματοποιείται ακόμη και όταν πρόκειται να τοποθετηθεί. Το γεγονός είναι ότι η μέθοδος "πρότυπο" που χρησιμοποιήθηκε από εμάς απέτυχε - το χάσμα μεταξύ ενός από τα τοιχώματα και το λινέλαιο αποδείχθηκε ελαφρώς μεγαλύτερο από τα επιθυμητά 5-10 χιλιοστά.
Επειδή η κουζίνα μας είναι μικρή και συχνά κινείται τα έπιπλα δεν το σχεδιάσαμε, δεν είχαμε κολλήσει το λινέλαιο σε όλη την επιφάνεια: "έβαλαν" τα υγρά καρφιά σε λίγα μόνο σημεία όπου υπήρχε κίνδυνος να αγγίξουν την άκρη. Συγκεκριμένα, κοντά στο περβάζι της πόρτας. Οι συνδετήρες πέλματος έγιναν το τελευταίο άγγιγμα στο δάπεδο.
Έτσι, με δοκιμασία και λάθος, ασχολήσαμε με την "φυσική μας καταστροφή" στην κουζίνα. Ελπίζω ότι η μέτρια εμπειρία επισκευής μου θα είναι χρήσιμη σε κάποιον.
