Πλεκτά μπορούν ακόμα να αγοραστούν σε καταστήματα υλικού. Αλλά αυτό που το έκοψε πρέπει να προετοιμαστεί με έναν ειδικό τρόπο - να αποκρούσει. Αυτό σημαίνει ότι η κοπτική άκρη της πλεξούδας πρέπει να πεπλατυσθεί έτσι ώστε να γίνει πιο λεπτή και συνεπώς πιο έντονη. Προηγουμένως, ο πατέρας μου είχε έναν ειδικό χώρο εργασίας κοντά σε αυτόν τον αχυρώνα. Κατά τη διάρκεια της κοπής, χτύπησε τις πλεξούδες σχεδόν καθημερινά το βράδυ πριν το κοπές το πρωί. Τώρα αυτό δεν γίνεται τόσο συχνά, επειδή δεν υπάρχει ειδικά εξοπλισμένο μέρος. Η θέση μου είναι προσωρινή, αποσυναρμολογείται εύκολα και συναρμολογείται.
Πώς να νικήσει μια πλεξούδα
Πρώτα πρέπει να πάρετε ένα κούτσουρο, μεγαλύτερο σε διάμετρο, καλύτερα από σκληρό ξύλο: Είχα μια δρυς. Στη μέση της κάνναβης, χτυπάμε ελαφρά το τσεκούρι, παλιό ή καινούριο, απότομο ή θαμπό - δεν έχει σημασία. Το τσεκούρι δεν θα υποφέρει μετά τη διαδικασία του χτυπήματος των πλεξούδων και μπορεί να χρησιμοποιηθεί περαιτέρω για τον προορισμό του. Κατ 'αρχήν, αν σκοπεύετε να νικήσετε πλεξούδες συχνά και πολλά, υπάρχει μια ειδική συσκευή γι' αυτό - μια «γιαγιά να κτυπήσει πλεξίδες». Τώρα μπορεί επίσης να αγοραστεί, μπορείτε να το κάνετε μόνοι σας από το παλιό σφυρί. Είχα επίσης μια "γιαγιά", αλλά λόγω του γεγονότος ότι η ανάγκη να ξανακάνει τη πλεξούδα εμφανίζεται μία ή δύο φορές το χρόνο, χάνεται. Αγόρασα ένα καινούργιο και έχασε και πάλι. Και έπειτα ήρθε η ιδέα να χρησιμοποιήσω ένα τσεκούρι για το σκοπό αυτό, είναι πάντα στο χέρι και στη δουλειά χρειάζεται πολύ πιο συχνά.
Το επόμενο βήμα είναι να βρούμε ένα στήριγμα λαβής πλεξούδας. Για να μπορέσει η πλεξούδα να αντισταθεί σωστά, ο καμβάς της θα πρέπει να βρίσκεται ακριβώς στη "γιαγιά". Για το σκοπό αυτό, σε μια πόρτα αχυρώνα, κρεμασμένα ένα σχοινί βάρους περίπου 300-400 γραμμάρια σε ένα σχοινί μήκους περίπου 1,5 μέτρων. Ως φορτίο, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιοδήποτε μέταλλο, πέτρα, μπουκάλι νερό κ.λπ. Στην περίπτωσή μου, χρησιμοποιούσα παλιά τακάκια από ένα αυτοκίνητο.
Στη συνέχεια, εξοπλίζουμε το κάθισμα για το πέμπτο σημείο. Χρησιμοποίησα για αυτό το κόψιμο μια ξύλινη δοκό. Οι παρακάτω επιλογές έρχονται στο μυαλό: ένα άλλο κούτσουρο, ένα κάδο από σίδηρο ανεστραμμένο από κάτω προς τα πάνω, κάθε σκαμνί κλπ. Και βάζουμε την πλεξούδα ως εξής: ο καμβάς της πλεξούδας βρίσκεται πάνω στη "γιαγιά", το άκρο της λαβής πλεξούδας στερεώνεται με ένα καλώδιο με φορτίο.
Τώρα μπορούμε να προχωρήσουμε στη διαδικασία του ξυλοδαρμού των πλεξούδων. Το πλεκτό ύφασμα, όπως είπα προηγουμένως, πρέπει να βρίσκεται εξίσου παράλληλα με την επιφάνεια του "κεφαλής". Κρατήστε και κατευθύνετε την πλεξίδα με το αριστερό σας χέρι. Με το δεξί μας χέρι χτυπάμε με το αιχμηρό τμήμα του σφυριού κατά μήκος της κοπτικής άκρης του δρεπάνου για να το ισοπεδώσουμε και να το καταστήσουμε λεπτότερο και πιο έντονο. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να αποφευχθούν δύο ελαττώματα: δεν χρειάζεται να ισοπεδώσετε την άκρη και να φτιάξετε ένα φύλλο από αυτό, δεν θα διαρκέσει πολύ, θα σπάσει και η κοπή θα είναι κακή. και δεν είναι απαραίτητο να επιτρέπεται η ρωγμή του μετάλλου, κατά μήκος των ρωγμών που θα σπάσει η άκρη, οι ιδιότητες κοπής της πλεξούδας θα επιδεινωθούν.
Αποτέλεσμα
Στη φωτογραφία μπορείτε να δείτε πώς φαίνεται η πλεξούδα πριν χτυπήσει και μετά από ξυλοδαρμό. Αμέσως πριν από το κούρεμα, η λεπίδα πρέπει να ρυθμιστεί με ροδέλα.Κατά τη διαδικασία της κοπής, είναι επίσης απαραίτητο να ακονίζετε περιοδικά το πλέγμα, προσεκτικά, ώστε να μην κόβετε τα δάχτυλά σας, έχοντας προηγουμένως καθαρίσει κομμάτια χόρτου.
Ακόμη και μετά τον ξυλοδαρμό, ο πατέρας του έβαλε τη πλεξούδα νυκτί σε ένα λουτρό νερού. Αυτό ήταν απαραίτητο για να μην στεγνώσει και ο κάτοχος πλεξούδας δεν χαλάρωσε και δεν έκλεινε.
