Είναι κρίμα να δακρύζεις όταν είσαι στο δάσος ανάμεσα στα δέντρα και να μην μπορείς να ανάψεις φωτιά, ειδικά αν σε περιμένει μια κρύα και πεινασμένη νύχτα. Τα δέντρα που αναπτύσσονται έχουν υψηλή υγρασία και για να πάρουν φωτιά απαιτείται αρκετά σημαντική αρχική θερμική ενέργεια. Πού μπορώ να το βρω αν δεν υπάρχει νεκρό ξύλο ή τουλάχιστον ξερό γρασίδι κοντά;
Ας μην απελπιζόμαστε: έχοντας κάποια εργαλεία και αξεσουάρ στη διάθεσή σας, μπορείτε να ξεφύγετε από μια δύσκολη κατάσταση αν γνωρίζετε τους παρακάτω 7 κανόνες για την πυρκαγιά, τους οποίους χρησιμοποιούν εδώ και πολύ καιρό έμπειροι τουρίστες, ξυλοκόποι, κυνηγοί, γεωλόγοι και όλοι όσοι συχνά βρίσκονται στο δάσος μακριά από την ανθρώπινη κατοικία.
1. Αξιόπιστη φωτιά
Είναι πολύ εύκολο να ανάψετε φωτιά εάν έχετε ένα μεταλλικό μπολ φωτιάς. Αρκεί να τοποθετήσετε τα κούτσουρα με τη μορφή χαλαρού πλέγματος, τρία ή περισσότερα σε κάθε μία από τις βαθμίδες. Αυτή η διάταξη θα επιτρέψει στο οξυγόνο του αέρα να ρέει προς το μέτωπο της καύσης από κάτω και από τις πλευρές κατά μήκος των κενών μεταξύ των επιπέδων και των κορμών στα δάπεδα.
Από πάνω τοποθετούμε ξερά μικρά κλαδάκια, κομμάτια φλοιού, φλοιό σημύδας, χαρτί - οτιδήποτε μπορεί εύκολα να ανάψει.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, το εξωτερικό στρώμα των κορυφαίων κορμών θα στεγνώσει από την κύρια φωτιά και η φωτιά θα μεταφερθεί σε αυτά. Σταδιακά, η φλόγα, στεγνώνοντας τις βαθμίδες από κάτω, θα βυθίζεται όλο και πιο κάτω μέχρι να ανάψει η κάτω σειρά της σχάρας.
Μέχρι αυτή τη στιγμή, το μπολ θα ζεσταθεί επίσης, το οποίο θα είναι μια πρόσθετη πηγή θερμότητας. Μετά από αυτό, μπορούν να τοποθετηθούν μεγαλύτερα κούτσουρα στο μπολ.
2. Σουηδικός πυρσός ή κερί φωτιάς
Εάν δεν έχετε εντελώς στεγνά κούτσουρα ξύλου που δεν είναι πολύ χοντρά, τότε μπορείτε να τα ανάψετε χρησιμοποιώντας τη μέθοδο που περιγράφεται στον υπότιτλο. Για να γίνει αυτό, τοποθετούμε τρία κολοβώματα περίπου ίσου μήκους και πάχους δίπλα-δίπλα στο έδαφος με ένα μικρό κενό (όχι κοντά μεταξύ τους) και, αντίθετα, πιέζουμε την κορυφή σφιχτά το ένα πάνω στο άλλο.
Μέσα από τις ρωγμές εισάγουμε προσάναμμα στη βάση. Για να γίνει αυτό πιο βολικό, ένα κομμάτι μπορεί να αφαιρεθεί προσωρινά και αφού ανάψει το προσάναμμα, μπορεί να επανατοποθετηθεί στη θέση του. Μια παλιά σφηκοφωλιά ή ένα αποξηραμένο κουκουνάρι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πηγή αρχικής φωτιάς, μεταξύ άλλων.
Η σταδιακά αναζωπυρωμένη φωτιά θα αρχίσει να στεγνώνει τα στρώματα του ξύλου όλο και πιο βαθιά και η φλόγα θα αρχίσει να καλύπτει μια όλο και μεγαλύτερη περιοχή, δημιουργώντας κάθετο ρεύμα και ρουφώντας οξυγόνο από τον αέρα μέσα από τις ρωγμές μεταξύ των κορμών.
Όταν τα κούτσουρα του δέντρου αρχίσουν να καίγονται σταθερά, μπορείτε να τοποθετήσετε ένα βραστήρα με νερό για τσάι ή μια κατσαρόλα στα πάνω άκρα τους και να μαγειρέψετε φαγητό.
3. Σουηδικός πυρσός με αλυσοπρίονο
Για αυτή τη μέθοδο, είναι απαραίτητο να κόψετε ένα κούτσουρο με διάμετρο 25±15 cm και μήκος περίπου 40-50 cm από έναν κορμό δέντρου και στη συνέχεια να κάνετε διαμήκεις τομές στα 3/4 του μήκους, χωρίζοντας το κούτσουρο σε 4, 6 ή 8 μέρη.
Στη μέση σχηματίζεται μια κάθετη τρύπα, όπου μπορείτε να ρίξετε λίγη βενζίνη, αλκοόλ ή να ρίξετε εύφλεκτη σκόνη.
Βάζουμε φωτιά σε μια εύφλεκτη ουσία και, όταν η φωτιά καεί επαρκώς, εισάγουμε στεγνά θραύσματα, ράβδους και ραβδιά στην κεντρική τρύπα και τις ρωγμές για να δώσουμε στην αρχική φωτιά μεγαλύτερη αντοχή.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, το ξύλο του κορμού θα ανάψει από μέσα και όσο περισσότερες κοπές γίνουν, τόσο πιο γρήγορα θα καεί και τόσο πιο δυνατή θα είναι η φωτιά. Η αναρρόφηση αέρα στη ζώνη καύσης θα εξασφαλιστεί με κοψίματα στο κούτσουρο.
Σε μια τέτοια φωτιά είναι βολικό να βράσετε ένα βραστήρα και να μαγειρέψετε (ζεστάνετε) φαγητό σε βραστήρα ή τηγάνι. Ο σουηδικός φακός είναι οικονομικός και μπορεί να μετακινηθεί από μέρος σε μέρος. Δεν φοβάται τον άνεμο, ακόμη και τη βροχόπτωση, αν βάλετε μια πέτρα από πάνω ή τοποθετήσετε πιάτα με φαρδύ πάτο.
4. Φωτιά από δύο κορμούς όλη τη νύχτα
Για να εφαρμόσετε αυτή τη μέθοδο έναρξης πυρκαγιάς, χρειάζεστε ένα τσεκούρι, πριόνι ή σιδηροπρίονο με μακριά λαβή για την κοπή κλαδιών και κλαδιών σε ύψος. Χρησιμοποιώντας ένα από τα δύο τελευταία εργαλεία, αφαιρέσαμε δύο κορμούς μήκους μεγαλύτερου από ένα μέτρο.
Χρησιμοποιώντας ένα τσεκούρι, κόψαμε μια τρύπα στη μέση δύο κοντών, λεπτών κορμών και από τις δύο πλευρές.
Τα τοποθετούμε σταυρωτά από πάνω κατά μήκος των άκρων του πρώτου κορμού που έχει στρωθεί στο έδαφος. Τοποθετούμε το δεύτερο κούτσουρο πάνω από τις εσοχές. Τα κούτσουρα δίνουν σταθερότητα στη δομή και παρέχουν ένα κενό μεταξύ των κορμών, το οποίο είναι πολύ σημαντικό για να ξεκινήσει η φωτιά πιο γρήγορα και να είναι σταθερή.
Εισάγουμε λεπτά και ξερά κλαδιά και μπαστούνια φωτιάς στο κενό μεταξύ των κορμών. Αλλά είναι πιο εύκολο και ασφαλές να κάνεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Για κάθε κορμό, πρέπει πρώτα να «περπατήσετε» ελαφρά με ένα τσεκούρι στη διαμήκη κατεύθυνση σε ευθεία γραμμή, δίνοντας ελαφρά λοξά χτυπήματα για να αυξήσετε την περιοχή καύσης στο αρχικό στάδιο.
Στη συνέχεια, τοποθετώντας εγκάρσιους κορμούς κατά μήκος των άκρων του κάτω κορμού, ανάμεσά τους τοποθετούμε προσάναμμα από ξερά κλαδιά, κλαδιά, φλοιό και φλοιό σημύδας. Τα πιέζουμε όλα προς τα κάτω με ένα δεύτερο κούτσουρο ώστε η κομμένη πλευρά να είναι στο κάτω μέρος.
Το μόνο που μένει είναι με σπίρτα ή αναπτήρα να βάλουμε φωτιά στο ανάφλεξο σε πολλά σημεία από τη μια και την άλλη πλευρά, προσπαθώντας να απλώσει τη φωτιά σε όλο το μήκος των κορμών. Αφού καεί το προσάναμμα και ανάψουν οι επιφάνειες των κορμών, θα υπάρχει ένα εγγυημένο κενό μεταξύ τους, το οποίο παρέχεται από εγκάρσιους κορμούς με αυλακώσεις. Επομένως, δεν θα υπάρχει έλλειψη οξυγόνου αέρα για βιώσιμη καύση κορμών.
5. Σουηδικός πυρσός χωρίς αλυσοπρίονο
Για να εφαρμόσουμε αυτή τη μέθοδο, θα χρειαστούμε ένα πριόνι χειρός και ένα μικρό τσεκούρι για να κόψουμε πανομοιότυπα και όχι πολύ μακριά κορμούς από σχετικά ξερά κλαδιά με διάμετρο 2 έως 7 cm.
Τα στρώνουμε μαζί με τυχαία σειρά, ευθυγραμμίζοντάς τα στις άκρες και για να μην διαλυθούν εκ των προτέρων, τα κόβουμε πιο κοντά στο κάτω μέρος με λεπτά πράσινα κλαδιά ιτιάς, χρησιμοποιώντας την ευελιξία τους.
Τοποθετούμε το προκύπτον προκατασκευασμένο κούτσουρο με οποιοδήποτε άκρο στο έδαφος, έχοντας προηγουμένως στρώσει προσάναμμα στο κάτω μέρος. Το μόνο που μένει είναι να το βάλετε στη φωτιά και παρέχεται μια αξιόπιστη και βολική φωτιά για το μαγείρεμα ή το βραστό νερό.
Παρεμπιπτόντως, μετά το μαγείρεμα, τα μισοκαμένα κούτσουρα μπορούν να λυθούν, να γεμίσουν με νερό και να χρησιμοποιηθούν την επόμενη φορά.
6. Σόμπα πυραύλων χρησιμοποιώντας αλυσοπρίονο
Επιλέγουμε ή κόβουμε ένα κούτσουρο ύψους περίπου 50 cm από τον κορμό κατάλληλου δέντρου με διάμετρο έως 40 cm.
Το κόβουμε στη διαμήκη κατεύθυνση, υποχωρώντας λίγο από το κέντρο προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, τα 2/3 του βάθους. Σε αυτό το σημείο κάνουμε μια σταυρωτή κοπή και κόβουμε μέρος του κορμού, το οποίο κόβουμε στα δύο.
Χρησιμοποιήστε ένα αλυσοπρίονο για να κόψετε την εσωτερική γωνία ενός από τα μισά. Στη συνέχεια κόβουμε ένα μικρό «παράθυρο» στο κάτω μέρος. Διπλώνουμε τα μέρη του κορμού κατά μήκος των κομμένων επιπέδων.
Σπρώχνουμε τα ροκανίδια που σχηματίζονται κατά το κόψιμο του κορμού στο «παράθυρο» και το βάζουμε φωτιά. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, το κούτσουρο αρχίζει να καίγεται από μέσα. Επιπλέον, η φωτιά και ο ζεστός αέρας ορμούν προς τα πάνω μέσω ενός κατακόρυφου καναλιού, και νέα τμήματα αέρα που είναι απαραίτητα για την καύση προέρχονται από τη γύρω ατμόσφαιρα μέσω ενός «παραθύρου» στο κάτω μέρος του κορμού.
Μόλις το κούτσουρο καεί αξιόπιστα και σταθερά, μπορείτε να τοποθετήσετε πάνω του ένα βραστήρα με νερό ή μια κατσαρόλα. Και για να μην διαταραχθεί η ανταλλαγή αέρα μέσα στο κούτσουρο, πρέπει να τοποθετήσετε τρεις επίπεδες πέτρες κάτω από τα πιάτα στο τέλος του κορμού, έτσι ώστε να υπάρχει χώρος για τη διαφυγή προϊόντων καύσης και καπνού.
Αυτή η μέθοδος επίσης δεν φοβάται τον άνεμο και τη βροχή όταν τοποθετούνται πιάτα με φαρδύ πάτο στην κορυφή.
7. Μια ολονύχτια φωτιά φτιαγμένη από τρεις κορμούς
Θα χρειαστούμε τρία κούτσουρα με διάμετρο 20-25 cm και μήκος τουλάχιστον ένα μέτρο. Κατά μήκος κάθε κορμού, χρησιμοποιώντας ένα αλυσοπρίονο, κάνουμε ρηχές εγκοπές σε σταυρωτό σχέδιο.
Μετακινούμε δύο κορμούς στο έδαφος δίπλα δίπλα, με τις εγκοπές στραμμένες προς τα πάνω. Από πάνω τους απλώνουμε προσάναμμα από μικρά κλαδιά, κλαδάκια, φλοιό, πριονίδι και το βάζουμε φωτιά.
Όταν το προσάναμμα φουντώσει και οι κάτω κορμοί αρχίσουν να καίγονται, τοποθετήστε τον τρίτο κορμό στη μέση με τις εγκοπές προς τα κάτω. Μετά από λίγο αρχίζει και αυτό να καίγεται.
Μέχρι να καεί το προσάναμμα, μέρος των κορμών καίγεται και σχηματίζεται ένα κενό μεταξύ τους, μέσω του οποίου αρχίζει να ρέει αέρας από το εξωτερικό, ο οποίος υποστηρίζει περαιτέρω καύση.
Με τη βοήθεια του άνω κορμού, μπορείτε να διατηρήσετε και να ρυθμίσετε τη δύναμη καύσης, μετακινώντας την κατά τη διαμήκη κατεύθυνση σε σχέση με τους κάτω κορμούς, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.
Προσοχή! Με οποιαδήποτε μέθοδο πυρκαγιάς, πρώτα απ 'όλα, είναι απαραίτητο να ληφθούν ολοκληρωμένα μέτρα ώστε αυτή η ιδέα να μην γίνει πηγή δασικής πυρκαγιάς ή στέπας.
