Κατά την εκτέλεση εργασιών συγκόλλησης, προκύπτουν στιγμές όταν είναι απαραίτητο να πιάσετε ταυτόχρονα ένα μέρος και να το κρατήσετε σε μια ορισμένη γωνία. Αυτή η εργασία απαιτεί δύο άτομα ή ένα ειδικό εργαλείο. Το πιο συχνά χρησιμοποιούμενο είναι ένας σφιγκτήρας. Με τη βοήθειά του, το τμήμα στερεώνεται στην επιθυμητή θέση. Ωστόσο, ο σφιγκτήρας έχει πολλά μειονεκτήματα. Επομένως, χρειάζεστε μια ειδική μαγνητική βάση που θα σας βοηθήσει να κάνετε αυτή τη δουλειά γρήγορα και χωρίς περιττή ταλαιπωρία.
Πλεονεκτήματα μιας μαγνητικής γωνίας για συγκόλληση
- Δυνατότητα συγκράτησης και των δύο μεταλλικών μερών, ελευθερώνοντας τα χέρια σας για να κάνετε την κύρια εργασία.
- Δεν εμποδίζει την πρόσβαση στο σημείο σύνδεσης, γεγονός που το κάνει καλύτερο από έναν σφιγκτήρα.
- Σας επιτρέπει να δημιουργήσετε πολλές επιλογές γωνίας.
- Εύχρηστος.
- Δεν απαιτεί μεγάλο κόστος παραγωγής.
Διαδικασία κατασκευής μαγνητικής γωνίας
Πρώτα χρειαζόμαστε έναν μαγνητικό δίσκο με διάμετρο ~15 εκ. και εσωτερική διάμετρο ~5 εκ. Πρέπει επίσης να έχουμε τετράγωνα λαμαρίνας πάχους 3 χιλιοστών, με πλευρά 20 εκ. Είναι πολύ σημαντικό τα πλαϊνά της πλατείας είναι απόλυτα ομοιόμορφα.Συνιστάται το πάχος του μαγνήτη να μην υπερβαίνει το υλικό που χρησιμοποιείται περισσότερο στην εργασία. Η καλύτερη επιλογή είναι 1-1,5 cm.
Τοποθετήστε τον μαγνήτη στο κέντρο του τετραγώνου και χαράξτε τον με ένα μαρκαδόρο για να δημιουργήσετε ένα σημάδι. Στη συνέχεια, εφαρμόζουμε γραμμές κοπής στο μέταλλο που πρέπει να γίνουν για να δημιουργηθεί το σχέδιο.
Σφίγγουμε το τεμάχιο εργασίας σε μέγγενη και χρησιμοποιούμε έναν στρόβιλο για να κόψουμε τα πλεονάζοντα στοιχεία.
Εφαρμόζουμε το τμήμα που προκύπτει στο δεύτερο τετράγωνο για να περιγράψουμε τα περιγράμματα του. Στη συνέχεια, αφαιρούμε και την περίσσεια από αυτό με μια τουρμπίνα.
Συνδέουμε τα δύο κενά που προκύπτουν και τα στερεώνουμε με συγκόλληση. Τώρα μπορούμε να εκτελέσουμε μία λειτουργία σε δύο μέρη ταυτόχρονα.
Στη συνέχεια χρειαζόμαστε δύο συνδέσμους με σπείρωμα. Τοποθετούμε έναν μαγνήτη στο τεμάχιο εργασίας, εφαρμόζοντάς τον στην προκαθορισμένη θέση. Στη συνέχεια μοιράζουμε τους συνδέσμους κατά μήκος της περιμέτρου του, στην ίδια απόσταση μεταξύ τους. Σημειώνουμε τη θέση τους με μαρκαδόρο.
Αφαιρούμε τους συνδέσμους. Σημειώνουμε τρύπες στο κέντρο της θέσης των συνδέσμων. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας ένα τρυπάνι που αντιστοιχεί στη διάμετρο της οπής στον σύνδεσμο, κάνουμε τρύπες στο τεμάχιο εργασίας μας. Μέσω αυτών θα τοποθετηθούν τα μπουλόνια για στερέωση.
Μετά από αυτό, συγκολλάμε ένα κομμάτι σωλήνα στο τεμάχιο εργασίας, τη διάμετρο της εσωτερικής οπής του μαγνήτη. Το διορθώνουμε ακριβώς σε αυτό το μέρος. Ως αποτέλεσμα, πήραμε ένα εξάρτημα που μπορεί να στερεωθεί σε ένα τσοκ τόρνου.
Χρησιμοποιώντας ένα τρυπάνι και κόφτη σε μια μηχανή, δημιουργούμε μια τρύπα ίση με την εσωτερική διάμετρο του μαγνητικού δακτυλίου.
Αφαιρούμε τον συγκολλημένο σωλήνα και καθαρίζουμε το μέρος μας. Σε αυτή την περίπτωση, είναι πολύ σημαντικό να αποκτήσετε τέλεια λεία άκρα διατηρώντας παράλληλα τη συμμόρφωση με τις γωνίες. Επομένως, θα πρέπει να εργαστείτε όχι μόνο με μια μηχανή λείανσης, αλλά και με μια λίμα. Φτιάχνουμε ένα είδος οργάνου μέτρησης, που σημαίνει ότι η ακρίβεια της εργασίας πρέπει να είναι στα καλύτερά της.
Στο επόμενο στάδιο θα χρειαστούμε συνδέσμους και μπουλόνια για αυτά.
Τα τεμάχια εργασίας διαχωρίζονται και καθαρίζονται. Στη συνέχεια, τοποθετήστε έναν μαγνήτη και συνδέσμους σε ένα από αυτά.
Καλύπτονται με ένα δεύτερο κενό στην κορυφή, στερεώνοντας τη θέση με μπουλόνια μέσα από τους συνδέσμους, αλλά χωρίς να τα σφίγγουμε εντελώς.
Στο τελικό στάδιο, η δομή ισοπεδώνεται και ελέγχεται για συμμόρφωση με τις γωνίες. Μόνο μετά από αυτό τα μπουλόνια σφίγγονται. Το μαγνητικό πρότυπο είναι έτοιμο για χρήση.
