Πολλοί δάσκαλοι θεωρούν την παρουσία μιας τέτοιας βούρτσας ένα λείψανο του παρελθόντος, προτιμώντας σύγχρονα εργαλεία. Ωστόσο, ένας πραγματικός ειδικός καταλαβαίνει τα πραγματικά πλεονεκτήματα ενός τέτοιου προϊόντος και το κρατά πάντα κοντά. Επιπλέον, για ορισμένες λειτουργίες χρειάζονται βούρτσες με συγκεκριμένες παραμέτρους τόσο της ίδιας της φόρμας όσο και των τριχών. Ως εκ τούτου, πολύ συχνά μπορείτε να δείτε ότι οι κύριοι στο εργαλείο πόσα τέτοια προϊόντα.
Πλεονεκτήματα μιας βούρτσας με μεταλλική τρίχα
Τέτοιες βούρτσες έχουν ορισμένα πλεονεκτήματα ακόμη και πάνω από τα σύγχρονα εργαλεία:
- χαμηλό κόστος και ευκολία αυτοπαραγωγής.
- ελαφρύ βάρος, επιτρέποντας μακροπρόθεσμες λειτουργίες.
- Δεν απαιτεί ενέργεια από το δίκτυο και δεν χρειάζεται μπαταρίες.
- δεν καταλαμβάνει πολύ χώρο.
- σας επιτρέπει να εργάζεστε σε δύσκολα μέρη.
Σήμερα, τέτοιες βούρτσες είναι πολύ σπάνιες στα καταστήματα. Επιπλέον, το κόστος τους είναι υψηλότερο από το πραγματικό. Ως εκ τούτου, έμπειροι τεχνίτες προτιμούν να κάνουν ένα τέτοιο εργαλείο από μόνοι τους. Αυτό σας επιτρέπει να επιλέξετε έναν συγκεκριμένο τύπο τρίχας, να ρυθμίσετε την πυκνότητα, το μήκος των νυχιών και το σχήμα της λαβής. Θα χρειαστεί για αυτό ένα μικρό ξύλινο μπλοκ, ένα μεταλλικό καλώδιο της απαιτούμενης ακαμψίας και μια μεταλλική πλάκα.
Δημιουργία βούρτσας
Πρώτα χρειαζόμαστε ένα ξύλινο μπλοκ.
Οποιοδήποτε είδος ξύλου είναι κατάλληλο, αλλά προτιμώνται οι στερεές ποιότητες. Σηματοδοτούμε τη μπάρα, περιγράφοντας τις διαστάσεις της λαβής. Στην άλλη άκρη του τεμαχίου, σημειώνουμε τις τρύπες για την τοποθέτηση των τριχών. Θα πρέπει να υπάρχει ένας ζυγός αριθμός, δεδομένου ότι θα χρησιμοποιήσουμε ζεύγη.
Σημαντικό! Πριν ξεκινήσετε την εργασία, συνιστάται να δημιουργήσετε ένα σκίτσο του αντικειμένου σε ποσότητα 1: 1. Αν έχετε ένα παλιό εργαλείο αυτού του τύπου, τότε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις διαστάσεις του ως βάση.
Στο επόμενο στάδιο, τρυπάζουμε οπές σύμφωνα με τη σήμανση και αλέθουμε τη λαβή. Χρησιμοποιούμε ένα τρυπάνι και μια μηχανή λείανσης γι 'αυτό.
Σημαντικό! Η διάμετρος του τρυπανιού πρέπει να ταιριάζει με τη διάμετρο του καλωδίου που χρησιμοποιείται για τις τρίχες.
Θα κάνουμε τρίχες από ένα καλώδιο. Πρέπει να το κόψουμε σε ίσα μέρη, ο αριθμός που αντιστοιχεί στις μισές τρύπες. Το μήκος του τμήματος πρέπει να είναι δύο μήκη τρίχας + 3 cm.
Ένα παράδειγμα! Αν χρειαστεί να πάρετε μια βούρτσα με μια τρίχα των 2 cm, τότε το μήκος του τμήματος καλωδίου πρέπει να είναι 7 cm.
Εισάγουμε τα τελικά τμήματα στις οπές σύμφωνα με την αρχή ενός βραχίονα. Καταλαμβάνουν ένα κομμάτι από δύο κελιά. Ευθυγραμμίζουμε κάθε τμήμα, δημιουργώντας ένα είδος τρίχας στη μία πλευρά του τεμαχίου.
Στη συνέχεια, πιέστε τη ράβδο σε μια βέργα, και με ένα σφυρί, ευθυγραμμίστε την κάμψη των καλωδίων.
Προσοχή! Σε αυτό το σημείο, είναι σημαντικό να ελέγχεται έτσι ώστε τα μελλοντικά σπίτια να μην κινούνται. Διαφορετικά, η βούρτσα θα έχει τρίχες διαφορετικών μηκών.
Στο επόμενο στάδιο, κόβουμε ένα φύλλο από λαμαρίνα που αντιστοιχεί στις διαστάσεις του πίσω μέρους του τεμαχίου μας. Λοιπόν παίρνουμε ένα είδος μανδάλου για τα βιτρώ.
Τοποθετούμε την πλάκα στο προϊόν, στερεώνοντάς το με καρφιά.
Επεξεργαζόμαστε τη βούρτσα με ένα μύλο για να αφαιρέσετε τα χτυπήματα και τα θραύσματα. Το τελικό προϊόν πρέπει να είναι όχι μόνο βολικό, αλλά και ασφαλές.
Χρησιμοποιώντας πένσες με επίπεδη μύτη ή πένσες στρογγυλής μύτης, χαλαρώστε ελαφρά το καλώδιο σε κάθε καλώδιο, δημιουργώντας μια μεταλλική τρίχα.
Η βούρτσα είναι έτοιμη.
