Η καύση ξύλου είναι ένας από τους απλούστερους τρόπους για να διακοσμήσετε και να προστατεύσετε την επιφάνεια από διάφορες βλαβερές συνέπειες. Πώς να εκτελέσετε σωστά μια τέτοια λειτουργία στο σπίτι - βήμα προς βήμα περιγράφεται στο άρθρο.
Ποιος εφευρέθηκε καύση ξύλου;
Σύμφωνα με μια εκδοχή, πιστεύεται ότι οι Ιάπωνες ήταν οι πρώτοι που καίνε το ξύλο. Ταυτόχρονα, χρησιμοποίησαν αυτήν την τεχνολογία, αρκετά παράξενα, όχι στα προϊόντα τους. Αρχικά, με αυτόν τον τρόπο έσωσαν τα δάση από τη φωτιά κατά τη διάρκεια της περιόδου φωτιάς. Το καμένο κάτω τμήμα του κορμού έγινε εύφλεκτο και, ως εκ τούτου, λιγότερο εκτεθειμένο στη φωτιά.
Ο δεύτερος δημοφιλής μύθος είναι επίσης από την Ιαπωνία. Αν πιστεύετε ότι αυτή η έκδοση, τότε οι Ιάπωνες παρατήρησαν ότι μετά από μια πυρκαγιά στο δάσος, οι κάρτες με κάρβουνα διήρκεσαν περισσότερο από εκείνους που πέρασαν από τη φωτιά. Συγκεκριμένα, σημείωσαν από μόνα τους ότι το καμένο ξύλο δεν σαπίζει τόσο γρήγορα και τα έντομα δεν το ακονίζουν καθόλου.
Αργότερα, αυτή η τεχνολογία, που προκλήθηκε στους ανθρώπους από τη φύση, άρχισε να χρησιμοποιείται στην κατασκευή. Έτσι, πριν από την εγκατάσταση, μια σανίδα κατασκευής στέγης, μια δοκός τοίχου, ξύλινοι σωροί καίγονται. Αυτό έκανε το κτίριο πιο ανθεκτικό, προστατευμένο από τα έντομα και εν μέρει από τη φωτιά.
Αργότερα, άρχισαν να χρησιμοποιούνται για τη διακόσμηση ξύλινων προϊόντων, ιδίως για των επίπλωνλειτουργεί σε εξωτερικούς χώρους. Ο στόχος, ταυτόχρονα, ήταν όχι μόνο η προστασία του υλικού από επιβλαβείς επιδράσεις, αλλά και η εμφάνιση της επιφάνειας σε ελκυστική εμφάνιση.
Υπάρχει επίσης μια έκδοση που οι Βίκινγκς άρχισαν να καίγουν το ξύλο πολύ πριν από τους Ιάπωνες. Χρησιμοποίησαν αυτή την τεχνολογία για να επεξεργαστούν τα πλοία τους.
Τα πλεονεκτήματα του καμένου ξύλου
Τα πλεονεκτήματα του ξύλου που έχει υποστεί επεξεργασία με ανοικτή φωτιά έχουν ως εξής:
- εμφανής εμφάνιση.
- μη ελκυστική για τα έντομα.
- αυξημένη αντοχή στη φωτιά.
- συμπιεσμένη επιφάνεια.
- αυξημένη αντοχή.
- βελτιωμένη αντοχή στην υγρασία.
- αντίσταση στη φθορά.
- Προστασία UV.
Επιπλέον, κατά τη διαδικασία εκτόξευσης ξυλείας χαμηλής ποιότητας, εξαλείφονται σχεδόν όλα τα ελαττώματα - σκουρόχρωμα, μπλε λεκέδες, ελαφρά σήψη. Το επεξεργασμένο προϊόν επίσης δεν απαιτεί λείανση και φινίρισμα.
Αρχική τεχνολογία
Στην καθημερινή ζωή, η πυροδότηση ξυλείας χρησιμοποιείται παντού. Η τεχνολογία επιτρέπει χωρίς τη χρήση λεκέδων, τόνερ και ελαίων να μετατραπεί πεύκο σε σπάνιο ξύλο. Συγκεκριμένα, με το βαθύ ψήσιμο, το οποίο περιγράφεται σε αυτό το άρθρο, το πιο ελαττωματικό πεύκο εύκολα μετατρέπεται σε wenge (μεγαλώνει κυρίως στην Αφρική).
Είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να χρησιμοποιείτε την πυροδότηση στην κατασκευή προϊόντων και κατασκευών που θα λειτουργούν στο δρόμο. Μπορεί να είναι έπιπλα κήπου, φράχτη, κιόσκι. Επίσης, τα ξύλινα στοιχεία του σπιτιού συχνά υποβάλλονται σε επεξεργασία με φλόγα, παρμπρίζ, βεράντες, κιγκλιδώματα σκαλοπατιών και ούτω καθεξής.
Τα καμένα ξύλινα κουτιά, τα κουτιά δώρων, τα πλαίσια εικόνων, τα αυλάκια και οι φωτογραφίες, τα διάφορα σουβέρ και οι λάμπες θα φαίνονται όμορφα.
Τι ξύλο μπορεί να καεί;
Δεν μπορεί να προστατευτεί και να διακοσμηθεί με αυτό τον τρόπο κάθε ξύλο. Πρώτα απ 'όλα, αυτό ισχύει για είδη φρούτων, δρυός, τέφρα και σκλήθρα.Ωστόσο, η πιο κοινή ξυλεία είναι τέλεια καμένη - πεύκο και χριστουγεννιάτικο δέντρο. Είναι επίσης δυνατή η κατεργασία κόντρα πλακέ και καπλαμά πολλαπλών στρωμάτων με πυρκαγιά.
Για το ψήσιμο, είναι προτιμότερο να επιλέξετε ένα υλικό στο οποίο να είναι ορατή η χλωρίδα. Κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας, το μαλακό ξύλο θα καεί και θα αφαιρεθεί και οι σκληρές ίνες θα ξεχωρίζουν σε πιο σκούρο χρώμα. Ταυτόχρονα, κόμποι, μπλε λεκέδες, μύκητες και άλλα φρύδια δεν αποτελούν πρόβλημα για τη φωτιά.
Κατά την ψήσιμο του μαλακού ξύλου, είναι προτιμότερο να λαμβάνετε αποξηραμένο υλικό. Καίει πολύ γρηγορότερα, έχει λιγότερη πίσσα, γεγονός που θα προκαλέσει μερικά προβλήματα. Το ακατέργαστο ξύλο είναι επίσης πολύ πιθανό να καεί. Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι μια τέτοια επεξεργασία εν μέρει φράζει τους πόρους του υλικού και η υγρασία που παραμένει μέσα θα βγαίνει πολύ περισσότερο, πράγμα που δεν είναι καλό.
Εργαλεία και υλικά πυροδότησης
Το κύριο εργαλείο στην επιχείρηση αυτή είναι ένας καυστήρας αερίου. Μόνο μια ανοιχτή φωτιά (φούρνος αερίου, φωτιά, κ.λπ.) δεν ταιριάζει καλά, και ακόμη και η καύση μιας μεγάλης επιφάνειας δεν θα λειτουργήσει. Είναι επίσης ανεπιθύμητο να χρησιμοποιείται ένας φυσητήρας αερίου. Φαίνεται, φυσικά, άριστα, αλλά οι σταγόνες άκαυστου καυσίμου μπορούν να πετάξουν έξω από το ακροφύσιο της, αφήνοντας γυαλιστερά σημεία στο ξύλο. Ως εναλλακτική λύση, μπορείτε να δοκιμάσετε να χρησιμοποιήσετε ένα στεγνωτήριο για τα μαλλιά. Αλλά πολύς χρόνος δαπανάται με αυτό, και είναι αδύνατο να επιτευχθεί βαθιά πυροδότηση.
Ένας καυστήρας αερίου ταιριάζει καλύτερα σε αυτό. Κοστίζει μια δεκάρα, ασφαλής στη χρήση, εύκολο στον έλεγχο και τη διαμόρφωση. Μπορείτε να πάρετε ακόμη και με τη φθηνότερη επιλογή της κινεζικής παραγωγής, η οποία μαζί με ένα δοχείο φυσικού αερίου θα κοστίσει περίπου $ 5.
Για εργασίες μεγάλης κλίμακας, είναι καλύτερο να αποκτήσετε ένα μεγάλο καυστήρα αερίου, το οποίο έχει σχεδιαστεί για την τοποθέτηση ασφάλτου.
Εκτός από την πηγή κατεύθυνσης πυρκαγιάς, θα χρειαστείτε και αισθητική. Σε ακραίες περιπτώσεις, μπορείτε να πάρετε ένα washcloth από την κουζίνα για να πλύνετε τα πιάτα και να χρησιμοποιήσετε σκληρότερη πλευρά του.
Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το μόνο που χρειάζεστε.
Σταδιακή εκτόξευση ξύλου. Οι αποχρώσεις της τεχνολογίας.
Η βαθιά πυροδότηση πρέπει να ξεκινά με ένα επιφανειακό πέρασμα του καυστήρα μέσα από το υλικό. Σε αυτό το στάδιο, πρέπει να θερμάνετε ομοιόμορφα το ξύλο, να καψετε το σωρό και να ανοίξετε τους χώρους όπου η ρητίνη συγκεντρώνεται σε μεγάλες ποσότητες. Αυτές οι περιοχές θα πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής αργότερα.
Τέτοιες θέσεις είναι σαφώς ορατές στη φωτογραφία. Κατά κανόνα εμφανίζονται σε κόμβους και μετά το πρώτο πέρασμα δεν σκουραίνουν, αλλά καλύπτονται με ζεστή ρητίνη. Είναι πολύ εύφλεκτο και μπορεί να χαλάσει ολόκληρο το αποτέλεσμα, επομένως οι κόμβοι θα πρέπει να ζεσταίνονται προσεκτικά. Θερμαίνεται, περιμένει μέχρι να βράσει, και πάλι. Επαναλάβετε μέχρι να σταματήσει ο βρασμός.
Ενώ η ρητίνη βράζει και το ξύλο ψύχεται σε αυτά τα μέρη, εκτελείται ταυτόχρονα και το δεύτερο στάδιο - βαθιά πυροδότηση. Η πρόκληση είναι να γίνει η επιφάνεια άνθρακα και να σπάσει ελαφρώς. Η παρακάτω φωτογραφία δείχνει σαφώς πώς φαίνεται.
Το επόμενο βήμα είναι ο καθαρισμός της επιφάνειας της αιθάλης. Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους: χρησιμοποιώντας τσόχα, μαλακή βούρτσα ή ειδικό ακροφύσιο για τον μύλο (βούρτσα για βούρτσισμα). Η μόνη προϋπόθεση για όλες τις περιπτώσεις είναι η αφαίρεση της αιθάλης μόνο προς την κατεύθυνση των ινών ξύλου.
Το γυαλόχαρτο δεν είναι κατάλληλο για αυτούς τους σκοπούς. Συνιστάται να το χρησιμοποιείτε μόνο για επιφανειακή πυροδότηση ξύλου. Σε αυτή την περίπτωση, είναι απαραίτητο να αφαιρέσετε όλες τις καμένες μαλακές ίνες και το γυαλόχαρτο χωρίς γρατσουνιές δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το έργο.
Παρεμπιπτόντως, αν θέλετε το αποτέλεσμα να είναι ελαφρύτερο από ό, τι στις παραπάνω φωτογραφίες, η επιφάνεια πρέπει να βουρτσίζεται περισσότερο. Αλλά για να επιτευχθούν ελαφρύτερες αποχρώσεις μπορούν να βουρτσιστούν μόνο. Πιλήματα "να πάρει" στο φως ξύλο δεν λειτουργεί.
Μερικοί δάσκαλοι πλένουν αιθάλη με νερό, το οποίο, καταρχήν, δίνει καλό αποτέλεσμα. Αλλά πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι το ξηρό ξύλο που έρχεται σε άμεση επαφή με το νερό θα πάρει λίγο υγρασία από μόνο του, το οποίο, με τη σειρά του, μπορεί να οδηγήσει σε παραμορφώσεις και άλλα προβλήματα στο μέλλον. Ένα πιο προβλέψιμο αποτέλεσμα είναι μόνο ξηρό.
Μετά την πυροδότηση, παραμένει μόνο να καλύπτεται το ξύλο με μια προστατευτική σύνθεση.Για να πάρετε μια μεταξένια, θαμπό επιφάνεια που αισθάνεται σαν ένα καθαρό ξύλο - χρησιμοποιήστε ειδικά λάδια. Μια γυαλιστερή επιφάνεια, που τρεμοπαίζει κάτω από τις ακτίνες του ήλιου και σε διαφορετικές οπτικές γωνίες από το μαύρο στο φως, επιτυγχάνεται μετά από την εφαρμογή αρκετών στρώσεων συνηθισμένου βερνικιού ξύλου.
Περίληψη
Γενικά, η διακόσμηση του πιο απλού πεύκου με την πυροδότηση δεν είναι μια περίπλοκη διαδικασία που απαιτεί εμπειρία, ακριβά εργαλεία και συνθέσεις. Το κύριο πράγμα είναι να αποφευχθεί η παρατεταμένη καύση του ξύλου, να εξατμιστεί πλήρως η ρητίνη, να επιτευχθεί ρωγμή και να απομακρυνθεί η αιθάλη μόνο προς την κατεύθυνση των ινών.
