Χάρη στην επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο, εμφανίζονται νέα υλικά που καθιστούν δυνατή τη σημαντική εξοικονόμηση και εκτέλεση ορισμένων τύπων εργασίας ανεξάρτητα. Όχι πολύ καιρό πριν, υγρά στεγανοποιητικά υλικά εμφανίστηκαν στην αγορά κατασκευών, τα οποία όχι μόνο προστατεύουν από την υγρασία και έχουν μια πολύ ελκυστική εμφάνιση. Επιπλέον, αυτά τα υλικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για στεγανοποίηση πισινών, αντικαθιστώντας έτσι τη χρήση κεραμικών πλακιδίων και εξοικονομώντας σημαντικά στην εργασία.
Η διαδικασία στεγάνωσης της πισίνας έχει ως εξής:
1) Η περιοχή εργασίας πρέπει να υποβληθεί σε προσεκτική επεξεργασία με γυαλόχαρτο, κατά προτίμηση σε μία κατεύθυνση με κυκλική κίνηση, έτσι ώστε μετά την εφαρμογή του υλικού να είναι όσο το δυνατόν πιο ομαλή η επιφάνεια.
2) Προηγουμένως, όλος ο σοβάς (κόλλα) επεξεργάζεται με ακρυλικό αστάρι βαθιάς διείσδυσης για εξωτερική χρήση με πινέλο. Στην ιδανική περίπτωση, εάν η επιφάνεια έχει γκρίζο χρώμα, είναι επιθυμητή η επεξεργασία της με ένα λευκό αστάρι, στην περίπτωση αυτή θα απαιτηθεί χαμηλότερη κατανάλωση προϊόντων και η σκιά της πισίνας θα είναι πιο φωτεινή και πιο κορεσμένη. Μόνο αφού το αστάρι στεγνώσει τελείως, μπορείτε να προχωρήσετε στο επόμενο βήμα.
3) Τα στεγανοποιητικά αυτά υλικά είναι συνήθως λευκά. Με την προσθήκη χρώματος και τη συνεχή ανάδευση για 5-7 λεπτά με ένα μείκτη σε χαμηλές ταχύτητες (μέχρι 200), μπορείτε να πάρετε απολύτως κάθε σκιά. Το κύριο πράγμα είναι να είστε προσεκτικοί στη διαδικασία δοσολογίας, έτσι ώστε να μην το παρακάνετε με το χρώμα. Η δοσολογία είναι τρεις φορές μικρότερη από εκείνη των χρωματισμένων βαφών με βάση το νερό.
4) Μετά από αυτό, μπορείτε να ξεκινήσετε τη διαδικασία εφαρμογής. Για να γίνει αυτό, είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσετε τη μη αυτόματη μέθοδο και να αρνηθείτε τα δελτία εάν δεν υπάρχει εμπειρία με αυτό, καθώς το στρώμα μπορεί να μην είναι ομοιόμορφο, το οποίο θα είναι άμεσα εμφανές. Μια μικρή βούρτσα μύγας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τοποθέτηση και επεξεργασία γωνιών, και για εφαρμογή υλικού στην κύρια επιφάνεια, ένα ρολό, σπογγώδες ή fleecy, ανάλογα με την επιθυμητή δομή της επιφάνειας.
5) Σε αυτή την περίπτωση, η θερμοκρασία περιβάλλοντος δεν πρέπει να είναι μικρότερη από + 10 ° C, αλλιώς το υλικό μπορεί να αποκολληθεί και να απομακρυνθεί από την επιφάνεια και να μην ξεπεράσει τους + 35 ° C, καθώς η στεγανοποίηση θα στεγνώσει πολύ γρήγορα και θα παραμείνουν λωρίδες από τον κύλινδρο και τη βούρτσα. Η υγρασία δεν πρέπει να υπερβαίνει το 60%. Ο αριθμός των συνιστώμενων εφαρμοζόμενων επιπέδων κυμαίνεται από 2 έως και περισσότερα. Πριν από την εφαρμογή ενός δεύτερου στρώματος, θα πρέπει να γίνει εκατό τοις εκατό ξήρανση του προηγούμενου. Κατά κανόνα, ανάλογα με τη θερμοκρασία στο δρόμο, η πλήρης ξήρανση γίνεται μετά από 20-30 ώρες.
6) Το πάχος κάθε στρώματος, ανάλογα με τον κατασκευαστή, είναι συνήθως από 0,5 έως 1 mm.
7) Η εφαρμογή του στεγανοποιητικού υλικού γίνεται αυστηρά σε μία κατεύθυνση, είτε προς τα κάτω είτε προς τα αριστερά, με αποτέλεσμα η δομή της επιφάνειας να είναι πιο ομοιόμορφη.
8) Εάν η βάση της πισίνας είναι γκρίζα, ο αριθμός των στρώσεων πρέπει να είναι μεγαλύτερος από 2, διαφορετικά μπορεί να εμφανιστεί το γκρι χρώμα του γύψου (κόλλα) μετά την εφαρμογή.Μην φοβάστε αν μετά την πρώτη στρώση η επιφάνεια δεν θα έχει πολύ ελκυστική εμφάνιση. Η επακόλουθη εφαρμογή του υλικού θα κρύψει όλα τα έντονα αρχικά ελαττώματα. Και μετά την ολοκλήρωση της εφαρμογής του τελικού στρώματος, η επιφάνεια θα πρέπει να στεγνώσει 100%, οπότε προτού γεμίσετε την πισίνα με νερό θα πρέπει να πάρει μερικές ημέρες.
Όπως μπορείτε να δείτε, αυτή η διαδικασία δεν είναι τόσο περίπλοκη, μπορείτε να κάνετε όλη την εργασία μόνοι σας, το κύριο πράγμα είναι να βάψετε προσεκτικά το στεγανοποιητικό υλικό, εάν απαιτείται από τις οδηγίες, να προετοιμάσετε ολόκληρο το εργαλείο και να κάνετε την εργασία προσεκτικά χωρίς βιασύνη, ξεχνώντας να αφήσετε κάθε νέα στρώση να στεγνώσει .
