Όλοι πιστεύουμε ότι τίποτα δεν μπορεί να συμβεί σε εμάς. Ότι το τρένο μας δεν θα βγει ποτέ από τις σιδηροτροχιές, το αυτοκίνητο δεν θα σταματήσει στη μέση του δρόμου με σπασμένο τροχό και το ταξίδι μανιταριών θα τελειώσει με επιτυχία και το μονοπάτι θα οδηγήσει κατευθείαν στο σπίτι. Συνήθως, στο 99,9% των περιπτώσεων, αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Ωστόσο, κάθε χιλιοστό είναι ακόμα άτυχο. Εάν το σκέφτεστε συνεχώς, είναι πιο εύκολο να καθίσετε στο σπίτι και να μην κολλήσετε τη μύτη σας έξω από την πόρτα, λέγοντας αντίο στην πεζοπορία και τα ταξίδια. Παρόλο που, για να αποφύγετε με ασφάλεια από ένα τέτοιο χάος, χρειάζεστε αρκετά: να πάρετε μαζί έναν χάρτη της περιοχής, έναν εφεδρικό τροχό και ένα κιτ επισκευής όταν ταξιδεύετε, αγώνες και ένα μαχαίρι όταν πηγαίνετε για μανιτάρια. Οι κανόνες για να μην χαθεί είναι πολύ απλοί. Η επιβίωση που χάθηκε είναι επίσης εύκολη - τόσο πολύ ώστε ακόμα και κορίτσια από το γυμνάσιο, που υστερούν πίσω από την ομάδα, είναι σε θέση να περάσουν αρκετές μέρες στο δάσος και να περιμένουν με ασφάλεια μέχρι να τους βρουν οι διασώστες.
Σχετικά με τον τρόπο κατασκευής μιας καλύβας και την απόκτηση των πιο απλών πιάτων, γράψαμε παρακάτω. Αλλά είναι πολύ σημαντικότερο το τι διδάσκονται όλοι οι πιλότοι και οι αστροναύτες και τι πρέπει να γνωρίζουν όλοι οι τουρίστες, προτιμούν όμως τα αξιοθέατα ή τα μεμονωμένα ταξίδια πεζοπορίας - αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα πώς να βρούμε τρόφιμα στο δάσος.
Οι πρόγονοί μας κοίταξαν με έκπληξη τους ανθρώπους που δεν μπορούσαν να επιβιώσουν στο δάσος - ένας τόπος που έτρεχε ανθρώπους εδώ και αιώνες. Αλλά σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των τουριστών που βρίσκονται σε ακραίες συνθήκες, μπορεί να πεθάνει από το θάνατο, περπατώντας πέρα από ένα πλούσιο τραπέζι των δασικών πιάτων. Στην πραγματικότητα, το πιο θρεπτικό και απλούστερο τρόφιμο πρωτεΐνης του κάθε ταξιδιώτη βρίσκεται ακριβώς κάτω από τα πόδια του. Και για τη σύλληψή της δεν χρειάζεται όπλο ή μαχαίρι. Αρκετά φτυάρια ή, στη χειρότερη περίπτωση, σκάβουν ραβδιά. Επειδή αυτό το πλούσιο σε πρωτεΐνες τροφή είναι γαιοσκώληκες.
Για να επιβιώσουν, πρέπει να τα φάτε. Αρκεί να σκάψουμε τον επισκέπτη των σκουληκιών και να τα τοποθετήσουμε για αρκετές ώρες σε τρεχούμενο νερό, ώστε να τα αφήσει η χωνευμένη γη. Είναι σχεδόν αδύνατο να δούμε τέτοιο φαγητό, αλλά είναι πραγματικά πραγματικό. Έχουν ακόμη και μια γεύση - μακριά από εξαιρετική, αλλά ακόμα. Είναι ακόμα καλύτερο να μαγειρεύετε τα ξεπλυμένα και εμποτισμένα σκουλήκια - με αυτή τη μορφή, η κατανάλωσή τους είναι πολύ πιο ευχάριστη.
Το επόμενο δάσος και το πιάτο με κρέας είναι ένας συχνός επισκέπτης σε εστιατόρια, ειδικά στα γαλλικά. Βέβαια, οι βατράχοι μας δεν απέχουν πολύ από αυτούς που σερβίρονται στη Γαλλία, αλλά μπορείτε να τις φάτε, επειδή γεύονται σχεδόν σαν κοτόπουλο και είναι πολύ συχνές στο δάσος. Και η αλίευση τους είναι εύκολη.
Το κύριο πράγμα είναι να αφαιρέσετε το δέρμα και να βάλετε τα πόδια στα μπαστούνια για να τηγανίζετε. Μπορείτε να φάτε ωμό, αλλά οι άνθρωποι είναι πιο συνηθισμένοι στο ζεστό και μαγειρεμένο φαγητό.
Τα ποντίκια είναι πιο δύσκολα, αλλά είναι επίσης πιθανά. Οι παρατηρήσεις των πολικών λύκων και τα επακόλουθα πειράματα στον άνθρωπο, που περιγράφεται από τον Farley Mowet, έδειξαν ότι ένα άτομο που τρώει πλήρους πεδίου ποντίκια, μαζί με τα εσωτερικά, παίρνει ένα πλήρες σύνολο ουσιών αναγκαίων για τη ζωή και δεν μπορεί να υποφέρει από ανεπάρκεια βιταμινών.
Με το μενού κρέατος διευθετηθεί. Το δεύτερο πιάτο που χρειάζεται ένα άτομο είναι το ψωμί. Φυσικά, ένας τουρίστας μπορεί να βρεθεί σε ένα εγκαταλελειμμένο, αλλά σπαρμένο πεδίο ή να πάρει ένα χιονοπώλιο που εγκαταλείπεται από μια καραβίδα, αλλά στην πραγματικότητα, το ψωμί στο δάσος μπορεί να ληφθεί πολύ ευκολότερα. Ειδικά αν συναντήσετε ένα ποτάμι ή μια λίμνη.
Μεγάλα άσπρα λωτού άνθη, στρογγυλεμένα φύλλα - έτσι φαίνεται ένα νούφαρο ή ένα λευκό κρίνο. Τώρα δεν υπάρχουν τόσα πολλά από αυτά που απομένουν στα ρωσικά ταμιευτήρες, αλλά αν πρόκειται για την ανθρώπινη ζωή, δεν χρειάζεται να επιλέξετε.Το ρίζωμα του νούφαρου αποτελείται από 49% άμυλο, 8% πρωτεΐνη και περίπου 20% ζάχαρη. Φυσικά, πριν το δαγκώσετε, θα πρέπει να το στεγνώσετε, να το αλέσετε σε αλεύρι και να το απορροφήσετε σε τρεχούμενο νερό για να αφαιρέσετε τανίνες. Στη συνέχεια, μετά από ξήρανση, το αλεύρι αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ψήσιμο ψωμιού ή λωρίδων ζύμης τυλιγμένο γύρω από μπαστούνια πάνω σε μια φωτιά ή απλά λεύκανση με μια παχουλή σούπα για κορεσμό.
Με την ευκαιρία, το αλεύρι μπορεί να γίνει από βελανίδια και ακόμη και ρίζες πικραλίδα, αιώνια ζιζάνια και καταιγίδες σε εξοχικές κατοικίες. Είναι αλήθεια ότι θα πρέπει επίσης να στεγνώσουν πρώτα, στη συνέχεια να μουλιάσουν δύο φορές και στη συνέχεια ξήρανση ξανά, αλεσμένα σε αλεύρι ή δημητριακά για να δημιουργήσουν κουάκερ, αλλά όταν πεινάτε, δεν χρειάζεται να επιλέξετε και να επιλέξετε.
Θα ταιριάζει στο αλεύρι και το ρίζωμα του κοτάλιου - το ίδιο από το οποίο τα παιδιά κάνουν τα δόρατα, καλώντας τα καλάμια. Επιπλέον, η ρίζα του δεν μπορεί πλέον να είναι εμποτισμένη, απλώς κομμένη σε κομμάτια, στεγνώστε, αλέστε και μαγειρέψτε, μαγειρέψτε όσο θέλετε.
Και αν τηγανίζετε τα κομμάτια των ριζών, μπορείτε επίσης να φτιάξετε ένα ποτό καφέ από αυτά. Δεν είναι αραβικό, φυσικά, αλλά αναζωογονεί κατά τη διάρκεια της εκστρατείας, αλλά τι περισσότερο θα μπορούσατε να θέλετε από τα καλάμια; Μπορείτε ακόμα να σηκώσετε νέους βλαστούς, να βράσετε τους και να τους υπηρετήσετε με τα πόδια βατράχων - η γεύση των βλαστών μοιάζει με σπαράγγια. Απόμακρο, φυσικά. Αλλά το μενού για το δάσος "γαλλικό" εστιατόριο είναι σχεδόν έτοιμο.
Το ισλανδικό λειχήν, το οποίο βρίσκεται στην κεντρική Ρωσία στα πευκοδάση, είναι επίσης βρώσιμο. Και όχι μόνο για τα ελάφια. Περιέχει 44% διαλυτό άμυλο λεκενίνης και περίπου 3% ζάχαρη. Για να το φάει κάποιος, είναι απαραίτητο να στερηθούν οι λειχήνες από πικρές ουσίες. Ως εκ τούτου, η Ισλανδική βρύα είναι εμποτισμένη με σόδα ή ποτάσα για μια ημέρα. Για όσους δεν είναι συνηθισμένοι να μεταφέρουν σόδα σε βιομηχανική κλίμακα, μπορείτε να συμβουλεύσετε να χύσετε ισπανική βρύα με έγχυση τέφρας. Περίπου 2 κουταλιές της τέφρας ανά λίτρο νερού, προσθέστε άλλα δύο λίτρα νερού και μπορείτε να απορροφήσετε εκατό γραμμάρια ισπανικού βρύου. Μετά από μια μέρα, τα βρύα πρέπει να πλυθούν και να μουλιάσουν για μια άλλη μέρα με καθαρό νερό. Και στη συνέχεια είτε στεγνώστε, αλέστε και προσθέστε σε άλλο αλεύρι, ή βράστε το σε ζελέ και ρίξτε το ζελέ από το εκχυλισμένο κρέας ή ζελέ από τα άγρια μούρα. Επιπλέον, οι πονηρές Σουηδοί οδηγούν το οινόπνευμα από τα ισλανδικά λειχήνες. Έτσι, το δάσος δεν είναι μόνο έτοιμο να τροφοδοτήσει και να καταφύγει σε τυχόν αδέσποτους τουρίστες, αλλά και να δώσει στον εξειδικευμένο άνθρωπο την ευκαιρία να διασκεδάσει και να ζεσταθεί από μέσα.
Από τα άλλα πράσινα βρώσιμα φυτά που είναι συνήθως ξεχασμένα, αξίζει να αναφέρουμε το brudock. Οι ρίζες του συλλέγονται καλύτερα νωρίς την άνοιξη ή αργά το φθινόπωρο, αλλά ακόμα και το καλοκαίρι είναι αρκετά ικανοί να τροφοδοτήσουν έναν τουρίστα. Μπορούν να τρώγονται ωμά, μαγειρεμένα και ακόμα καλύτερα ψημένα. Αντικαθιστά πλήρως τις πατάτες, τα καρότα ή το σέλινο. Και εάν βράζετε τις ξεφλουδισμένες και τεμαχισμένες ρίζες του ράμφους με ξινό ή κουλουράκι, μπορείτε να πάρετε μια εξαιρετική γλυκιά και ξινή μαρμελάδα.
Ένα οικείο και φαινομενικά άχρηστο φυτό, οι ψείρες ξύλου μπορούν επίσης να καταναλωθούν - σε σαλάτες, σούπες ή ακόμα και σε πολτοποιημένες πατάτες. Κάνουν ακριβώς το ίδιο με το όξινο οξύ, το χαμομήλι και το λάχανο του κουνελιού. Και οι νεαροί θα αντικαταστήσουν εντελώς τα λαχανάκια Βρυξελλών σε πράσινες σούπες δασών ή σε ψημένη μορφή, σαν πλάκα.
Το δασικό τραπέζι δεν είναι τόσο οικείο όσο το κοινό μας, αλλά πολύ πιο πλούσιο από τους απλούς τουρίστες. Όταν έχετε μαζί σας κονσερβοποιημένα τρόφιμα και δημητριακά, μπορείτε να το αγνοήσετε, αλλά πρέπει να το ξέρετε. Και στη συνέχεια, σε μια ακραία κατάσταση, αποφασίστε: αξίζει να πεθάνει η πείνα δίπλα σε τέτοια εξαιρετικά πιάτα.
ένα ακόμη άρθρο. . . .
Επιβίωση στο δάσος
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι, που πηγαίνουν στο δάσος και δεν έχουν αρκετή εμπειρία και γνώση των τοπικών συνθηκών, έχαναν εύκολα τον τρόπο τους και, έχοντας χάσει τον προσανατολισμό τους, βρέθηκαν σε κατάσταση κινδύνου.
Πώς θα έπρεπε να χάσει ένας άνθρωπος στο δάσος;
Αφού χάσει τον προσανατολισμό του, θα πρέπει να σταματήσει αμέσως και να προσπαθήσει να το επαναφέρει με πυξίδα ή χρησιμοποιώντας διάφορα φυσικά σημεία.Αν αυτό είναι δύσκολο, πρέπει να οργανωθεί προσωρινός χώρος στάθμευσης σε ένα στεγνό μέρος, κάτι που δεν είναι εύκολο να γίνει, ειδικά στα βρύα όπου το έδαφος είναι καλυμμένο με ένα συνεχές χαλί σφαγνίου, το οποίο απορροφά λαδωμένο νερό (500 μέρη νερού ανά τμήμα ξηράς ουσίας). Ένα προσωρινό καταφύγιο μπορεί να είναι ένα θόλο, μια καλύβλα, μια εκσκαφή.
Στον ζεστό καιρό, μπορείτε να περιορίσετε τον εαυτό σας στην οικοδόμηση ενός απλού θόλου. Δύο πασσάλους με πάχος 1,5 μέτρων με περόνες στο τέλος οδηγούνται στο έδαφος σε απόσταση 2-2,5 m το ένα από το άλλο.
Ένας παχύς πόλος - μια φέρουσα δοκός τοποθετείται στις διχάλες περόνης. Τέσσερις έως πέντε πόλοι κλίνουν προς τα κάτω υπό γωνία 45-60 ° και ασφαλίζονται με σχοινί ή εύκαμπτα κλαδιά. Τρεις έως τέσσερις πόλοι - οι ραβδώσεις είναι δεμένες με αυτές (παράλληλα με το έδαφος), από τις οποίες, ξεκινώντας από τον πυθμένα, σαν κεραμίδι (έτσι ώστε κάθε επόμενο στρώμα να καλύπτει το υποκείμενο μισό) να κλαδιά, κλαδιά με πυκνό φύλλωμα ή φλοιό.
Από το lapnik ή το ξηρό βρύα κάνουμε ένα στρωμνή. Ένα θόλο σκάβεται σε μια ρηχή αυλάκωση έτσι ώστε το νερό δεν ρέει κάτω από αυτό σε περίπτωση βροχής.
Μια καλύβα φεγγίτη είναι πιο βολική για τη στέγαση. Είναι χτισμένο στην ίδια αρχή, αλλά οι πόλοι τοποθετούνται και στις δύο πλευρές της φέρουσας δοκού. Το μπροστινό μέρος της καλύβας χρησιμεύει ως είσοδος, και η πλάτη καλύπτεται με έναν ή δύο πόλους και πλεγμένο με το lap-top. Πριν προχωρήσουμε στην κατασκευή, είναι απαραίτητο να προετοιμάσουμε υλικά - κλαδιά, ράβδοι, λάδι, φλοιό.
Για να ληφθούν κομμάτια φλοιού του απαιτούμενου μεγέθους, γίνονται βαθιές κατακόρυφες τομές (σε ξύλο) στον κορμό της λάρυκας σε απόσταση 0,5-0,6 m το ένα από το άλλο. Στη συνέχεια, από πάνω και κάτω, αυτές οι λωρίδες κόβονται με μεγάλα δόντια 10-12 cm πέρα και προσεκτικά ξεφλουδισμένα με ένα τσεκούρι ή μαχαίρι. Το χειμώνα, μπορεί να κατασκευαστεί μια τάφρος χιονιού για καταφύγιο. Ανοίγεται στο χιόνι στους πρόποδες ενός μεγάλου δέντρου. Ο πυθμένας του τάφρου είναι επενδεδυμένος με διάφορα στρώματα ελαστικών, και στην κορυφή καλύπτουν με πόλους, μουσαμά, αλεξίπτωτο ύφασμα.
Πώς να περιηγηθείτε στο δάσος;
Όντας στη τάιγκα, είναι δύσκολο να μετακινηθεί ανάμεσα στα ερείπια και τα ανεμοφράγματα, στο παχύρρευστο, κατάφυτο από θάμνους. Η φαινομενική ομοιότητα της κατάστασης (δέντρα, πτυχές εδάφους κ.λπ.) μπορεί να αποπροσανατολίσει εντελώς ένα άτομο και θα κινηθεί σε ένα κύκλο χωρίς να υποπτεύεται το λάθος του. Αλλά, γνωρίζοντας διάφορα σημάδια, μπορείτε να πλοηγηθείτε στα σημεία της καρδίας ακόμη και χωρίς πυξίδα.
Έτσι, ο φλοιός σημύδας και πεύκου στη βόρεια πλευρά είναι σκοτεινότερος από τη νότια πλευρά και οι κορμούς των δέντρων, οι πέτρες, τα βράχια των βράχων καλύπτονται πυκνά με βρύα και λειχήνες. Τα πίσσα σταγόνες στους κορμούς των κωνοφόρων ξεχωρίζουν στη βόρεια πλευρά λιγότερο άφθονα από ό, τι στο νότο. Όλα αυτά τα σημάδια εκφράζονται ξεκάθαρα σε ένα ξεχωριστό δέντρο σε μια εκκαθάριση ή άκρη.
Για να διατηρήσουν την επιθυμητή κατεύθυνση, επιλέγουν συνήθως ένα ορατό ορόσημο κάθε 100-150 μ. Της διαδρομής. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν η διαδρομή είναι αποκλεισμένη από ένα μπλοκάρισμα ή πυκνό θάμνο που σας αναγκάζει να αποκλίνετε από την άμεση κατεύθυνση. Η προσπάθεια να προχωρήσει είναι πάντα γεμάτη με τραυματισμό.
Κίνηση στο δάσος
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να περάσει κανείς στη τάιγκα το χειμώνα, όταν το χιόνι είναι πολύ βαθύ και είναι σχεδόν αδύνατο να ξεπεραστούν οι χιονισμένες περιοχές χωρίς το χιονοπέδιλο σκι. Αυτά τα σκι, με γνωστή επιδεξιότητα, κατασκευάζονται με τη μορφή πλαισίου με δύο κλαδιά πάχους 2-2,5 cm και μήκους 140-150 cm. Το μπροστινό άκρο του σκι ατμού στο νερό διπλώνεται προς τα πάνω και το πλαίσιο (το πλάτος στο κέντρο δεν πρέπει να είναι μικρότερο από 30 cm) πλεγμένα με λεπτά εύκαμπτα κλαδιά. Μπροστά από το σκι, τέσσερις εγκάρσιες και δύο διαμήκεις πτέρυγες δημιουργούν στήριξη για το μέγεθος του παπουτσιού.
Τον χειμώνα, μπορείτε να κινηθείτε γύρω από τα κρεβάτια των κατεψυγμένων ποταμών, ενώ παρατηρείτε τις απαραίτητες προφυλάξεις. Έτσι, πρέπει να θυμόμαστε ότι το ρεύμα συνήθως σπάει τον πάγο από κάτω και γίνεται ιδιαίτερα λεπτό κάτω από τις χιονοπτώσεις στις απότομες όχθες. Σε κοίτες με αμμοθίνες, σχηματίζονται συχνά νάρκες, οι οποίες, όταν καταψυχθούν, μετατρέπονται σε ιδιόρρυθμα φράγματα.
Οι περισσότερες φορές είναι κρυμμένες κάτω από βαθύ χιόνι και είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Ως εκ τούτου, είναι καλύτερο να αποφύγετε όλα τα εμπόδια στον πάγο του ποταμού και σε μέρη των ποταμών πρέπει να μείνετε μακριά από την απότομη όχθη, όπου το ρεύμα είναι ταχύτερο και ο πάγος είναι πιο λεπτός.Συχνά μετά το πάγωμα του ποταμού, η στάθμη του νερού μειώνεται τόσο γρήγορα που σχηματίζονται "τσέπες" κάτω από λεπτό πάγο, που αποτελούν μεγάλο κίνδυνο. Στον πάγο, ο οποίος δεν φαίνεται αρκετά ισχυρός, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος, μετακινούνται σέρνεται. Την άνοιξη, ο πάγος είναι ο λεπτότερος σε περιοχές που είναι κατάφυτες με σκώρο και σε πλημμυρισμένους θάμνους.
Τα μικρά ποτάμια taiga είναι αποδεκτά για ελαφρά φουσκωτά σκάφη και σχεδίες. Στο κέντρο της σχεδίας, μπορείτε να χτίσετε ένα μικρό καταφύγιο (καλύβα) από τη βροχή και τον άνεμο και να προετοιμάσετε ένα μέρος για μια φωτιά χύνοντας στρώματα άμμου ή βότσαλα. Για να ελέγξετε τη σχεδία, κόβονται δύο ή τρεις μακρινοί πόλοι. Μια άγκυρα μπορεί να είναι μια βαριά πέτρα με ένα ισχυρό σχοινί.
Βάλτους και βάλτους
Τα πιο ύπουλα εμπόδια στην τάιγκα είναι οι βάλτοι και οι βάλτοι. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του ελώδους εδάφους είναι η κακή κατοίκησή του, η έλλειψη δρόμων, η παρουσία αδιαπέρατων και μερικές φορές εντελώς αδιάβατων περιοχών. Τα βότσαλα είναι σπάνια εξίσου ικανοποιητικά καθ 'όλη και σε διαφορετικές χρονικές στιγμές του έτους. Η επιφάνεια τους είναι πολύ εξαπατητική. Οι πιο αδιάβατοι βάλτοι, τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των οποίων είναι το λεκιθικό στρώμα επιφανείας.
Μικροί υγροβιότοποι μπορούν να παρακάμπτονται εύκολα με βήματα ή ρίζες των θάμνων, ή wade, έχοντας ήδη αισθανθεί τον έκτο πυθμένα. Αφού βεβαιωθείτε ότι είναι αδύνατο να περάσετε ή να παρακάμψετε επικίνδυνα τμήματα, μπορείτε να χαράξετε κάποια κλαδιά, να διασχίσετε πολλούς πόλους σταυρωτά ή να συνδέσετε ένα ψάθα από καλάμια, γρασίδι, άχυρο και να διασχίσετε αυτήν την προετοιμασμένη "γέφυρα" σε στερεό έδαφος.
Οι λίμνες που είναι κατάφυτες από τύρφη και βλάστηση καλύπτουν μεγάλο κίνδυνο για τον άνθρωπο. Έχουν συχνά βαθιές σκιερές λίμνες, ξεπερασμένες από επιπλέουσες φυτά και χόρτο, και αυτά τα "παράθυρα" προς τα έξω σχεδόν δεν ξεχωρίζουν. Μπορείτε να τους πέσετε ξαφνικά αν παραμελούν τις προφυλάξεις. Ως εκ τούτου, περνώντας μέσα από ένα άγνωστο βάλτο, θα πρέπει να περπατάτε αργά, προσεκτικά, χωρίς να κάνετε ξαφνικές κινήσεις, να έχετε πάντα έναν πόλο μαζί του και να δοκιμάσετε το έδαφος μπροστά.
Έχοντας πέσει στο βάλτο, δεν χρειάζεται να πανικοβληθείτε, κάνετε ξαφνικές κινήσεις. Είναι απαραίτητο να προσεγγίσετε προσεκτικά έναν πόλο που βρίσκεται απέναντι, να πάρει μια οριζόντια θέση, στη συνέχεια να προσπαθήσετε να πάρετε τα καλάμια, χόρτο με τα χέρια σας και, τραβώντας τον εαυτό σας, σέρνεται μακριά από το επικίνδυνο μέρος. Εάν αρκετοί άνθρωποι μετακινούνται μέσα από το βάλτο, πρέπει να μείνετε πιο κοντά ο ένας στον άλλο για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε κάποιον ανά πάσα στιγμή.
Μπορείτε να ελέγξετε το πάχος του στρώματος τύρφης, την πυκνότητα και τη σκληρότητα του εδάφους χρησιμοποιώντας μια μεταλλική περόνη με διάμετρο 20 mm με εγκοπές μετά από 10 cm. Για να ξεπεράσετε τους τεράστιους υγροτόπους, μπορείτε να φτιάξετε γέφυρες και άλλες συσκευές από αυτοσχέδια μέσα.
Μαγειρεύοντας και κάνοντας φωτιά
Η πυρκαγιά είναι απαραίτητη για τη θέρμανση, το στέγνωμα ρούχων, το συναγερμό, το μαγείρεμα, το καθαρισμό του νερού με βρασμό. Ο χρόνος επιβίωσης θα αυξηθεί ή θα μειωθεί ανάλογα με την ικανότητά σας να κάνετε φωτιά.
Αν υπάρχουν αγώνες, μπορείτε να κάνετε φωτιά σε οποιεσδήποτε συνθήκες και σε κάθε καιρό. Εάν αναμένεται δράση σε απομακρυσμένες περιοχές, αποθηκεύστε με αρκετούς αγώνες που θα πρέπει πάντα να κρατήσετε μαζί σας σε μια αδιάβροχη τσάντα. Είναι απαραίτητο να μάθετε πώς να κρατάτε τη φλόγα του αγώνα στον ισχυρό αέρα όσο το δυνατόν περισσότερο.
Φορτηγά, φλοιοί και κηλίδες για στρατόπεδο φωτιάς
Οι μικρές πυρκαγιές είναι ευκολότερες στην κατασκευή και τον έλεγχο από ό, τι οι μεγάλες. Μερικές μικρές φωτιές που φωτίζονται στο κρύο του καιρού γύρω σας θα δώσουν περισσότερη θερμότητα από μια μεγάλη πυρκαγιά.
Καθορίστε και περιορίστε σαφώς τον τόπο της φωτιάς για να αποφύγετε μια μεγάλη δασική πυρκαγιά. Πρώτα απ 'όλα, όταν χρειάζεται να κάνετε φωτιά σε υγρό έδαφος ή στο χιόνι, χτίστε μια πλατφόρμα από κούτσουρα ή πέτρες. Προστατέψτε την πυρκαγιά από τον άνεμο με ασπίδα (ανεμοθραύστη) ή ανακλαστήρα που θα κατευθύνει τη θερμότητα στην επιθυμητή κατεύθυνση.
Χρησιμοποιήστε ξερά δέντρα και κλαδιά ως καύσιμα. Σε υγρό καιρό, θα βρείτε ξηρό καύσιμο κάτω από τους κορμούς των πεσμένων δέντρων.Σε περιοχές με αραιή βλάστηση, ξηρά βότανα, ζωικά λίπη και μερικές φορές ακόμη άνθρακας, πίσσα σχιστόλιθου ή τύρφη, που μπορεί να βρίσκονται στην επιφάνεια του εδάφους, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως καύσιμα.
Αν υπάρχουν θραύσματα ενός αεροπλάνου σε ένα ατύχημα κοντά, χρησιμοποιήστε ως καύσιμο ένα μείγμα βενζίνης και ελαίου (πετρελαίου). Ορισμένα φυτά μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν, αλλά δεν είναι δηλητηριώδη.
Για να ανάψετε μια φωτιά, επωφεληθείτε από αυτό που αναφλέγεται γρήγορα, για παράδειγμα, μικρά ραβδιά ξηρού ξύλου, κώνοι ερυθρελάτης, φλοιό δέντρου, κλαδιά, φύλλα φοίνικα, ξερές βελόνες ερυθρελάτης, βότανα, λειχήνες, φτέρες, σπογγώδη νήματα ενός γιγαντιαίου αδιάβροχου μανιταριού βρώσιμα. Πριν προσπαθήσετε να ανάψετε μια φωτιά, κάντε ξυρίσματα από ξηρό ξύλο. Ένα από τα πιο βολικά και βέλτιστα υλικά για την κατασκευή φωτιάς είναι η σήψη των αποξηραμένων δέντρων ή κορμών.
Το Rot μπορεί να βρεθεί ακόμα και σε υγρό καιρό, καθαρίζοντας το υγρό άνω στρώμα ενός τέτοιου δέντρου με ένα μαχαίρι, ένα αιχμηρό ραβδί ή ακόμα και με τα χέρια σας. Το χαρτί και το φυσικό αέριο θα είναι χρήσιμα ως φλούδα. Ακόμη και στη βροχή, η ρητίνη των κώνων ερυθρελάτης ή οι ξηροί κορμούς ανάβουν γρήγορα. Ο ξηρός φλοιός σημύδας περιέχει επίσης ουσίες που επιβιώνουν γρήγορα. Τοποθετήστε αυτά τα υλικά με τη μορφή ενός wigwam (καλύβας) ή μιας στοίβας κούτσουρων.
Διατηρήστε σωστά τη φωτιά. Χρησιμοποιήστε φρέσκο κομμένο κούτσουρο ή την ακραία επιφάνεια ενός πυκνού σάπια κούτσουρο έτσι ώστε η φωτιά καίει αργά. Προστατέψτε τα κόκκινα φώτα από τον άνεμο. Καλύψτε τα με τέφρα και ένα στρώμα εδάφους στην κορυφή. Έτσι, θα είναι ευκολότερο για σας να διατηρήσετε τη φωτιά παρά να την ξανακτίστε.
Στον βόρειο πάγο ή σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν άλλα καύσιμα, πρέπει να χρησιμοποιείται ζωικό λίπος.
Κάνοντας φωτιά χωρίς αγώνες
Πριν προσπαθήσετε να ανάψετε μια φωτιά χωρίς σπίρτα, ετοιμάστε μερικά ξηρά, εύφλεκτα υλικά. Τότε καλύψτε τους από τον άνεμο και την υγρασία. Καλές ουσίες μπορεί να είναι η σήψη, ράβια ρούχων, σχοινιά ή σπάγκος, στεγνά φύλλα φοίνικα, ξυρίσματα και πριονίδια, πτερύγια πουλιών, μάλλινα σπίτια φυτών και άλλα. Για να τα αποθηκεύσετε για το μέλλον, βάλτε το κομμάτι σε μια αδιάβροχη τσάντα.
"Ο ήλιος και ο φακός." Ο φακός της κάμερας, ένας κυρτός φακός από κιάλια ή ένα τηλεσκόπιο και τέλος ένας καθρέφτης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εστιάσει το φως του ήλιου σε εύφλεκτες ουσίες.
Flint και πυρόλιθο (χαλύβδινη πλάκα). Εάν δεν υπάρχουν αντιστοιχίσεις, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να ανάψετε γρήγορα ένα ξηρό κουρτίνα. Ως πυρίτιο, η αντίστοιχη πλευρά ενός αδιάβροχου κουτιού ή ενός συμπαγούς πέτρου μπορεί να εξυπηρετήσει. Κρατήστε το πετρέλαιο όσο το δυνατόν πιο κοντά στο δοχείο και χτυπήστε το πάνω στη χαλύβδινη λεπίδα του μαχαιριού ή σε κάποιο μικρό μπλοκ από χάλυβα.
Χτυπήστε έτσι ώστε οι σπινθήρες να χτυπήσουν το κέντρο του φλοιού. Όταν αρχίζει να καπνίζει, χτυπά ελαφρά στη φλόγα. Μπορείτε να προσθέσετε κάποιο καύσιμο στο δοχείο ή να μεταφέρετε το δοχείο στο καύσιμο. Εάν αποτύχετε να σκαλίσετε μια σπίθα με την πρώτη πέτρα, δοκιμάστε με μια άλλη.
Η τριβή ενός δέντρου σε ένα δέντρο. Δεδομένου ότι η πυρκαγιά από την τριβή είναι αρκετά δύσκολη, χρησιμοποιήστε την ως έσχατη λύση.
Το τόξο και το τρυπάνι. Κάντε ένα ελαφρύ τόξο τραβώντας το με μια χορδή, σχοινί ή ζώνη. Χρησιμοποιήστε το για να μετακινηθείτε σε ένα στεγνό, μαλακό άξονα σε μια μικρή τρύπα σε ξηρό, σκληρό ξύλο. Ως αποτέλεσμα, έχετε μια σκόνη μαύρη σκόνη, στην οποία θα εμφανιστεί ένας σπινθήρας με περαιτέρω τριβή. Ανασηκώστε τη μονάδα και ρίξτε αυτήν τη σκόνη σε μια εύφλεκτη ουσία (φλούδα).
Δημιουργία φωτιάς με ζώνη. Για να το κάνετε αυτό, χρησιμοποιήστε μια παχιά λωρίδα από ξηρό μπαστούνι (φοίνικα) πάχους 1 έως 4 ίντσες και 2 βήματα μακριά και ένα ξηρό δέντρο. Τοποθετήστε το στο έδαφος, κόψτε το από το ένα άκρο και τοποθετήστε τον άλλο άξονα, έτσι ώστε ο πρώτος να κρατηθεί σε διατομή. Εισάγετε ένα μικρό κομμάτι κέλυφος στη διάσπαση και αρπάξτε το με μια ζώνη, με την οποία αρχίζετε να τρίβετε εμπρός και πίσω, ενώ στηρίζετε τον άξονα με τα πόδια σας.
Πυρκαγιά με πριόνι. Είναι δύο κομμάτια ξηρού ξύλου που τρίβουν προσεκτικά το ένα πάνω στο άλλο. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται κυρίως στη ζούγκλα.Για τριβή, χρησιμοποιήστε ένα κομμένο κομμάτι από μπαμπού ή άλλο ξηρό ξύλο και ένα περιτύλιγμα λουλουδιών καρύδας σαν ξύλινη βάση. Ένα καλό κέλυφος μπορεί να είναι ένα καφέ χνούδι που καλύπτει την παλάμη των μελισσών και το ξηρό υλικό που θα βρείτε στη βάση των φύλλων καρύδας.
Πυρομαχικά και πυρίτιδα. Κάνετε ένα σωρό από ξηρό ξύλο και άλλο εύφλεκτο υλικό. Βάλτε πυρίτιδα που έχει χυθεί από πολλούς γύρους στη βάση του. Πασπαλίστε σκόνη στις δύο πέτρες της επιλογής σας. Τραβήξτε τους ενάντια στο άλλο πιο κοντά στο κάτω μέρος του φλοιού. Η σκόνη πυροβόλων όπλων και το δέλεαρ ανάβουν από τους σπινθήρες.
Μαγειρική φωτιά
Μια μικρή φωτιά και κάτι σαν σόμπα είναι όλα όσα απαιτούνται για το μαγείρεμα. Ρυθμίστε τα κούτσουρα για φωτιά σταυρωτά για να πάρετε μια ομοιόμορφη στρώση από κάρβουνα. Κατασκευάστε μια απλή συσκευή από δύο κούτσουρα, πέτρες ή με τη μορφή στενού τάφρου, πάνω στον οποίο θα μπορούσατε να τοποθετήσετε σκεύη κουζίνας στη φωτιά. Ένα μεγάλο κουτάκι μπορεί να χρησιμεύσει ως κινητή σόμπα, ειδικά στις βόρειες συνθήκες.
Η καλύτερη θερμοκρασία για το μαγείρεμα θα παρέχει μια ομοιόμορφη στρώση άνθρακα. Για το ψήσιμο, η φωτιά θα πρέπει να κατασκευαστεί σε μια τρύπα.
Η αύξηση της πυρκαγιάς στο υπόγειο, που συχνά ασκείται από τους Ινδιάνους, απαιτεί τη διάνοιξη μιας ή περισσότερων εξόδων στην πλευρά του ανέμου. Οι έξοδοι παίζουν τον ίδιο ρόλο με ένα σωλήνα εξάτμισης στη σόμπα. Αυτή η μέθοδος μαγειρέματος έχει σημαντικά πλεονεκτήματα στην εξασφάλιση της ασφάλειας στις συνθήκες επιβίωσης, καθώς μειώνει σημαντικά τη δυνατότητα ανίχνευσης καπνού και φωτιάς. Επιπλέον, εξουδετερώνει την αρνητική επίδραση των ισχυρών ανέμων.
Παροχή νερού
Είναι γνωστό ότι το ανθρώπινο σώμα αποτελείται σχεδόν από το 65% από νερό. Το νερό είναι μέρος των ιστών, χωρίς κανονική λειτουργία του σώματος, δεν είναι δυνατή η εφαρμογή της μεταβολικής διαδικασίας, η διατήρηση της θερμικής ισορροπίας, η απομάκρυνση των μεταβολικών προϊόντων κ.λπ. Η αφυδάτωση του σώματος μόνο μερικών ποσοστών οδηγεί σε διακοπή των ζωτικών λειτουργιών του.
Η έλλειψη νερού κατά τη διάρκεια της ημέρας (ειδικά σε θερμές περιοχές) επηρεάζει αρνητικά την ηθική κατάσταση ενός ατόμου, μειώνει την αποτελεσματικότητα της μάχης του, τις ισχυρές ιδιότητες, προκαλεί κόπωση.
Η απώλεια μεγάλων ποσοτήτων νερού από το σώμα είναι επικίνδυνη για την ανθρώπινη ζωή. Σε ζεστές περιοχές, χωρίς νερό, ένα άτομο μπορεί να πεθάνει σε 5-7 ημέρες, και χωρίς φαγητό με την παρουσία νερού μπορεί να ζήσει κάποιος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ακόμη και σε κρύες ζώνες, για να διατηρηθεί η φυσιολογική υγεία, ένα άτομο χρειάζεται περίπου 1,5-2,5 λίτρα νερού ανά ημέρα.
Εάν η ποσότητα νερού που ένα άτομο χάνει φθάσει το 10% του σωματικού βάρους την ημέρα, σημειώνεται σημαντική μείωση της απόδοσης και αν αυξηθεί σε 25%, αυτό συνήθως οδηγεί σε θάνατο. Ωστόσο, ακόμη και με μεγάλη απώλεια νερού, όλες οι διαταραγμένες διεργασίες στο σώμα αποκαθίστανται γρήγορα εάν το σώμα συμπληρωθεί με νερό σε κανονικό επίπεδο.
Γνωρίζοντας τα σημάδια που δείχνουν την έλλειψη νερού στο ανθρώπινο σώμα, μπορείτε να καθορίσετε περίπου το ποσοστό της αφυδάτωσης σε σχέση με το σωματικό βάρος.
Σημάδια που δείχνουν έλλειψη νερού στο ανθρώπινο σώμα:
1-5% - Δίψα, κακή υγεία, αργή κίνηση, υπνηλία, ερυθρότητα σε ορισμένα μέρη του δέρματος, πυρετός, ναυτία, δυσπεψία,
6-10% - Δύσπνοια, κεφαλαλγία, μυρμήγκιασμα στα πόδια και τα χέρια, έλλειψη σιελόρροιας, απώλεια της ικανότητας κίνησης και παραβίαση της λογικής ομιλίας,
11-20% - Παραληρήματα, μυϊκοί σπασμοί, πρήξιμο της γλώσσας, νωθρότητα της ακοής και της όρασης, ψύξη του σώματος.
Σε θερμοκρασία περιβάλλοντος + 30 ° C, ακόμη και το 20-25% της αφυδάτωσης είναι ευκολότερο να αντέξει από την αφυδάτωση 10-15%, αλλά σε υψηλότερη θερμοκρασία αέρα.
Επιτρέπεται να καθοριστεί ο κανόνας των περίπου 2,5 λίτρων νερού ανά ημέρα. Σε ζεστό καιρό και με μεγάλη σωματική άσκηση, η ανάγκη για νερό αυξάνεται σημαντικά και φθάνει τα 4 λίτρα την ημέρα. Αλλά δεν έχουν όλες οι περιοχές του κόσμου φυσικές πηγές νερού (ποτάμια, λίμνες, λίμνες) και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν όλες αυτές οι πηγές. Πρέπει να ξέρετε πώς και πού να βρείτε υπόγεια ύδατα.
Σε συνθήκες αυτόνομης ύπαρξης, ειδικά σε περιοχές με ζεστό κλίμα, με περιορισμένα αποθέματα νερού ή απουσία τους, η παροχή νερού γίνεται ένα πρόβλημα ύψιστης σημασίας. Είναι απαραίτητο να βρεθεί η πηγή νερού, να καθαριστεί το νερό από οργανικές και ανόργανες ακαθαρσίες, αν είναι απαραίτητο, ή να αφαλατεθεί, εάν περιέχει μεγάλη ποσότητα αλάτων, για να εξασφαλίσει την αποθήκευση.
Οι φυσικές πηγές μπορούν να χωριστούν σε διάφορες ομάδες: ανοικτά υδατικά συστήματα (ποτάμια, λίμνες, ρέματα). υπόγειων υδάτινων σωμάτων (κλειδιά, πηγές, συσσώρευση νερού σε υπόγειες δεξαμενές) · βιολογικές πηγές νερού (υδατοκαλλιέργειες) · ατμοσφαιρικό νερό (βροχή, χιόνι, δροσιά, αφαλατωμένο πάγο).
Σε περιοχές με εύκρατο και ψυχρό κλίμα, η αναζήτηση πηγών νερού δεν είναι δύσκολη. Η αφθονία των ανοιχτών λιμνών, η κάλυψη χιονιού σας επιτρέπουν να ανταποκρίνεστε έγκαιρα στις ανάγκες του σώματος για το νερό, να δημιουργείτε τα απαραίτητα αποθέματα νερού για το πόσιμο και το μαγείρεμα.
Μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν φυσικά σήματα για την έξοδο από την πηγή νερού (διαδρομές ζώων που συνήθως οδηγούν σε νερό, υγρό έδαφος των πεδινών). Είναι πολύ πιο δύσκολο να εφοδιαστείτε με νερό στην έρημο, όπου οι πηγές νερού συχνά κρύβονται από τα μάτια και είναι αδύνατο να εντοπιστούν χωρίς γνώση ειδικών σημείων και χαρακτηριστικών της ανακούφισης. Μπορούν να υποδεικνύονται από τη φύση της βλάστησης, φυτά δείκτες, τεχνητά σημάδια ("obo"), κλπ.
Βροχόπτωση. Για να συλλέξετε όμβρια ύδατα, σκάψτε μια τρύπα και βάλτε τα σε μεγάλα φύλλα, έτσι ώστε το νερό που συλλέγεται να μην απορροφηθεί στο έδαφος.
Δρόσου. Όταν βρέχει, συνδέστε ένα πανί γύρω από το δέντρο. Το νερό που ρέει κατά μήκος του κορμού θα παραμείνει και θα στάξει στο δοχείο, τοποθετημένο κάτω.
Το νερό από τις πηγές και τις πηγές των ορεινών και δασικών ποταμών και ρυακιών μπορεί να είναι μεθυσμένο, αλλά πριν σβήσει τη δίψα σας με νερό από στάσιμα ή χαμηλής ροής μέρη νερού, καθαρίζεται από ακαθαρσίες και απολυμαίνεται.
Δημιουργώντας μια παροχή νερού κατά τη διάρκεια των μεταβάσεων συνιστάται μόνο σε συνθήκες όπου οι πηγές νερού βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Είναι δυνατή η αποθήκευση σε οποιαδήποτε συσκευασία. Αλλά δεδομένου ότι σε καυτά τροπικά κλίματα, το νερό κατά την αποθήκευση αλλάζει γρήγορα τη γεύση του, ανθίζει, βράζει κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος.
Με περιορισμένη παροχή νερού, ειδικά σε ζεστά κλίματα, όπου το σώμα χάνει πολύ υγρό με ιδρώτα, αφυδατώνει, είναι πολύ σημαντικό να μειωθεί η εφίδρωση. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί προστατεύοντας τον εαυτό σας από την άμεση ηλιακή ακτινοβολία με τη βοήθεια ενός απλού αντηλιακού, περιορίζοντας τη σωματική δραστηριότητα στην καυτή στιγμή της ημέρας, ενυδατώντας τα ρούχα κλπ.
