Ο όροφος πάνω από αυτό βρισκόταν σε δύο ξύλινα δοκάρια και αποτελούταν από σανίδες και μοριοσανίδες που είχαν τοποθετηθεί επάνω τους. Έγινε στραβό και φθορά σε τέτοιο βαθμό ώστε το περπάτημα σε αυτό ήταν πραγματικά επικίνδυνο. Όλο το ξύλο ξυλοκοπήθηκε από σκωρίες ξύλου, και μερικές από τις σανίδες μοριοσανίδων έγιναν υγρές και έμειναν χαλαρές.
Καταρχάς, σχεδίαζα απλώς να αντικαταστήσω τις σανίδες, αλλά έπειτα, αφού πήρα το χρόνο να το σκεφτώ, αποφάσισα να φτιάξω ένα μεταλλικό σκελετό και να το γεμίσω με σκυρόδεμα. Πρώτον, στο υπόγειο θα υπάρχει πάντοτε υγρασία, ό, τι μπορεί να πει κάποιος, πράγμα που σημαίνει ότι οι νέες σανίδες, δεδομένης της τρέχουσας ποιότητας του δάσους, σίγουρα δεν θα είναι αρκετές για μεγάλο χρονικό διάστημα, και δεύτερον, εάν το κάνετε, είναι αξιόπιστο, μια για πάντα και τι μπορεί να γίνει ισχυρότερη από το οπλισμένο σκυρόδεμα;
Αφαίρεση του παλιού δαπέδου
Το πρώτο βήμα ήταν να αφαιρέσετε το μοριοσανίδα και στη συνέχεια τις σανίδες. Με τη βοήθεια ενός εξολκέα νυχιών, ενός σφυριού και ενός ράβδου, κατάφερα να το κάνω αυτό σε τρεις ώρες. Δεν υπήρχαν προβλήματα με τις πλάκες, αλλά χρειάστηκε περισσότερος χρόνος για την αποσυναρμολόγηση των σανίδων: είχαν προσκολληθεί στις δοκοί με τεράστια καρφιά, έτσι έβγαιναν με μεγάλη δυσκολία. Αφού αφαιρέθηκε τελείως το ξύλινο πάτωμα, έπρεπε να αφαιρέσω ένα αξιοπρεπές στρώμα γης (ένα μπαγιονέτο) με ένα φτυάρι γύρω από τους τοίχους γύρω από τους τοίχους για να αφαιρέσω όλες τις υπάρχουσες προσκρούσεις και να σχεδιάσω την επιφάνεια. Αυτή η επιχείρηση πήρε το υπόλοιπο της ημέρας. Το επόμενο πρωί, η συγκόλληση οφειλόταν.
Κατασκευή πλαισίων
Δεν ένιωσα το μέταλλο για την κατασκευή του πλαισίου. Ίσως το χρησιμοποίησε ακόμα περισσότερο από το αναγκαίο, αλλά μόνο για να μην βάλει πρόσθετους πυλώνες-στηρίγματα μέσα στο κελάρι, που μειώνουν τον ελεύθερο χώρο του. Η βάση του σχεδίου ήταν οι σωλήνες με παχύ τοίχωμα (~ 61 mm, πάχος τοιχώματος 5 mm), τον οποίο δεν έπρεπε καν να αγοράσω. Το γεγονός είναι ότι νωρίτερα, η θέρμανση έγινε από αυτούς στο σπίτι. Φαινόταν απαίσιο, ογκώδες, οπότε είναι φυσικό να απομακρύνω όλο αυτό το σίδερο από τα δωμάτια, αντικαθιστώντάς το με σύγχρονες συσκευές θέρμανσης. Και οι σωλήνες, όπως βλέπετε, ήρθαν βολικοί για το υπόγειο.
Πρώτον, κατανέμουσα ομοιόμορφα τέσσερις ισχυρούς σωλήνες τριών μέτρων, οι οποίοι είναι φέρουσες δοκούς, πάνω από το λάκκο του κελαριού (μετά από 80 cm). Στη συνέχεια, τοποθετώντας τα ακριβώς στο επίπεδο, άρχισε να τα συγκολλεί. Για αυτό χρειάστηκα σωλήνες μικρότερης διαμέτρου (32 mm - 12 m) και πυκνής ενίσχυσης (> 12 mm - 40 m). Πρώτα απ 'όλα, συγκόλλησα 15 βραχυκυκλωτήρες μεταξύ των ακτίνων, μετά από τις οποίες σφίξαμε ολόκληρη τη δομή με ενισχυτικές ράβδους συγκολλημένες σε αυτές από κάτω. Το αποτέλεσμα είναι ένα πολύ αξιόπιστο μεταλλικό πλαίσιο.
Θα ήθελα επίσης να σταθώ στην κατασκευή πλαισίου που πλαισιώνει την είσοδο στο υπόγειο. Το έκανα από ένα σωλήνα προφίλ 40/20 mm σε σχήμα ορθογωνίου (μήκος - 70 cm, πλάτος - 50 cm). Τι πρέπει να προσέξουμε; Πρώτον, όλες οι γωνίες του πλαισίου θα πρέπει να είναι απολύτως ευθεία, οι διαστάσεις των πλευρών αυστηρά ωριμασμένες, διαφορετικά το καπάκι θα μπαίνει σε αυτό χαλαρά, και θα περάσει από το κελάρι. Δεύτερον, πρέπει να συγκολληθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τους σωλήνες δέσμης, οι οποίοι είναι επίσης φάρους.
Το ίδιο το καπάκι κατασκευάστηκε επίσης από εμένα από ένα σωλήνα προφίλ (40/20 mm) και από ένα παχύ κομμάτι κόντρα πλακέ, το οποίο συνδέθηκε αξιόπιστα με τη βάση του μετάλλων με βίδες αυτοεπιπεδώματος. Ένας περιοριστής για το κάλυμμα, εξαιρουμένης της πιθανότητας να πέσει μέσα στο υπόγειο, ήταν μια γωνία συγκολλημένη στην κάτω πλευρά του πλαισίου πλαισίωσης. Εκείνη την ημέρα δούλευα με συγκόλληση από την καρδιά: από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα, αλλά τελείωσε ακόμα τη δουλειά. Σχεδόν δύο πακέτα καίγονται ένα ηλεκτρόδιο και αναπνέοντας άσχημο καπνό - φρίκη! (οι σωλήνες ήταν στο χρώμα).
Εγκατάσταση πλάκας
Το μεταλλικό σκελετό ήταν έτοιμο, αλλά τώρα έπρεπε να λύσω ένα νέο πρόβλημα - να τοποθετήσω το ξυλότυπο πάνω στο κελάρι. Διάφορες επιλογές για την κατασκευή του θεωρήθηκαν, αλλά στο τέλος, η επιλογή μου έπεσε στο μοριοσανίδες, οι οποίες απομακρύνθηκαν από τον παλιό πάτο. Γιατί; Πρώτον, ήταν πιο εύκολο και γρηγορότερο να κλείσει ένα μεγάλο χώρο πάνω από το λάκκο και, δεύτερον, δεν υπήρχαν πρακτικά ρωγμές όπου το υγρό σκυρόδεμα θα μπορούσε να χυθεί. Τους ένωσα στο πλαίσιο στο κάτω μέρος με ένα πυκνό πλέξιμο σύρμα: πρώτα έβαλα τρύπες στο μοριοσανίδες με ένα τρυπάνι, έπειτα σπείρωσαν το σύρμα διαμέσου αυτών και έπειτα τα πένσα σφίγγονταν σφιχτά στο ενισχυτικό. Αποδείχθηκε αξιόπιστα, αλλά, δεδομένης της σοβαρότητας του σκυροδέματος, μόνο στην περίπτωση, έβαλα μερικές προσωρινές ενισχύσεις παρακάτω.
Πλήρωση δαπέδου
Οι εργασίες σκυροδέματος είναι μια σοβαρή δοκιμασία, ειδικά εάν χρειάζεστε συγκεκριμένα 12 μέτρα σε μια μέρα; με πάχος στρώσης 10 cm Για αυτό το λόγο, έκανα έκκληση για βοήθεια από έναν φίλο, έχοντας προετοιμάσει προηγουμένως όλα όσα είναι απαραίτητα γι 'αυτό το θέμα: διαλογή σκυροδέματος, τσιμέντου, σκάφους ανάμειξης, φτυάρια, κουβάδες, κανόνας. Διανείμουμε με αυτό τον τρόπο: εμελέσαμε το σκυρόδεμα μαζί (σε αναλογία 1/5), έπειτα το έφερα σε κάδους στο χυτήριο και το έβαζα και το άλλο ισοφάρισε το τελικό μίγμα με τον κανόνα των τριών μέτρων, πιέζοντας το σταθερά στους φάρους και κάνοντας συχνές ταλαντευτικές κινήσεις στα πλάγια.
Μαζί εργάστηκαν στο κυνήγι. Έχοντας αρχίσει να εργάζεται στις οκτώ το πρωί, μέχρι το μεσημέρι είχαμε ήδη τελειώσει χύνοντας. Το αποτέλεσμα ήταν ευχάριστο. Το πάτωμα βγήκε στο ύψος και ολόκληρο το δωμάτιο άλλαξε αμέσως. Δύο μέρες αργότερα, όταν ήταν ήδη δυνατή η βόλτα στο σκυρόδεμα, πήρα το παλιό δίσκο του αυτοκινήτου και, κάνοντας κυκλικές κινήσεις στην επιφάνεια του δαπέδου, αφαιρέσαμε μικρές ανωμαλίες από αυτό. Τώρα παρέμεινε μόνο να περιμένει μέχρι το σκυρόδεμα να έχει στεγνώσει εντελώς.
Τελική χορδή
Πέρασε μία εβδομάδα και ξεκίνησα την τελική δουλειά. Πρώτα απ 'όλα, ζωγράφισε άφθονα πάνω στην επιφάνεια αποξηραμένου σκυροδέματος με αστάρι. Αλλά όχι για την ομορφιά, όχι, αλλά για να μειώσετε την ποσότητα σκόνης που αναπόφευκτα σχηματίζεται όταν περπατάτε. Όταν στεγνώσει το χρώμα, βάλτε ένα φιλμ στεγανοποίησης στο πάτωμα, αποτρέποντας τη διείσδυση υγρασίας από σκυρόδεμα σε λινέλαιο. Μετά από αυτό, το μαντέψατε, το λινέλαιο ήταν τοποθετημένο, αλλά όχι απλό, αλλά παχύ, μονωμένο, με επιφάνεια ανθεκτική στην τριβή που δεν φοβάται καν να το σύρει των επίπλων. Ακριτή ευχαρίστηση (η τιμή ενός τρέχοντος μετρητή είναι περίπου 2 χιλιάδες ρούβλια), αλλά, πιστέψτε με, αξίζει τα χρήματα που δαπανώνται.
Τελείωσα την είσοδο στο υπόγειο και το ίδιο το καπάκι με μια διακοσμητική μεταλλική γωνία. Αποδείχθηκε καθαρά και όμορφα: κάτω από τη γωνία, κατορθώσαμε να κρύψουμε τις άνισα κομμένες άκρες του λινέλαιο, και εκτός αυτού, τους πίεσε σφιχτά στην επιφάνεια. Έκανα τη λαβή για το καπάκι όχι συνηθισμένη, αλλά αφαιρούμενη, έτσι ώστε να μην παρεμβαίνει στο περπάτημα. Για να το κάνω αυτό, έβαλα ένα κάλυμμα στο κέντρο, στην οπίσθια πλευρά έβγαλα μια μεταλλική πλάκα στην οποία ένα κανονικό περικόχλιο ήταν συγκολλημένο σε σημείο. Έκανε ένα ειδικό κλειδί για αυτό, το οποίο είναι ένα μικρό κλαδί με ένα νήμα και ένα κουμπί στο τέλος.
Τώρα, για να κατεβείτε στο υπόγειο, αρκεί να πάρετε το κλειδί, να το τοποθετήσετε στην τρύπα, στη συνέχεια να βιδώσετε το παξιμάδι και να σηκώσετε το κάλυμμα. Συμφωνώ, μια ενδιαφέρουσα λύση, και το σημαντικότερο - τίποτα περισσότερο στο πάτωμα. Η ίδια η τρύπα, όταν αφαιρέθηκε το κλειδί, κλείστηκε με πλαστικό έπιπλο.Αυτό φαίνεται να είναι όλα, αγαπητοί αναγνώστες, αν έχετε οποιεσδήποτε ερωτήσεις σχετικά με το άρθρο, τότε ελπίζω ότι οι φωτογραφίες που θα λάβω από εμένα θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε τις λεπτομέρειες.
