Αλλά αυτή τη φορά είπα στον εαυτό μου: «Αυτό αρκεί, πρέπει να ολοκληρώσετε τη δουλειά, ανεξάρτητα από το τι σας κοστίζει».
Έτσι, θυμήθηκα τις ώρες που σκόρπισαν σε ένα ράφι στο κελάρι για μεγάλο χρονικό διάστημα και αποφάσισα να κάνω κάτι από αυτούς που θα χρησιμοποιήσω.
Πριν από εκατό χρόνια, κάποιος "καλός" άνθρωπος μας έδωσε αυτή την κακομεταχείριση, η οποία, όπως ίσως έχετε μαντέψει, αναπληρώνει τη συλλογή των αζήτητων πραγμάτων.
Μια παλιά μπλούζα απομακρύνθηκε από το απύθμενο ντουλάπι, με όμορφο υλικό, αλλά δεν ήταν κατάλληλο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Υπήρξε μια στιγμή κόλλησης και ένα κατσαβίδι.
Η διαδικασία έχει αρχίσει.
Χρησιμοποιώντας ένα κατσαβίδι, αφαιρώ το ανατριχιαστικό πλαστικό περίβλημα από το ρολόι, βγάζω το ποτήρι και εξετάζω τον πίνακα, ο οποίος έπρεπε να κολληθεί σε ορισμένα σημεία.
Στη συνέχεια, έκοψε ένα κομμάτι ύφασμα που ήταν κατάλληλο σε μέγεθος από την μπλούζα και κόπηκε μια τρύπα σε το στο κέντρο. Με την ευκαιρία, να μην χάσετε το μέγεθος, ήταν δυνατή μόνο από τη δεύτερη προσπάθεια, δεδομένου ότι στην πρώτη, το υλικό μόλις έφτασε στο χείλος. Έτσι από τη δική μου εμπειρία μπορώ να πω ότι είναι καλύτερο να κόβουμε περισσότερα και στη συνέχεια να τα κόβουμε ήδη στο χείλος του ρολογιού.
Στη συνέχεια άρχισε η επίπονη και δυσάρεστη στιγμή, ήταν απαραίτητο να κολλήσει το πλαστικό κάλυμμα πάνω στο υλικό.
Με τη βοήθεια της κόλλας και της μητέρας κάποιου, κατάφερα ακόμα να το κάνω. Αλήθεια, έπρεπε να πω αντίο για το μανικιούρ και μερικές φορές για να σκίσω τα δάχτυλα που κολλούν αντί για ύφασμα. Αλλά από δοκιμή και λάθος, υποθέτω ότι ήταν ευκολότερο να χρησιμοποιήσω την παλιά στυλό, το πίσω μέρος της οποίας είναι πολύ εύκολο να κολλήσει το υλικό. Σχετικά με το γκρίνι μου, όταν έπρεπε να το σκίσω και να το ξανακάνσω επειδή το ύφασμα πρήγαγε, δεν θα το πω.
Και τώρα η κόλλα έχει στεγνώσει, ήταν δυνατή η επανασυναρμολόγηση του ρολογιού. Παραδόξως, κοίταξαν πολύ ωραία, αλλά κάτι έλειπε. Και τότε θυμήθηκα τις πεταλούδες που "ζουν" στην άγευστη εικόνα του φίλου μου, κάνοντάς την πολύ δροσερή.
Λύσε, κάνε διακόσμηση από πεταλούδες.
Έγραψα ένα πρότυπο σε χαρτί και το έκοψα. Στη συνέχεια, βρήκα μια κάλυψη σαλάτας, την οποία αγόρασα κατά βάρος πριν από λίγες ημέρες, και συνειδητοποίησα ότι αυτό το πλαστικό θα έκανε εκατό τοις εκατό. Μετακόμισα το πρότυπο στο πλαστικό και κόψω δύο πεταλούδες.
Έσκυψε στα μέρη όπου άρχισαν τα φτερά, καθώς το πλαστικό ήταν αρκετά μαλακό για αυτό.
Αφού έπρεπε να θυμηθώ την παιδική μου ηλικία και να αρχίσω να ζωγραφίζω. Τα παλιά βερνίκια νυχιών ήρθαν χρήσιμα, τα οποία αποδείχτηκαν άφθονα. Στην μπροστινή πλευρά, έβαλα τη βάση χρώματος, κόκκινο-πορτοκαλί.
Έκανα το χείλος του χάλκινου τόξου, ζωγραφισμένες λάμψεις ανοιχτό ροζ και χρυσό, και έβαλα τέσσερις κουκίδες σε άσπρο σε κάθε πεταλούδα.
Το αποτέλεσμα μου ευχαρίστησε, οι πεταλούδες λάμπουν, αλλά δεν ήταν περίτεχνα ή πολύ χρωματιστά, κάτι που θα ήταν περιττό με ένα γκρι-μπλε ύφασμα με μοτίβο paisley στο χείλος του ρολογιού.Τους κόλλησα στο ρολόι με τυχαία σειρά και άρχισα να απολαμβάνω το αποτέλεσμα.
Μόλις δύο ώρες εργασίας, ένα ερειπωμένο μανικιούρ και δέρμα σχισμένο από κόλλα στα δάχτυλα. Αλλά το αποτέλεσμα υπερέβη όλες τις προσδοκίες μου. Ένα υπέροχο ρολόι με πεταλούδες κρέμεται τώρα στην πολύ κεντρική μου θέση. Και παράξενα, μετά από μια ώρα δεν σκέφτηκα πλέον για μανικιούρ και αποξηραμένη κόλλα, αλλά συχνά κοίταξα το ρολόι, γιατί μου αρέσει πολύ.
