Το catcher αποτελείται από ένα χείλος και ένα δίχτυ. Οποιαδήποτε στρογγυλή βάση είναι κατάλληλη για το χείλος: από σύρμα, τσέρκι. Ωστόσο, μια βάση από εύκαμπτα κλαδιά είναι πιο φυσική. Ιτιά, ιτιά, βλαστοί άγριων σταφυλιών ή λυκίσκος είναι κατάλληλοι. Είναι καλύτερα να κόβετε κλαδιά νωρίς την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Τα στεγνά δεν είναι καλά - έχουν χάσει την ευελιξία τους. Τα κλαδιά που συλλέγονται πρέπει να μουλιάζονται σε ζεστό νερό πριν από την εργασία.
Είναι καλύτερα να πλέκετε κλαδιά σε 3-4 κομμάτια. περίπου το ίδιο πάχος.
Στερεώστε τη δέσμη με χαρτοταινία και, στη συνέχεια, αρχίστε να την λυγίζετε ενώ στρίβετε τα κλαδιά.
Τα άκρα του άκρου πρέπει να μπλέκονται με την αρχή της δέσμης για να γίνει ένα δαχτυλίδι. Στερεώστε όλα τα άκρα που προεξέχουν με χαρτοταινία και κόψτε τα χοντρά άκρα με ένα μαχαίρι breadboard. Ενώ η βάση είναι εύκαμπτη, μπορεί να είναι ελαφρώς τσαλακωμένη, δίνοντάς της σχήμα όσο το δυνατόν πιο κοντά σε έναν κανονικό κύκλο. Στη συνέχεια, βάλτε το κάτω από το βάρος και αφήστε το να στεγνώσει για 2-3 ημέρες. Η αποξηραμένη βάση είναι σκληρή.
Μπορείτε να πλέξετε ένα δίχτυ απευθείας στη βάση (το οποίο μπορεί επίσης να βαφτεί ή να βερνικωθεί). Μπορείτε επίσης να τυλίξετε τη βάση με κορδόνι ή κλωστή.
Το τύλιγμα είναι σφιχτό.Ταυτόχρονα, μην βιαστείτε να κόψετε ολόκληρο το έμπλαστρο χαρτιού ταυτόχρονα - τα μεμονωμένα κλαδιά μπορεί να είναι πολύ εύθραυστα. Επιλέξτε το πάχος του νήματος ανάλογο με το μέγεθος της μελλοντικής λαβής.
Το χείλος που προκύπτει είναι έτοιμο να του βάλει πλέγμα. Ξετυλίξτε περίπου ένα μέτρο (για μια λαβίδα με διάμετρο 8-10 cm) κλωστή και στερεώστε τη μια άκρη της στο χείλος και περάστε την άλλη από μια βελόνα. Το νήμα δεν πρέπει να είναι πολύ λεπτό - ένα τέτοιο δίχτυ δεν θα φαίνεται καλό, ειδικά σε μια μεγάλη λαβή. Το πάχος του πρέπει να περνάει από τις χάντρες που επιλέγονται για διακόσμηση δύο φορές.
Περάστε την πρώτη και τη δεύτερη χάντρες πάνω στο νήμα.
Μετά από αυτό, κάντε μια θηλιά γύρω από το χείλος.
Μόλις ολοκληρώσετε, περάστε την κλωστή από τη χάντρα δύο και σφίξτε την κλωστή. Στη συνέχεια, μπορείτε να αμβλύνετε τρία, τέσσερα και ούτω καθεξής στη χάντρα, στερεώνοντας κάθε έναν από τους βρόχους που τρέχουν σε ίσα διαστήματα κατά μήκος του χείλους.
Το νήμα πρέπει να διατηρείται τεντωμένο για να μην ξεκολλάνε οι θηλιές.
Όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος, ο επόμενος βρόχος με μια χάντρα συνδέεται μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου βρόχου.
Έτσι, σε μια σπείρα, οι βρόχοι πηγαίνουν ο ένας μετά τον άλλο. Λόγω του γεγονότος ότι οι βρόχοι δεν είναι σταθεροί, μπορείτε να τους μετακινήσετε ελαφρώς, ευθυγραμμίζοντας το δίκτυο που προκύπτει.
Οι διαστάσεις του, τελικά, περιορίζονται μόνο από τη διάμετρο της λαβής και το μέγεθος των χαντρών (που μπορεί να είναι μικρότερα σε μικρότερο κύκλο). Προσέχετε επίσης την τάνυση του νήματος - όσο πιο χαλαρό είναι, τόσο μικρότερη είναι η πυκνότητα του πλέγματος στο catcher που θα έχουμε στο τέλος. Το catcher τελειώνει με έναν εσωτερικό κύκλο με μια τρύπα στην οποία μπορεί να εισαχθεί η άκρη του μικρού δαχτύλου.
Το τελευταίο στάδιο της εργασίας με το catcher είναι η κατασκευή μιας θηλιάς για κρέμασμα και διακόσμηση. Το catcher είναι παραδοσιακά διακοσμημένο με φτερά (κουκουβάγια, γεράκι, φασιανό) και χάντρες.
Αρχικά, κορδόνισε τις χάντρες πάνω στις κλωστές και, στη συνέχεια, στερεώστε τις κλωστές στη λαβή.
Μπορείτε να κρύψετε κορμούς από πούπουλα μέσα στις χάντρες (στερεώνοντάς τους με κόλλα ή δένοντάς τους με κλωστή).
