Το κύριο πράγμα είναι να επιλέξετε το σωστό υλικό σε χρώμα και υφή που ταιριάζει με το πρωτότυπο. Αυτή η τσάντα είναι τυχερή. Βρήκαμε τα τοπ από παλιές φινλανδικές μπότες από γνήσιο δέρμα σε κατάλληλο χρώμα. Οι λαβές από γνήσιο δέρμα θα διαρκέσουν για αρκετά χρόνια και πιθανότατα, δυστυχώς, θα ξεπεράσουν την ίδια την τσάντα. Αποφασίζουμε για το μήκος και κόβουμε τα κενά του απαιτούμενου μεγέθους. Θα είναι τέσσερις από αυτούς. Δύο για το πάνω μέρος της λαβής και δύο για το κάτω μέρος. Τα επάνω κενά θα πρέπει να είναι 4 cm μακρύτερα σε κάθε πλευρά από τα κάτω κενά. Κόβουμε το δέρμα με κόφτη σε ξύλινη σανίδα χρησιμοποιώντας σιδερένιο χάρακα, έχοντας προηγουμένως σχεδιάσει ένα σχέδιο στο εσωτερικό (την κάτω πλευρά του δέρματος).
Υπάρχουν διάφορα μοντέλα λαβών. Πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τι είδους τσάντα επισκευάζουμε.Σε αυτή την περίπτωση, μια καλοκαιρινή τσάντα, με διακοσμητικά, προορίζεται για έξοδο και δεν συνεπάγεται βαριά φορτία. Επομένως, οι λαβές μπορούν να κατασκευαστούν πολύ απλά συνδέοντας το κάτω και το πάνω μέρος από άκρη σε άκρη. Εάν υποτεθεί ότι η τσάντα φορτώνεται μερικές φορές πολύ σοβαρά, είναι απαραίτητο να φτιάξετε πιο δυνατές λαβές και να χρησιμοποιήσετε διαφορετικό μοντέλο και τεχνολογία. Τώρα πρέπει να συνδέσουμε σταθερά το πάνω και το κάτω μέρος. Χρησιμοποιούμε κανονική ταινία διπλής όψης. Θα δώσει δύναμη στο προϊόν και θα διευκολύνει τη διαδικασία ραφής.
Είναι απαραίτητο να επιλέξετε νήματα που ταιριάζουν με το χρώμα.
Τώρα στερεώνουμε τα κολλημένα εξαρτήματα μεταξύ τους με ταινία. Αυτό το κάνουμε προσεκτικά, αργά, ώστε η ραφή να φαίνεται τέλεια. Το τελικό αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί από αυτό. Ράβουμε τα κενά περιμετρικά. Λιώνουμε τους κόμπους με έναν αναπτήρα, τότε η ραφή δεν θα ξετυλιχτεί. Στη φωτογραφία φαίνονται καθαρά τα λιωμένα οζίδια.
Το δέρμα ράβεται σε ειδικά μηχανήματα. Οι οικιακές μηχανές συχνά αρνούνται να ράψουν δέρμα (δεν προωθούν το υλικό, η σχάρα το γρατσουνίζει από κάτω). Επομένως, είναι καλύτερα να δοκιμάσετε πρώτα ένα μικρό κομμάτι για να δείτε πώς αντιδρά η μηχανή σας. Αυτά τα χερούλια τα έραψα πολύ εύκολα, ο Janome μου ήταν υποστηρικτικός αυτή τη φορά. Και αν δεν θέλει... έτσι είναι, θα σας αναγκάσουμε! Σας λέω ένα πολύ χρήσιμο μυστικό: ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΡΑΒΕΙ ΔΕΡΜΑ ΚΑΙ ΑΓΝΕΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΕΣ... (μόνο σε κανέναν)... απλά πρέπει να λιπάνετε ελαφρά το δέρμα και από τις δύο πλευρές με κρέμα, ίσως και κρέμα χεριών. Παρεμπιπτόντως, τα χειροκίνητα μηχανήματα Podolsk και οι παλιές κυρίες Singer ράβουν τέτοια υλικά καλά και χωρίς καμία κρέμα!
Εισάγουμε το ένα άκρο του τεμαχίου στο δακτύλιο της τσάντας, το λυγίζουμε και ράβουμε από άκρη σε άκρη σε μια μηχανή, ίσως και δύο φορές.Εάν το πόδι της μηχανής δεν σας επιτρέπει να ράψετε τόσο κοντά, τότε ράβουμε τα πάντα από την αρχή μέχρι το τέλος και στη συνέχεια ανοίγουμε ελαφρώς τους δακτυλίους και βάζουμε τις λαβές πάνω τους. Εδώ θα χρειαστείτε τη βοήθεια ενός φίλου.
Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία άλλες 3 φορές, και η τσάντα είναι σαν καινούργια!
