Σύρμα, θειικός χαλκός (ή το διάλυμά του), βούρτσα (για την εφαρμογή θειικού χαλκού), ρυμούλκηση (ή οποιοδήποτε υλικό επένδυσης (σιντεπόν, βαμβάκι κ.λπ.), κόλλα (στιγμ), χρώματα που στεγνώνουν γρήγορα (στο άρθρο ανασκόπησης, συνηθισμένα βερνίκι νυχιών από γυναικεία καλλυντικά), χάντρες/μπάλες (για μάτια), τσιμπιδάκια, ψαλίδι, μαχαίρι, διακοσμητικές καρφίτσες, κλωστές με βελόνα.
Μέσω μιας τομής στο στήθος, ελευθερώνουμε το πουλί από το σφάγιο (κρέας). Το πιο δύσκολο μέρος για να αφαιρέσετε το δέρμα είναι το κεφάλι και τα πόδια. Στην ουρά, το πιο σημαντικό είναι να αφήσετε τον κόκκυγα αδένα (όπου μεγαλώνουν τα φτερά) ανέγγιχτο. «Γδύνοντας» τα φτερωτά πόδια, μπορούν να γίνουν «κάλτσα». Δεν είναι τρομακτικό, τότε θα τους φέρεις στη σωστή θέση.
Έχοντας φτάσει στο κεφάλι, αφαιρέστε το πολύ προσεκτικά για να μην καταστρέψετε τα φτερά και την ακεραιότητα του δέρματος. Χρησιμοποιήστε ένα μικρό, κοφτερό μαχαίρι (κατά προτίμηση νυστέρι). Μην ξεχάσετε να καλύψετε τις σχισμές των ματιών του άδειου λούτρινου ζώου με ένα κομμάτι/μπάλα πλαστελίνης.
Το κρανίο του πουλιού καθαρίζεται από το περιεχόμενό του με ξέπλυμα με τρεχούμενο νερό και ξύσιμο. Τυχόν διαθέσιμα αντικείμενα (μαχαίρι, τσιμπιδάκια). Μετά από αυτό, σταθείτε σε βραστό νερό για όχι περισσότερο από 3 λεπτά.
Από ολόκληρο το τρόπαιο, τι πρέπει να μείνει στο χέρι για τα μελλοντικά λούτρινα ζώα: ένα άδειο κρανίο και δέρμα με φτερά, τα οποία πρέπει να υποβληθούν σε επεξεργασία (τουρσί) σε θειικό χαλκό για να αποφευχθεί η ανάπτυξη παθογόνων βακτηρίων.
Το διάλυμα παρασκευάζεται με ρυθμό 1 κουταλάκι του γλυκού βιτριόλι ανά 200-250 γραμμάρια. νερό. Με ένα απλό πινέλο «ζωγραφίζουμε» το δέρμα του λούτρινου ζώου από μέσα. Αποφύγετε να κολλήσετε το μπλε διάλυμα στα φτερά γιατί θα εμφανιστεί ανεπιθύμητος χρωματισμός. Μπορείτε να το καθαρίσετε, αλλά υπάρχει κίνδυνος να υποφέρει η εμφάνιση.
Βυθίζουμε τελείως το θραύσμα στο δοχείο με το διάλυμα.
Η διαδικασία χάραξης πρέπει να διαρκέσει περίπου 6-7 ώρες.
Φτιάχνουμε τη βάση από σύρμα.
Οι μετρήσεις σε αυτό το στάδιο παίζουν σημαντικό ρόλο. Ας μάθουμε την περίμετρο του κεφαλιού, το στήθος, το μήκος των ποδιών, τα φτερά. Με βάση τα υπάρχοντα εκατοστά, ετοιμάζουμε το μελλοντικό πλαίσιο. Τυλίγουμε τη ρυμούλκηση (βαμβάκι, πολυεστέρας επένδυσης) σε συρμάτινο πλαίσιο. Θα «ντύσουμε» το πουλί πάνω του.
Εισάγουμε σύρμα στα άκρα του πουλιού για να του δώσουμε την επιθυμητή θέση και για να έχει δύναμη το σώμα του μελλοντικού λούτρινου ζώου.
Σε σημεία που είναι απαραίτητο προσθέτουμε υλικό padding στην πυκνότητα για να μην υπάρχει αίσθηση κενού.
Όταν όλα είναι έτοιμα, το πουλί ράβεται μαζί με κλωστή. Για να στερεώσετε τα προς ραφή μέρη (για ευκολία), χρησιμοποιήστε διακοσμητικές καρφίτσες.
Τα μάτια του πουλιού είναι κατασκευασμένα από μπάλες και χάντρες κατάλληλου μεγέθους. Χρησιμοποιώντας νυστέρι και τσιμπιδάκια, το δέρμα στις τομές ανασηκώνεται και το «μάτι» βρίσκεται στη θέση του. Το αρχικό χρώμα αυτού του εξαρτήματος δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς για να δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα χρησιμοποιείται μαύρο βερνίκι ή βαφή που στεγνώνει γρήγορα. Για τον ίδιο σκοπό, μπορείτε να περιποιηθείτε το ράμφος του πουλιού.
Μετά την ολοκλήρωση όλων των εργασιών, εξετάστε το τρόπαιο. Τα φτερά που προεξέχουν και δεν μπορούν να τοποθετηθούν απλά λειάνοντάς τα πρέπει να κολληθούν προσεκτικά.Για να το κάνετε αυτό, εφαρμόστε μια σταγόνα δεύτερης κόλλας στη βάση του φτερού.
Μερικοί εκπρόσωποι των πτηνών έχουν φωτεινά σημεία στο χρώμα (γένια, χτένες, βλέφαρα κ.λπ.). Ένα σκοτωμένο πουλί χάνει εύκολα αυτό το χαρακτηριστικό. Μπορείτε εύκολα να επαναφέρετε την προηγούμενη ελκυστικότητά σας καταφεύγοντας στο ίδιο βερνίκι νυχιών.
Για να αποκτήσει ένα λούτρινο πουλί τελειωμένη όψη, χρειάζεται μια στάση. Θα βάψουμε ένα απλό κόψιμο δέντρου, πάνω στο οποίο βιδώνεται ένας ξύλινος κόμπος, με λεκέ «δρυς».
Το τελικό αποτέλεσμα είναι τέτοια ομορφιά.
